over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Friday, February 27, 2009
Het is heel raar dat de WMO dat bestaat om gehandicapten te helpen om deel te nemen in het dagelijkse leven vaak niet werkt om dat doel te bereiken.
Ik heb gemerkt dat de case managers en adviseurs van de gemeentes de prijs van elke hulpmiddelen zeer belangrijk vinden boven de behoefte van de persoon.
Er lijkt erop dat bij een organisatie een deal is gemaakt om een hoop rolstoelen te kopen die aan ieder uit gedeeld worden ongeacht wat men nodig heeft.
Mijn eerste rolstoel was gekozen omdat mijn adviseur er lekker in zat, ik niet maar het is toch besteld.
Het was een zware stoel dat goelijk draaide en waar ik slecht in zat plus ik kon de remmen niet zelf aanzetten.
Uiteindelijk nadat het maanden hier was ongebruikt heb ik een elro, een elektrische rolstoel gekregen.
Heb gelijk gezegd hier zit ik niet goed in maar mij was gezegd dat ik te kort inzat en dus kon nog geen opinie geven.
De consequenties vandien is een zeer grote decubitus wond dat nu naar 6 maanden eindelijk begint dicht te gaan.
Het ziet er nu uit als een wond dat binnenkort dicht is, nog maar twee cm's tot het zover is.
Ik kan nooit de verloren 6 maanden inhalen maar wanneer mijn rolstoel goed word aangepast kan ik alsnog genieten van het leven buiten de slaapkamer.
Labels:
adviseurs,
casemanager,
decubitis wond,
Elro,
gemeente,
rolstoel,
WMO
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment