over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Sunday, February 15, 2009
Moelijke dag weer veel pijn en vond alles niet ok wat het alleen erger maakte.
Stum mezelf pijn te doen maar zeer menselijk.
Ach ja morgen is en nieuwe dag.
3 comments:
Anonymous
said...
Hai Herrad, ik heb al je blogs gelezen sinds mijn laatste bezoek. Zo jij heb een eikel van een neuroloog gehad! Zijn er nog wel menselijke artsen? Ik 'mag' eindelijk een afspraak maken met een neuroloog, maar zat die eikel van jouw in het olvg? Dit is namelijk het enige zh waar ik nog een beetje vertrouwen in heb.
Begrijp ik het goed dat jij je zelf pijn doet. Ik deed dat namelijk ook, om een keer een andere pijn te voelen. Ik heb mij handen hard nodig, dus mag ik het niet meer, maar mijn spasmes en pijn zijn zo erg tegenwoordig dat ik mijn rolstoel uit tril. Vooral 's nachts fladderen mijn benen telkens uit bed, ben al in de weer geweest met riempjes, nu nog het zweepje erbij. ;)
Heb jij trouwens de oude logs gelezen over het GKZ in huizen? Je schreef op mijn nieuwe site dat je moest huilen bij het lezen. Ik heb het daar enorm naar me zin gehad, op een aantal dingen na dan. Ik herinner me liever de leuke dingen. Ik heb daar kind kunnen zijn, maar ben in sommige aspecten wel te snel volwassen geworden.
Ik hoop dat je wond nu eindelijk dicht gaat, dan wordt het langzaam opbouwen met zitten. Mijn vriend (buurman)heeft een uitsparing in zijn rolstoelkussen laten maken, zodat hij toch kan zitten, bij het RCA trouwens. Ik zit je blog te vervuilen met zo'n lange reactie, haal maar weg hoor. ;) Sterkte, en houd je taai!
3 comments:
Hai Herrad, ik heb al je blogs gelezen sinds mijn laatste bezoek.
Zo jij heb een eikel van een neuroloog gehad! Zijn er nog wel menselijke artsen?
Ik 'mag' eindelijk een afspraak maken met een neuroloog, maar zat die eikel van jouw in het olvg? Dit is namelijk het enige zh waar ik nog een beetje vertrouwen in heb.
Begrijp ik het goed dat jij je zelf pijn doet. Ik deed dat namelijk ook, om een keer een andere pijn te voelen. Ik heb mij handen hard nodig, dus mag ik het niet meer, maar mijn spasmes en pijn zijn zo erg tegenwoordig dat ik mijn rolstoel uit tril. Vooral 's nachts fladderen mijn benen telkens uit bed, ben al in de weer geweest met riempjes, nu nog het zweepje erbij. ;)
Heb jij trouwens de oude logs gelezen over het GKZ in huizen? Je schreef op mijn nieuwe site dat je moest huilen bij het lezen. Ik heb het daar enorm naar me zin gehad, op een aantal dingen na dan. Ik herinner me liever de leuke dingen.
Ik heb daar kind kunnen zijn, maar ben in sommige aspecten wel te snel volwassen geworden.
Ik hoop dat je wond nu eindelijk dicht gaat, dan wordt het langzaam opbouwen met zitten. Mijn vriend (buurman)heeft een uitsparing in zijn rolstoelkussen laten maken, zodat hij toch kan zitten, bij het RCA trouwens.
Ik zit je blog te vervuilen met zo'n lange reactie, haal maar weg hoor. ;)
Sterkte, en houd je taai!
groetjes peggy
De neuroloog die ik zag was Dr. Tiessens van het OLVG.
Dr.Kalkens zou veel beter zijn is een vrouw de vroeger in de VU werkte.
Sucess.
Liefs
Herrad
Lieve Herrad,
Jezelf pijn doen is niet de beste oplossing, dat weet je vast zelf ook wel.
Maar als je wanhopig wordt van de pijn dan doe je soms gekke dingen.
Sterkte meis
Post a Comment