over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Wednesday, April 15, 2009
Ben vrij rustig wakker geworden heb een beetje pijn gehad maar dat ging weer helemaal op de achtergrond naardat Richie mijn benen had gemasseerd.
Alhowel mijn armen pijnlijk waren had ik al mijn arm oefeningen gedaan en naardat de benen gedaan waren was ik er aan toe om de baclofen tabletten te nemen gevolgd door een zakje thc.
Voelde me gelijk ontspannen wat heerlijk is, in ene gaat al de spanning uit mijn lijf en hoef ik geen strijd tegen de pijn te voeren.
Ons beste Ton, de verpleegkundige van het RCA was langs geweest voor zijn nu twee wekelijkse controle.
Toen de bel ging waren wij allebei vergeten dat hij vandaag langs kwam, ik dacht hoopvol dat het de post was.
Snel was ik op zij gerold en mijn legging waren naar beneden getrokken en Ton kon de wond goed bekijken.
Hij was zeer tevreden met wat hij zag en vertelde dat het mooi opvult en dicht gaat, hij komt 6 mei weer langs met Dr. Stolwijk om de verdere voortgang te beoordelen.
Ton was nu ook bereid te gokken dat ik eind mei weer kan zitten dit is de nieuws waar wij op hoopten en wij waren erg blij om het te horen..
Voor dat Ton weg ging heeft hij mij weer complimenten gegeven dat ik het zo lang volhoud in bed.
Ik heb hem en Richie ook een complimenten gegeven voor al de goede zorg.
Het is moeilijk maar met de goede zorg van Richie en de hulp en steun van Ton en alle vrienden is het voor mij leefbaar.
De vooruitzicht opzitten is fantastisch deze dag kan voor mij en Richi0e niet meer stuk!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment