Fijn dat alle dagen anders zijn, heb zeer goed geslapen en ben niet te vroeg wakker geworden.

Ook mijn pijn viel mee, grappig om het zo te stellen...de pijn viel mee.

Alsof pijn ooit echt meevalt, het is helemaal niet een meevaller het staat gewoon in de weg.

Ach ja ik kan er tegen vloeken maar het doet er niets aan de situatie, ik heb het en moet ermee leven.

Voor mij werkt het altijd goed om even te vloeken en daarna verder te gaan en niet in te blijven hangen.

MS is een bizarre situatie en niets had mij hierop kunnen voorbereiden of misschien wel, het zou kunnen dat al de moeilijke situaties in mijn leven mij hebben geholpen.

Moet eigenlijk dankbaar zijn voor het rare leven met mijn ouders want wanneer je zoiets overleefd kan je denk ik alles aan kunnen.

Ben benieuwd of ander strategieën hebben hoe met deze ziekte om te gaan.

Klopt het dat wanneer je stress gevoelens krijgt dat alle spieren snel strak zijn en men op dat moment een grotere kans heb op arm krampen en been spasmes.

Elke keer dat ik weet dat ik zo meteen uit bed word getild kan ik nauwelijks iets doen met mijn rechte hand.

Nadat ik in de Carendo douche stoel zit is mijn hand weer ok.

Raar is dat dat wanneer het gebeurd dan ben ik vrij rustig, terwijl ik mij royaal opwind voor dat het gaat gebeuren.

Ach ja dit is mijn leven en hiermee moet ik het doen en ik doe het en ik vind dat ik het goed doe.

Ben best wel trots op mezelf wat echt moeilijk is om te zeggen nadat ik de laatste 50 jaren mezelf sukkel noem.

Deze beschrijving past me niet en heeft mij nooit gepast, mijn moeder was erin geslaagd om mij een groot schuld gevoel te geven.

Mijn moeder die mij altijd in fluisterde dat ik moeilijk en gek was,en onbetrouwbaar en hysterisch.

Nu denk ik dat het een beschrijving van haar en niet mij was.

Vreeslijk zulke beelden te krijgen van je eigen moeder maar geen wonder want zij was jaloers op mij.

Op haar eigen kind jaloers zijn dat is echt vreeslijk en dom om zo een kind op te voeden.

En ik was erg loyaal en wilde nooit als kind accepteren of mee doen wanneer mijn moeders eigen zusters kritiek hadden op haar.

Ik heb nooit iets gezegd heb mijn mond gehouden en ben er nu blij dat ik nooit mee gedaan had.

Mijn moeder was naar de oorloog in een grote depressie terecht gekomen en geen wonder nadat zij zoveel had mee gemaakt.

En zij en mijn vader waren eigenlijk niet in staat een kind op te voeden.

Zij hadden geen idee zelfs in de omgaan met elkaar waren zij slecht laat staan dat zij ooit begrijp zouden hebben voor en ander iemand.

Heb nu veel begrijp voor ze want nu kan ik zien dat zij allebei enorm beschadigd waren door deze oorloog, maar wie niet.

Leven is daar om ervan te genieten niet meer en niets minder en dat is iets wat zij niet wisten.

Jammer dat zij nooit in het hier en nu hebben kunnen leven.

Mijn voorstel is laten wij dat nu doen.

Fijne weekeinde allemaal.