De perlen in het leven.

Vandaag is een heel andere dag dan gisteren, het begon zo mooi met veel zon en blauwe hemel en nu is het helemaal grijs.

Deze grijze hemel zegt mij dat de lente eraan komt, hoop wel dat het desondanks het
opwarmen en vervuilen van de planeet dat wij toch mooi weer krijgen.

Ach ja geen zon buiten wel veel zon in onzer harten dan komen wij zonder probleem de dag door.

Maak me zorgen over een bevriende Engelse blogger Amelia, zij heeft de laatste weken vreeslijk veel pijn.

Maandag kan zij haar neuroloog zien het is te hopen dat zij/hij iets voor haar kan doen, hopelijk kunnen zij de pijn remmen.

Zij is te vinden op:
http://talesoflifewithmultiplesclerosis.blogspot.com/2009/03/strange-numbness-but-its-painful.html

Jammer dat de kracht van onzer gedachten ons niet kan genezen, echt jammer want dan zouden wij elkaar van deze vreeslijke MS bevrijden.

Het is heel erg om zo gehandicapt te zijn, en niets maar niets had mij hierop voor kunnen bereiden.

En misschien ook goed zo ik zou dit niet over mijn hoofd gehad al de jaren, natuurlijk was het en is het nog steeds schokkend om zo gehandicapt te zijn.

Door de wond mocht ik toen ik net in augustus in bed lag niet te recht op gaan zitten en nu kan ik alleen half hoog zitten.

Maakt het moeilijke om te eten en drinken, ben allang blij dat ik nog kan type en eten en drinken.

Mijn handen zijn niet meer handig kan net nog kopje en vork vast houden ben blij dat ik weer mee kan typen met mijn linke index vinger.

Veel kan ik niet meer, doe mijn arm oefeningen en gebruik de motomed voor mijn benen dat is goed voor bloed circulatie en genezing van de wond en voor mijn hoofd.

http://www.motomed.com/

Ben tegenwoordig zeer blij met alles dat ik heb, wou natuurlijk liever niet zo gehandicapt zijn en zoveel pijn hebben.

Het zegt veel over hoe mensen kunnen relativeren en het beste kunnen maken van een vreeslijke situatie.

In het begin was dit een grote schok en mijn ideeën over mezelf zijn verstoord en ik voelde me waardeloos.

Nu heb ik mijn beeld over mezelf bij gesteld en heb vrede met mezelf, kan mijn lichnaam niet te veel aan kijken dat is nog steeds niet makkelijk.

Kijk liever niet hoeveel ik in de laatste tijd ben af getakeld, hou liever de beelden van een mooi fit vrouw in mijn hoofd.

Nu komen de tranen wat ook goed is emoties moeten vrij kunnen lopen anders doe ik me pijn.

Het is en blijft moeilijk om zo te leven maar veel moeilijke wanneer ik niet had gekozen om positief te zijn en mij zo op te stellen.

Eerst had ik moeite met de idee dat dit dapper was erken nu dat ik wel dapper ben en dit gebeurd uit pure zelf interesse want een andere keuze zou het leven ondraaglijk maken.

En ik kies duidelijk voor om te genieten van het hier en nu het is zeer moeilijk om als gehandicapte te leven.

Maar ondanks d e shit van MS zijn er nog steeds mooi dingen te beleven, het zijn de perlen die je in het leven vind.