over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Tuesday, May 19, 2009
Anglesey, Wales.
Bijna saai vandaag geen paniek over niets wij zijn gewoon wakker geworden in onzer eigen tempo.
Dat is niet helemaal waar om vlak voor 8 uur kwam de iemand langs die de vuilnisbakken hier aan de overkant leeg haalt.
Elke ochtend is het een enorme lawaai gevolgd op een dinsdag ochtend bij een enorme bende van kinderen die voor het Fijnhout theater wachten op iets spannend.
20 kinderen klingen alsof het 60 zijn, wat zijn zij enthousiast, het klinkt alsof het iets heel leuk is waar zij op wachten.
Was niet zo erg vanochtend of zij waren er snel weg of wij waren nog zeer moe want wij zijn allebei weer zonder problemen in slaap gevallen.
Toen ik echt goed wakker was paar uur later ben ik gelijk begonnen met de arm oefeningen heb deze keer het dubbele gedaan wat goed voelt.
Armen zijn nog heel soepel van de sessie met Mathilde, de fysio,gisteren.
Donderdag komt zij niet omdat het Hemelvaart is dan zijn zij dicht, toen ik vervelend verassing.
Winkels dicht betekent toen geen eten tot de avondwinkel open ging en jij het dubbele kon betalen.
Tegenwoordig is bijna alles open en kan je zonder probleem je boodschappen doen tegen de normale dagelijkse prijs.
Vandaag ziet er nog niet mooi uit door de wolken die laag hangen, komt door al het regen in Engeland.
Hoop voor die honden dat zij later zon hebben in het park dan komen zij thuis net zo vrolijk zoals gisteren.
Een heel fijne dag.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment