over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Monday, May 04, 2009
Cat op het Ten Cate Markt.
Bloemen in het Rembrandt's Park,Amsterdam.
Wales.
Gisteren las ik op de blog van Vicki Down the MS Path
de vraag Wat is de ergste MS symptoom en hoe leef je ermee?
Ik vond dit een moeilijke vraag want hoe leef je met iets dat je leven zo verstoord?
Hoe doe ik het?
Met grote moeite en veel pijn en ongemak.
Elke keer dat een nieuwe ontwikkeling gebeurt maak ik een poging om er mee om t e gaan maar voor dat dit verwerking proces in gang komt is deze ontwikkeling al ingehaald door de volgende progressie.
Toen ik eindelijk mijn scootmobiel had kon ik amper een paar stappen lopen en kon geen trappen meer lopen en moest al door het draag team van Stadsmobiel de t rap nar beneden gedragen worden.
Moeilijk om iets te verwerken dat niet stil staat en waar je continu achter de feiten lopen.
Ik vind het moeilijk om deze vreeslijke ziekte te accepteren en ga het nooit doen ook.
Wel ga ik het niet tegen vechten want dat heeft geen zin, het is gebeurd en ik moet ermee leven.
En dat doe ik door elke dag opnieuw te bevestigen dat ik in het hier en nu leef en v an elk moment dat ik heb geniet ik van.
Dit begint elke dag met arm oefeningen en been massage en thc dan baclofen en voeding supplement en mijn dag begint opnieuw.
En dat doe ik elke dag met plezier.
Hoop dat het een fijne dag is voor ieder.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Ik voel het precies hetzelfde als jij. Accepteren doe ik het niet. Wel probeer ik er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Hi Annemiek,
Ben blij over je reactie voel me niet zo alleen met deze gevoelens.
Zo goed mogelijk mee omgaan dat is de beste manier.
Sterkte en een fijne dag morgen.
Liefs,
Herrad
Post a Comment