Vreeslijke storm gisteren vanaf 10 uur, de honden waren heel erg nerveus en kwamen niet tot rust.

Het was 1.30 voor Richie naar buiten kon met de honden en toen wij om twee uur wilden slapen barst de storm weer los.

De arme honden zijn toen er vroeg ochtends naar een harde knal van bliksem naar onzer slaapkamer gevlucht.

Marleen onder mijn bed daar voelt zij zich veilig en Spike was meteen op Richie's bed gesprongen.

Geen van ons heeft goed geslapen in de nacht en zijn dus niet op tijd wakker, het was 11.30 toen wij eindelijk wakker waren.

Vandaag was het slecht weer naar de storm heel grijs en koud vanochtend, wij hadden zelfs de verwarming even aan.

Voor dat wij het wisten was het 14 uur en onzer lieve vriendin Marianne was er.

Zij komt langs elke dinsdag langs wat erg fijn is, wat erg leuk is dat Marianne als vrijwilligster hier is gekomen in oktober 2007, wij zijn snel vriendinnen geworden.

Ben zeer blij dat wij elkaar hebben ontmoet.

Jammer dat Karin die ook in oktober 2007 hier kwam ook als vrijwilligster, nu niet meer komt.

De laatste keer dat ik haar spraak zij ze dat zij de volgende vrijdag langs wilde komen en de dag erop een email stuurde met een regel ' ik kan er niets aan je leven toevoegen en kom dus ook nooit meer'

Dat was het dus ik zie haar niet meer, ergens was ik niet verbaasd omdat het duidelijk was toen ik augustus in bed moest blijven dat zij niet goed mee om kon gaan.

Jammer dat ik haar nooit meer ga zien vond haar een leuke vrouw, hoop dat zij een goed leven heeft.

Ook jammer dat zij er niet over wilde praten maar het was duidelijk dat ik opeens te ziek ben geworden en dat is natuurlijk voor sommige mensen te eng.

Aan de ene kant jammer dat het zo is gegaan maar aan de ander kant was het voor een tijdje leuk geweest.

Dank zij Karin hebben wij de fantastisch stuk van Samuel Beckett gezien in de Amsterdamse Stadsschouwburg en heeft me maanden lang audio boeken gebracht van de bieb en af en toe lekker zaken zoals haringsalade mee gebracht.

Dank je Karin ik zal je missen.