Gisteren waren wij na het bezoek van de doctors dienst iets van slag en Richie heeft de katheter zak veel te vaak bekeken.

Wij vertrouwende het niet,alsof het weer mis ging en wij de doctor's dienst moesten bellen voor de tweede keer.

Gelukkig naar een beetje rust zijn wij bij gekomen en een beetje eten heeft goed geholpen om ons weer op peil te krijgen en houden.

Achter af was ik er zeer blij dat het zo makkelijk was opgelost en het heeft natuurlijk geholpen dat de team zo aardig was.

Het is goed wanneer men zo ongedwongen met een onbekende kan praten het heeft mij gisteren enorm geholpen.

Vandaag merk ik nog het effect van gisteren omdat wij zo opgelucht waren dat er urine in de zak was vanochtend.

Een opluchting voor ons allebei, was erg fijn dat wij de dag zonder artsen etc konden beginnen.

Het heeft me natuurlijk aan het denken gezet over de hele situatie.

Wat echt raar is dat ondanks dat ik weet en voel hoe gehandicapt ik ben en ik weet dat het alleen erger word dat ik toch blijf hopen dat het beter word.

Meestal is het ook zo je doet precies wat de doctor zegt en je hersteld maar niet met MS.

En dat is het frustratie van MS en de verwachting dat de doctor het beter maakt kan niet gebeuren ook wil de doctor het zo graag doen.

Het enige wat ik kan doen is vertrouwen dat ik voldoende mentale capaciteiten heb om dit allemaal te dragen.

En dat lukt me omdat Richie mij zo goed verzorgd en steunt en ik van vrienden en bevriende bloggers zoveel vriendschap en steun krijg.

Het komt erop neer dat ik van elke dag geniet ook de dagen die niet zo makkelijk gaan.

Het is het hier en nu dat wij hebben niets meer en ook niet minder.

Genieten van elke dag dat is mijn doel.