Een Fijne Afleiding

Roberto Matta.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta 

Vanmiddag vertelde Matilda mijn fysiotherapeut dat het koeler was buiten, dan het was in hier binnen ondanks de airco. 

Toen Richie uit het raam leunde om het te controleren, ontdekte hij dat ze gelijk had en het was inderdaad koeler buiten dan binnen.

Het was leuk om de airco uitschakelen na vier dagen van het aan hebben in de deuropening van de slaapkamer.

De warme lucht die gegenereerd wordt door de airco  wordt verwijderd door de afzuig installatie die aanstaat in het toilet, een deel van de hete lucht ontsnapt in de hal.

Omdat we het niet goed kunnen installeren zodat de warme lucht buiten gaat, wordt het extreem heet in de hal en in de slaapkamer.             

Dus ik wordt niet alleen warm om dat ik verder van de airco ben in de slaapkamer maar ook door de hete lucht die niet naar buiten kan gaan.

Op dit moment leun ik dramatisch aan de linkerkant als of ik aan het surfen ben, een aangename fantasie misschien, helaas is de realiteit ongemakkelijker.           

Als Richie terug is van het Park met de honden, zal ik hem onmiddellijk roepen om mijn positie te verbeteren hoe ik zit, gelukkig kan ik desondanks nog steeds mijn spraakherkenning gebruiken.

Er is iets heel grappig om dit stuk bijna liggend te kunnen schrijven speciaal na alle problemen die ik heb gehad, ben ik er in geslaagd om het toch te schrijven.

 

Op na het Voorjaar.

Salvadore Dali.

Merkwaardig hoe mijn MS is gevorderd en mijn gevoel over mijzelf is ook gevorderd, in het begin was ik werkelijk van mening dat elk stukje van zelfwaardering was ontdaan van mij.

Zo voelde het, op de een of andere manier voelde ik mij als waardeloos en nutteloos, veronderstel dat dit met niet meer werken samenhangt.

Niet aardig om plotseling niet te kunnen werken, zie nu dat het beter voor me was geweest wanneer ik langer gewerkt had.

Mijn probleem was dat ik toen niet verder kwam dan mijn voordeur, dat was toen ik de trap kon lopen.

Eigenlijk had mijn werkgever mee moeten werken om mij na mijn werkplek te brengen, dan had ik nog veel langer mee kunnen doen, zeker langer dan ik was.

Zij waren vrij gelukkig om me niet te zien, betekend uit gezicht uit de gedachten tot zij mij in 2009 kwijt konden krijgen.

Het gaf me 2 jaar om terug te keren na mijn werk, goed in theorie, maar mijn werkgevers wilde mij in de praktijk niet op het werk, aangezien zij dan de werkplek moesten aanpassen.

Hoorde dat het beleid op mijn werk was iedereen van de hand te doen die voor lange termijn ziek werd, als dat gebeurde zouden zij eerst proberen om je uren te verminderen.

De verminderde uren geven je minder ziekte en werkloosheidsgeld en minder rechten, de meeste mensen weten dit soort zaken niet,

Toen ik viel en het kraakbeen in mijn knie brak waren mijn bazen eerst eventjes zeer aardig maar toen zij realiseerden dat ik 3 x per week naar de fysiotherapeut 3 moest gan, waren zij minder enthousiast.

Dan werden mijn werkgevers werkelijk onplezierig en elk maand was er een vergadering waar ik werd beschuldigt van een reeks fouten.

Aangezien ik op de service desk werkte met 4 collega's en wij allen met het zelfde wachtwoord inlolgden was het niet mogelijk om te zeggen wie wat heeft gedaan.
.
Maar dat weerhield hen niet van mij te beschuldigen van alle soorten zaken.

Nachts kan ik niet meer goed slapen, had constant nachtmerries over de vergaderingen en de beschuldigingen.

Tot het ongeval was ik de beste service desk medewerker geweest, het glanzend boegbeeld voor iedereen en toen werd ik plotseling gedegradeerd.

Mijn werkgever heeft tot mijn diagnoses van MS gepoogd om mij uit mij werk te pesten,
op en gegeven moment werd de spanning teveel.

Kort daarna werd ik naar de neuroloog gestuurd en kort daarna volgede de diagnoses van MS.

Ik denk dat al spanning op het werk het begin van mijn symptomen hebben verhaastte, iets dat zelfs mijn werkgever zou geschokt hebben.

Proost op het leven!

Niet zo een mooi dag zoals gisteren vandaag is het grijs en donker en het regent onafgebroken.

Niet een inspirerend dag wel een waar je goed kan werken alleen jammer dat de zon weg blijft en het regent.

Was even van slag gisteren door dat Ton, de verpleegkundiger niet de verwachte nieuws gaf dat de wond kleiner was geworden.

Even stilstand in de progressie van het heilen van de wond, het is te hopen dat het de volgende keer beter nieuws word.

Ga absoluut niet deze dag verspillen omdat gisteren niet naar wens ging, ok wilde gisteren horen dat het weer 1 cm kleiner was maar mo0et en wil niet de hoop verliezen dat het goed komt.

Het is alleen weer een kwestie van geduldig wachten en in de tussen tijd genieten van mijn bezoek vanmiddag.

Eerst de fysio en arm oefeningen en daarna de dames op bezoek, Cecile brengt een fles prosecio, was over gebleven van haar verjaardags feest.

Proost op het leven.

Fysio 2 x per week.

Goed geslapen alleen te vroeg wakker wat niet fijn was, kon helaas door de vele pijn niet weer inslapen wel kon ik een beetje dromen.

Dat is ook goed even nog niet helemaal wakker nog veilig in de sfeer tussen slaap en wakker zijn.

Even later toen Spike na binnen kwam moest ik toegeven dat ik 100% wakker was. en deed mijn arm oefening

Het was weer maandag en maandag is fysio dag wat erg fijn is, eerst oefeningen en daarna gaat mijn fysio altijd mijn armen bewegen wat heerlijk is.

Na de sessie ben ik altijd zeer ontspannen, ben blij dat ik twee keer per week fysio thuis heb maandag en donderdag.

Top dagen.