Friday, July 31, 2009



















Vrijdag in Amsterdam.

Dat was gisteren briljant nieuws dat Debby Purdy haar zaak bij het Hoge Hof in Londen had gewonnen.

5 Rechters waren met haar eens dat er duidelijkheid zou moeten zijn of de vrienden en de familie worden vervolgd.

Voor het helpen van iemand om te sterven, om een eind aan hun leven te maken wanneer zij beslissen dat de pijn ondraaglijk is geworden.

http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/wife-wins-fight-over-assisted-suicide-1764767.html

http://www.guardian.co.uk/society/2009/jul/30/debbie-purdy-assisted-suicide-legal-victory

Dat is briljant nieuws en gaat het weer een beetje goedmaken wat de Barones Campbell kapot maakte door mensen bang te maken met leugens over artsen die zieke mensen zouden gaan overhalen om euthanasie aan te vragen.

Op deze manier heeft zij geprobeerd om mensen de mond te snoeien en de Engelse maatschappij in de Middeleeuwen te houden

Aangezien zij en anderen als haar niet het idee zullen tolereren dat mensen voor zich denken en hun eigen besluiten nemen.

Haar manier om debat te verstikken is mensen te doen schrikken door te beweren dat:


'' that suicide reform would lead to state-assisted dying: to a situation in which doctors would encourage people with disabilities to end their lives''


Hopelijk zullen de mensen dat wat zij beweerd niet de waarheid en zij zullen hun eigen mening hebben en hun eigen besluiten nemen.

Het is een goede dag geweest, ik heb mijn gehandicapten parkeervergunning gekregen.

Wij zijn allebei zeer zacht wakker geworden, Richie heeft me meteen THC gehaald toen hij wakker was en hoorde dat ik ook wakker werd.

Nadat de arm oefeningen en dan de been oefeningen waren gedaan masseerde Richie mijn benen en ik was klaar voor de dag.

Het is een aardige dag, warm en zonnig, heb de ventilator naast me zodat ik niet over warm word..

Morgen is de Boot Parade hoop dat het weer goed en warm blijf voor morgen.

Heb een fijn weekend.

Thursday, July 30, 2009

Het Recht om te Weten en het Recht om te Beslissen.




















Ben rustig wakker geworden vandaag wat erg fijn was, heb geprobeerd om zo min mogelijk geluid te maken zodra ik alle pijn weer voelde.

Dat is bijna niet te doen, omdat alle pijn meteen terug komt wanneer je bewust word en dat is wat je begroet elke ochtend.

Het was moeilijk om het helemaal te onderdrukken en ook deed ik mijn best Richie heeft me toch gehoord.

En hij is meteen opgestaan en heeft THC voor mij gehaald wat mij ontspannen heeft zodat ik mijn arm oefeningen kon doen.

Richie heeft mij tijdens de oefeningen, in de pauzes mij een zakje THC gegeven en toen Ik klaar was voelde ik me ontspannen.

Ik was klaar voor de been oefeningen, die gedaan worden door Richie gevolgd door been massage.

En daan de baclofen tabletten en water drinken en Ik was klaar om de wereld weer te ontmoeten via mijn laptop.

Heb net een programma gehoord over Motor Neurone/ALS dat is nog erger dan MS, het schijnt dat een advertentie word niet getoond op de BBC Televisie omdat de beelden te schokkend zouden zijn.

http://www.alsliga.be/index.php?id=11


http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/9314-als-het-als-centrum.html


Vind het heel raar dat de waarheid te schookend is om het publiek te laten zien, vind dit erg en nog schokkende dan de beelden zelfs.

De beelden lieten blijkbaar zien hoe het leven is voor een jonge vrouw met MND/ALS en het is natuurlijk niet mooi maar het is de waarheid.

Het is jammer dat mensen niet de waarheid kunnen zien of horen omdat er iemand anders beslist die beter weet.

Het is zeer onmenselijk om zo met mensen om te gaan en ik ben er geschokkt over deze beslissing.

Vond het ander item dat ik geluisterd had, was ook schokkend, dat was over Euthanasie, in Engeland.

Het Parlement heeft weer geweigerd om mensen het recht te geven om te beslissen wanneer zij genug pijn hebben verdragen en willen en einde aan hun leven willen maken.

Een vrouw Baroness Campbell heeft het tegen gehouden, zij is gehandicapt en zit in een rolstoel, zij vind dat wanneer zij het niet doet zo moeten ander het ook niet doen.

Dat is een simpel versie maar dat is waar het om gaat.

Baroness Campbell heeft gezegd dat wanneer de Wet het toestaat daan zouden artsen gehandicapte mensen overhalen om Euthanasie aan te vragen.

‘’ that suicide reform would lead to state-assisted dying: to a situation in which doctors would encourage people with disabilities to end their lives’’

Dit is echt puur nonsense alsof artsen mensen zouden overtuigen om Euthanasie aan te vragen, heb nog nooit zulk onzin gehoord.

Maar dat is hoe je een debat dood maakt je praat er over in een zeer emotionele manier waar geen argument tegen kan.

En een tegen argument word als een aanval gezien, en dat is geen discussie in tegendeel het is een soort van emotionele chantage.

Waar het uiterst moeilijk is om iets tegen te doen is, je kan geen discussie voeren wanneer de tegen partij dit soort chantage gebruikt.

Baroness Campbell heeft een bevoorrecht positie in vergelijking met ander gehandicapten mensen, het is jammer dat zij niet wil zien dat het recht op zelf bestemming geen signaal is om alle gehandicapten mensen te doden.

Dat is hoe deze discussie word gevoerd in Engeland,en dat is geen echte discussie dus het lijkt erop dat er geen hoop is op dit moment om deze nieuwe wet in te voeren.

Zo gaan zij in Engeland door met het plegen van Euthanasie via de achterdeur door mensen in coma te houden met morphine en hun voeding te stoppen.

Allebei onmenselijk manier om iemands leven te beëindigen maar dat is blijkbaar menselijke daan mensen het recht geven om zelf te beslissen wanner het genug is.

Wednesday, July 29, 2009

Elke Dag is een Nieuwe Dag.
























Amsterdam Life.


Wij werden allebei gewekt door enorm lawaai vanochtend als alle vuilnis containers in de straat tezelfdertijd werden leeggemaakt.

Het lawaai was niet alleen het geluid van de containers die omhoog getakeld werden maar ook het lawaai van verscheidene grote goed gevoede Amsterdamers.

Wel moest elke actie met een geschreeuwd gesprek schijnbaar begeleiden worden, en als mogelijk op een grote afstand van elkaar zo kon iedereen mee horen.

Zij waren zeer luid maar onbegrijpelijk aan iedereen behalve de mensen zelf.

Dit gebeurde rond 7 uur vanochtend, hun motto is duidelijk ‘’ ik ben wakker en jij zult het ook zijn.

Gelukkig, hoewel wij allebei ontwaakten, konden wij opnieuw in slaap vallen nadat de vrachtwagens weg waren.

De teruggekeerde vrede, was lang genoeg voor ons allebei om weer te slapen tot 9.30 wanneer ik ontspannend wakker werd.

Zodra ik bewust was van de pijn, zoals elke ochtend opnieuw was ik niet zo loud en maakte slechts kleine geluiden van pijn.

Zodra Richie het hoorde ging hij THC voor me halen wat me zeer goed hulp om te ontspannen.

Richie haalde zijn koffie en wij luisterden na de radio en babbelden terwijl hij zijn koffie dronk en met de honden speelde.

Spike en Marleen genoten van de aandacht en van hun gekietelde buiken en spelen met de bal.

Allebei waren zij aan het uitblinken omdat ik erbij was, zij zullen zich altijd extra inspannen voor toeschouwers.

Zij zijn echte actoren, alle honden zijn actoren vind ik.

Spike houdt er niet van wanneer Richie de harmonica of de trompet speelt, dan gaat hij huilen.

Ook als Richie het speelt in een andere ruimte, zelf dan zou Spike janken.

Marleen heeft ook zaken die zij niet tolereert zoals haar te lang aan kijken of iets grapig op het hoofd te plaatsen.

Onze andere hond Daisy was een ongelooflijke actrice, als u haar vertelde dat zij zeer dapper was en bijzonder moedig zou zij stoïcijns kijken zeer moedig zijn, als was zij door enorm trauma geweest.

En als u zei ‘’ wat een welke afschuwelijke tijd je hebt gehad zou zij soms zeer extravagant gaan beven.

Op een de dag besloot zij dat de rubber handschoenen kwaad waren, Richie gebruikte de handschoenen om de afwas te doen.

Dit keer zodra hij de handschoenen had aan getrokken sprong Daisy omhoog en dramatisch en hevig bevend liep zij na me toe.

Dan verborg zij zich achter mijn benen en piepte en drukte zich tegen mijn benen.

Het was werkelijk vrij bizar aangezien wij allebei rubber handschoenen voor een verscheidenheid van huishouden karweien hadden gebruikt.

Toen Richie zich net terug vestigde in Amsterdam in 1997, toen voelde Daisy zich niet helemaal hier thuis, buiten was het een opwekken nieuwe wereld maar de binnenkant was zeer veilig.

Elke zomer toen het restaurant voor hun vakantie werd gesloten, kwamen de muizen njaj boven.

Deze keer sprongen zij uit de gas meter kast en liepen over mijn bed richting keuken.

Ik riep Daisy en toonde haar de muizen en stelde voor dat zij hen vangt en in plaats daarvan liep zij weg.

Dezelfde avond sprong zij de kamer uit achter een vlieg en kwam terug met een dode muis in haar mond..

Wij waren zeer blij en gaven haar een koekje waar op zij weg ging en later terugkwam met een stapel van muizen, ongeveer tien in totaal.

Zij werd ruim beloond en dit werd gelukkig goedgekeurd maar nog belangrijker is dat zij nu een rol had.

Daisy had nu een opdracht en zij werd een gelukkigere hond en genot van haar nieuw leven in Amsterdam.

Elke dag zou zij gelukkig zoeken naar muizen als wij vroegen waar zijn de muizen..

Dan zou zij trots weg gaan en een inspectie rondje doen zoekend na muizen aan het einde ging zij haar koekje eisen.

Soms ging zij op eigen houtje onderzoeken of er muizen waren en na een korte inspectie ging zou haar koekje eisen.

Ik kon haar onafhankelijke actie meer waarderen en beter deze dagen begrijpen.

De onafhankelijkheid is zo zeer belangrijk voor ons allemaal, heb eerder nooit gerealiseerde hoe belangrijk het was tot zo gehandicapt werd.

Tuesday, July 28, 2009

Dromerige Dag.
















Vandaag is een dromerige soort dag geweest, wij gingen niet slapen tot 2 uur een beetje te laat, maar het is altijd moeilijk voor ons om te stoppen.

Wij houden zo zeer van elkaar en het was niet uit het gewone voor ons om plotseling te merken dat het lang na middernacht was.

Heeft ons altijd verrast hoe snel de tijd voorbij vliegd wanneer wij bij elkaar zijn.

In het verleden, zodra ik huis van het werk gingen wij in de keuken zitten en Richie gaf me een kop thee en draaide een joint en wij babbelen over de gebeurtenissen van de dag.

Elke dag was het één minuut 18.15 en ik was van het werk binnengekomen en volgende minuut was het te laat en Richie moest naar bed gaan.

In die dagen moest Richie in bed zijn bij 9 am of 9.30 uiterlijk, zodat hij een goede nachtrust had alvorens om 5 uur voor het werk om 6 uur op moest staan.

Zeer moeilijk voor ons om zich stijf aan het programma te houden maar het moest worden gedaan zodat Richie niet uitgeput was.

Wat wij ons op de hele week op verheugden was het weekend, aangezien Riche dan laat op kon blijven zo laat hij wilde op vrijdag en zaterdagen.

Ik was zo verbaasd toen één van mijn collega's, een jonge vrouw bij de DRO, zij vond mij zielig omdat ik hield om met mijn partner tijd door te brengen.

Zij maakte het zeer duidelijk dat zij dacht dat dit een ernstige tekortkoming van mijn kant was en niet wat ik zou moeten doen.

Zij vertelde me dat zij een zeer moderne vrouw was die geen behoefte had om met haar man te hangen.

Zij keken als een prentenboekfamilie, op foto’s die zij mij toonde, een knappe blonde man en twee zeer leuke blonde kinderen.

Hij zag zijn vrienden en zij zag die van haar, ik kreeg het dubieuze genoegen om haar te zien tijdens een uitstapje van ons werk.

Wij allen werden uit genomen voor een diner en bowlen, waar na een paar bieren zij is begonnen om vreeslijk te flirten met haar mannelijke collega's.

Meerdere keren zag ik haar over een paar mannen hangen en wrijvend met haar borsten tegen hun hoofden en hun schouders.

De collega’s met wie zij heeft geflirte keken zeer pijnlijk, maar zij scheen het niet op te merken noch hield zij op.

Ik vond haar echt zielig, hoop dat zij niet ruwe wakker is geworden.


Herinnert me aan een andere jonge vrouw die ik in Hillcroft ontmoette toen ik het Certificaat van het Hogere Leren in 1991 deed zodat ik naar Universiteit kon gaan.

Toen ik Marcella ontmoette, scheen zij een prettige persoon te zijn, maar in de loop van de eerste maanden heb ik ontdekt dat zij niet zo aardig was.

Één van mijn laatste contacten was nadat zij haar vriendin slecht heeft behandelt in de keuken voor een paar uren in Hillcroft en ik had haar meerdere keren gevraagd om op te houden zonder sucess.

Toen kon ik het geen minuut langer uithouden en sprong zonder te denken over de tabel waar ik zat en schreeuwde haar aan dat zij dit vreselijke seksistische gedrag moest stoppen nu.

Zij deed het en bleef weg vooral toen ik hoorde dat zij mensen vertelde dat ik zo had gereageerd omdat ik enkel jaloers was.

Ik ontmoette sommige zeer aardige vrouwen op Hillcroft, één van wie Angela, wij klikten toen wiuj elkaar ontmoet hadden.

Wij gebruikten onze tijd bij de cursus om heel veel boeken voor onze cursussen evenals heel wat romans en literaire boeken evenals een krant elke dag te lezen.

Zo hadden wij heel wat dingen om met elkaar over te spreken en te bespreken plus ons cursuswerk evenals het socialiseren.

Enkele andere vrouwen dachten Angela en ik waren minnaars omdat wij zo veel tijd samen doorbrachten.

Zij hadden duidelijk nooit mensen ervaren die tijd met anderen willen doorbrengen en onderwerpen van belang en studie wilden bespreken.

Vreeslijk gelachen toen ik de geruchten over ons hoorde,de gedachte heeft mij zeer amuserend.

Het scheen werkelijk aan te tonen dat zij geen enkel idee hadden over ons, want geen van ons beiden had het verborgen gehouden als wij een seksuele verhouding met elkaar hadden gehad.

Ik ben zeer gelukkig om nog in contact te zijn met Angela en een paar vrouwen die ik in Hillcroft ontmoette.

Ik ben ook nog in contact met Pam die ik bij een joga vakantie Devon in 1973 ontmoette, het is het goed om i n contact te zijn met vrienden en kennisen.

Mensen zijn eindeloos interessant en ik denk dat het belangrijk is om verhalen met anderen uit te wisselen.