Gehandicapt maar niet Dood.

Herinner me een film die ik jaren geleden zag over een jonge vrouw die niet meer kon lopen.

Toen kon ik lopen en had niet het idee dat dit ook aan me kon gebeuren, tegelijkertijd was ik niet zo sympathiek van de benarde toestand van de jonge vrouw.

Toen dacht ik, als zij genoeg wil zal zij opnieuw kunnen lopen, aangezien het niet om een fysieke reden scheen te zijn dat zij niet kon lopen.

Ik kan me niet herinneren wat in de film gebeurde, het enige beetje dat ik me herrineren is dat
deze mooie jonge vrouw niet meer kon lopen.

Nu natuurlijk weet ik dat iets willen niet genoeg is om het ongedaan te maken, dat gaat helaas niet gebeuren.

Ik ben nu totaal, voor 100% gehandicapt, kan geen teen zelfs bewegen en kan ook mijn benen niet bewegen.

Ik wil zo graag opnieuw mobiel zijn, om mijn maag spieren te voelen wanneer ik loop of oefeningen doei..

Heb in het verleden tijd fysieke oefeningen elke daag gedaan, en hield veel van lopen, het is briljant om zich te kunnen rond bewegen.

En elke dag deel van de beweging van mensen uit te maken die naar en van hun werk gaan.

Mijn grote droomwens was om opnieuw te kunnen werken, aangezien in deze kapitalistische maatschappij je slechts wordt geteld als je werkt.

Zodra je niet kunt werken wordt het zeer duidelijk hoe de gehandicapte mensen door de maatschappij worden beschouwd.

Wij worden gezien als nutteloos omdat wij niet meer in het beroepsleven kunnen bijdragen deze wereld is voor ons gesloten.

Het is een schande dat de maatschappij zo wordt georganiseerd, aangezien dat de mensen meer zijn dan het werk dat zij doen.

Ik heb nooit begrepen hoe het werk dat je werk de grote bepaaler wordt van wie je bent.

Zeker ben ik altijd meer geweest dan enkel de baan die ik heb gedaan.

Wij allen zijn meer dan onzer banen.

Mijn droom is nu dat mensen zelf en hun persoonlijke kwaliteiten en niet hun baan moeten worden getaxeerd.

Denk dat dit mensen zou aanmoedigen om de wereld meer te onderzoeken rond hen en hun plaats in hun gemeenschappen te zien.

Zij zouden de ruimte kunnen hebben om te denken en te leren voor de toegevoegde waarde te ontwikkelen en te taxeren wat het hun leven geeft.

Mensen zijn geen goederen die kunnen worden gekocht en verkocht wat momenteel overal gebeurd, en geen wonder dat er zulk een stijging van misdaadcijfers zijn.

Geen wonder dat mensen op dit ogenblik worden verkocht en de precaire situatie in vele landen in oorlog geeft de mensen die in mensen handeln de vrijheid om dit te doen.

Op het ogenblik is er vrij een verhoging van fatale neersteken in het UK, als Criminoloog kan ik het verband zien tussen de oorlogen van Irak en van Afghanistan en de verhoging van hevige misdaad.

Enkel als Durkheim kan ik die verbindingen zien, is er altijd een stijging van bezits misdaden wanneer de klassenverschillen duidelijker worden.

http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim

http://durkheim.itgo.com/suicide.html

En er is altijd een stijging van zelfmoorden wanneer de maatschappij in overgang is en zij brengen gewoonlijk een golf van de zelfmoorden teweeg.

Grappig dat ik de Criminologie studie heb gedaan en heb de B.A (Baccalaureus in de letteren) en toen M.A (Doctoraal Examen) ik toen realiseerde ik me dat ik niet als Criminoloog wilde werken.

Zeker wilde niet voor de Politie of voor de Gevangenis werken aangezien ik denk niet dat één van beiden kan helpen om mensen tegen te houden misdaad te plegen.

Zowel de Politie evenals de Gevangenis straffen mensen als vergelding en niet om misdrijf te voorkomen.

Geen van beiden hiervan kunnen mensen afhouden van het plegen van misdaad, de mensen van het gevangenissen wezen kunnen enkel als menselijke pakhuis dienen en zo mensen afschrikken, dat is alles wat zij kunnen doen.

Zeker zouden wij als maatschappij nu in 2009 een betere manier moeten hebben om mensen te behandelen; wij zouden vanuit een ander perspectief moeten werken dan wij momenteel gebruiken.

De mensen zijn ons kostbaarste middel en zouden moeten worden verzorgd en niet als een commercieel product gezien dat kan worden gekocht en worden verkocht.

Wij neigen om te denken dat de slavernij niet meer bestaat en negeren het bewijsmateriaal omdat het ons beledigt.

Wij werken teveel op het principe als wij het niet zien, dan kan het niet gebeuren en het gebeurt.

Ook kan ik niet beweren dat er niets verkeerd met me is en ik alles kan doen wat ik vroeger kon doen.

Het is flagrant duidelijk dat ik niet o.k. ben en dat ik niet opnieuw o.k. zal zijn en iets anders beweren is enkel onzin.

Als het gevangenis overvol zijn, zal de begroting niet voldoende is en er zal besnoeiingen in de diensten moeten zijn en dit is ten koste van onder anderen gehandicapten mensen.

Enkele besnoeiingen in de uitgaven van de Gemeenten, zullen de diensten voor gehandicapte mensen zoals van de mobiliteits bussen en lunch clubs en therapien en veel andere diensten voor de gehandicapten beïnvloeden.

De weinig middelen die er zijn zullen worden verwijderd en meer gehandicapten die in hun huizen worden geïsoleerd.

Dat is niet de wereld waarvan ik deel wil uitmaken, wij hebben een wereld nodig waar iedereen voor zich wordt gewaardeerd.

Waar wij allen aan buurt activiteiten kunnen deelnemen en waar wij tot de gemeenschap kunnen bijdragen.

Ik kan nooit de persoon zijn die ik vroeger was maar ik kan nog op andere manieren bijdragen.

Wij zijn net als de naam van Anne’s blog http://disablednotdead-anne3.blogspot.com/

zijn wij Gehandicapt en niet Dood.