Gareth's photos of his garden and countryside in Wales.


Het is reeds zondag 19 Juli, een zonnige dag met af en toe wolken die de zon regelmatige blokkererd.

Vanochtend, was het 8 uur toen ik de eerste keer wekte, was plotseling opnieuw bewust, dit was nadat een reusachtige kramp me onderaan het bed te trok..

Altijd vreemd dat mijn lichaam dat niet zoveel doet deze dagen, en niet zoveel voelt en zich niet kan bewegen, zo beweegbaar en zo ook gevoelig is.

Wanneer ik omhoog in bed zit, moet Richie mijn houding controleren elk paar uren, want wanneer hij dat niet regelmatig doet zit ik telkens weer fout.

Hij moet zowel mijn boven lichaam aanpassen, dat gewoonlijk zich na recht beweegt en mijn bekken gewoonlijk na link..

Al deze bewegingen hebben vouwen verorzaakd in mijn overhemd, vouwen van materiaal achter me, welke heel wat ongemak veroorzaken aangezien elke kleine vouw voelt als ik op een snede lig.

Het andere effect van dit alles is het effect op mijn kleding, al het verschuiven en weer goed geplaatst veroorzaakd veel stress en ook veel rimpels en plooien.

Dat was natuurlijk niet de bedoeling toen het begon, was de intentie om het leven beter te maken.

Deze aanpassingen moeten gebeuren om de twee uren anders zit ik daar in bed in aanzienlijk ongemak.

Moet proberen om op de een of andere manier mijn positie te compenseren en te handhaven.

Dit kan in heel wat spanning in mijn hals resulteren aangezien links probeert om mijn lichaam oprecht te houden.

Gewoonlijk merk ik zelfs niet op dat ik ben uitgegleden en mijn linkerkant compenseert en er is reusachtige spanning.

Vaak zal Richie vragen waarom ik hem niet riep en het is slechts dan, dat ik bewust word dat ik helemaal niet o.k ben.

Hoe langer dat ik in bed ben merk ik dat mijn spieren zijn niet zo goed omdat zij worden minder gebruikt.

Zodat er meer aanpassingen zijn, die vaker tijdens de dag worden gemaakt.

De andere grote aanpassing is dat ik heb moeten maken, is over het gaan naar het toilet, elke derde dag heb ik een zeer grote ontlasting.

Om te verkomen dat ik het in bed doe moeten wij bewust zijn van wanneer de goede tijd is om mij uit bed te hijsen.

Het is nu een aantal keren gebeurd dat ik of te laat na de wc ging of het is in gang gezet door dat ik uit bed gehijsen word.

Het is niet verrassend dat dit gebeurt aangezien de hijstoestelriemen rond me worden geplaatst en er een behoorlijke hoeveelheid bewegening rond en zitten en omhoog en liggen tot dat de riemen behoorlijk rond me zijn.

Als wij de tijd verkeerd hebben beoordeeld, dan is dit het ogenblik dat mijn lichaam de peop niet meer binnen kan houden en alles begint te gebeuren.

Vreeslijk wanneer dit gebeurt, ik haat het werkelijk, maar nu is het meerdere keren gebeurd hoewel het me nog slecht bevalt wordt ik niet meer zo enorm verdrietig t zoals de eerste keer.

Dan dacht ik het het vreselijkste ding ooit, dat is het natuurlijk niet, er zijn veel erger zaken.

Dit soort ding is niet goed voor je zelf vertrouwen; het is werkelijk niet goed, maakte me letterlijk als een oude shitzak deed voelen.

Dacht dat ik in mijn eigen persoonlijke hel was gedaald en niet heb geweten hoe er weer uit terug te keren.

Richie was prachtig, hij zette de ventilator in de badkamers aan en spreidde uit de absorberende keukenrollen op de vloer onder de douchestoel uit en ging te werk om me schoon te maken.

Al door hield hij spraak hij mij aan op een ontspannen en lieve manier wat me aanzienlijk kalmeerde.

In geen tijd was alles onder controle en Richie had me over het toilet om de darmbeweging te voltooien en na dat plaatste Richie me onder de douche en maakte me schoon en droog me en kleedde de decubitus wond en alvorens ik wist ik werd gekleed in schone T-shirt en leggings.

Vervolgens werd mijn voeten geplaatst in de Motomed en mijn benen werden stevig vastgebonden en ik kon mijn 30 minuten beenoefeningen beginnen.

Richie bracht me THC om de ontspanning te voltooien en hij ging de TV opstellen zodat ik kon kijken terwijl de Motomed mijn benen oefend.

Na dergelijke prachtige behandeling werd ik nogmaals gerustgesteld dat ik o.k. was en Richie van me nog hield en de honden nog mijn doggies zijn en niets was veranderd.

Ondanks het ongeval was ik nog zeer o.k., alleen moest worden gerustgesteld want dit was een seismische verschuiving voor me geweest.

Had geweten dat dit kon gebeuren maar werkelijk hoopte dat ik was gespaard of het zou niet voor lange tijd gebeuren.

Het riep sommige fundamentele vragen op, ben ik nog mezelf of is deze verandering bepaalend voor wie ik ben en de manier waarop dit gebeurde is dat hoe iedereen me nu ziet?

Betekent de dubbele incontinentie meer dan een lichamelijke functie die door gebrek aan spiermacht onderbroken is geworden?

Doet dit afbreuk aan wie ik ben?

Eerste keer dacht ik werkelijk dat dit het geval zou zijn, dat de incontinentie van lichaam betekende dat mijn hersen spoedig zou volgen.

En niemand zou me op de zelfde manier behandelen.

Natuurlijk gerealiseerd i k me snel dat dit niet ging gebeuren en dat alles gebeurde wordt dat wij bewust werden gemaakt dat wij ontvankelijker moeten zijn.

Richie was zo kalm en heeft me zo goed gerust gesteld dat werkelijk alles weer ok was vrij snel.,

Mijn schat toonde me werkelijk zijn liefde en zorg de nacht en hij en zijn liefde en goede zorg helpen me om aan deze gehele situatie het hoofd te bieden.

Op dit ogenblik bereidt hij een late brunch voor me voor, hij is naar de Marokkaanse bakker op Kinkerstraat gegaan en kocht hun heerlijke broodjes.

Hij maakt ansjovis/hard gekookt ei met olijfolie, mosterd, zout en zwarte peper en een beetje van pepersaus op bruine en witte broodjes.

En als toetje een koffee broodje..