Denk dat mijn beslissing om mezelf niet eindeloos alles te verwijten uiteindelijk zou kunnen werken.

Werd wakker vanochtend en het eerste ding dat gebeurde was ik begon mezelf niet te verwijten, wat werkelijk verbazend was.

Richie haalde me THC, aangezien hij mijn gekreun hoorde toen ik wakker werd en hij kon ook mijn benen zien en horen schoppen in het rond wegens de spasmes.

THC maakte de krampen zwakker en toen minder frequent, maar zij hielden niet totaal op, ene trokken me onderaan het bed.

Kon mijn voeten zien aan het eind van het bed, op dat ogenblik gingen mijn armen op slot, en gingen vast over elkaar geklapt tegen mijn lichaam en ik besloot dat het best was om mijn arm oefeningen meteen te doen.

Dit maakt zoals altijd de spieren los en ontspannen, en mijn in mijn armen waren veel rustiger en ik kon zelf vrij vreedzaam liggen ben zelfs bijna erin geslaagd om alle geluiden van de straat in mijn sluimerend dromen te weven.

Typisch net toen de straat stil was en ik sliep opnieuw of Richie stond op en ik realiseerde me dat dit het eind van slaap was.

Jammer als mijn armen en benen niet zo actief waren geweest had ik weer na het inhaleren van THC kunnen slapen.

Was een goed moment toen Richie opstand want hij ging mijn benen vrij snel masseren en deed extra been oefeningen, en de extra been oefeningen hebben de spanning verlicht.

Het was zeer merkbaar dat er aanzienlijke spanning in mijn benen vanochtend was en dat is iets is dat regelmatig gebeurt.

Het weer is zeer veranderlijke opnieuw vandaag, het is het soort weer dat je met april en niet midden van juli associeer.

Alle seizoenen schijnen nu te worden gemengd, ik veronderstel dat het de globale verwarming is en dit is de prijs die wij voor het ongebreidelde consumentisme betalen dat de economie in leven houd.

Luisterde na de World Service van het BBC vanochtend over de situatie in Birma, hoe de dictators geen bezoek toe lieten van Meneer Moon, het hoofd van de V.N aan Aung San Suu Kyi, die nu twintig jaar onder huisarrest is geweest.

http://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

Richie schakelde toen op Radio 5 over en wij hoorden over een Libische man die één van de vele anti groepen was tegen Gaddafi, zij werden verzocht om in Groot-Brittannië in de jaren '70 zich te vestigen.

En een propagandacampagne tegen het regime van Gaddafi in werking te stellen.

Dit intensiveerde nadat de politievrouw Yvonne Fletcher tijdens een demonstratie bei de Libische Ambassade in 1984 was dood geschoten.

http://en.wikipedia.org/wiki/Yvonne_Fletcher

Dan was Groot-Brittannië antiGaddafi, dit veranderde zodra zij Muammar al-Gaddafi nodig hadden

http://en.wikipedia.org/wiki/Muammar_al-Gaddafi

Gaddafi werd gezien als de Moslimleider die niet was gericht op El Qaida en daarom wilde het Westen dat hij zijn contacten gebruikte tegen Bin Laden en El Qaida.

Schijnt er zijn diverse mensen onder huisarrest sinds 2005 toen Gaddafi een vriend werd, Richie zegd dat op dat ogenblik de Libische Staat en de Libische rechtsstaat de Britse staat instructies geeft how zij mensen van Libie moeten behandelen.

Jack Straw, de Minister van Binnenlandse Zaken handelt in feite voor Gaddafi, door de man zolang in huis arrest te houden.

Hem is niet verteld wat hem tegen hem is, want dat is geheim , wel werd hij gevraagd om zich schuldig te verklaren en zijn advocaat weet niet wat de lasten zijn.

Een vreemde zaak en allen omdat zij vrienden wilden zijn met de dictator Gaddafi.

Echt verbazend.

Op een meer micro kijk op de wereld heb ik werkelijk genoten van een andere blik op mijn kinderjaren met Richie; zijn commentaren zijn zeer nuttig en geven me een ander stuk van het puzzel.

Denk dat ik definitief heb uitgewerkt waarom wij Trinidad moesten verlaten toen wij in 1962 vertrokken.

1962 was de Onafhankelijkheid van Engeland en ik veronderstel dat mijn
ouders panicked en zich beslisten om snel na England te verhuizen.

Jammer dat zij niet probeerden om na de VS of Canada of Australia te gaan , hoewel denk dat
zij mijn papa niet zouden genomen hebben aangezien hij te donker was.

Ook definitief uitgewerkt na het spreken met Richie, die mijn ouder waren zeer gekwetst mensen waren.

Mijn vader verloor zijn moeder op jongw leeftijd en zijn vader en twee zusters gingen voor de kinderen zorgen.

Zijn vader was er meestal niet wel was hij altijd aanwezig aan het begin en einde van de vakantie om zware laxeermiddelen toe te dienen bij het begin van de lange vakantie om hen te zuiveren en toen opnieuw aan het eind van de vakantie.

Grotendeels reed hij rond als Magistraat van het District en de kinderen waren in de zorg van de tantes.

Tijdens de oorlog was er altijd het vooruitzicht dat mijn vader zou worden geroepen om in Europa te vechten.

Voor een pacifist een afgrijselijk vooruitzicht inderdaad.

Ook voor een vader van een jong kind was het een enorme opluchting toen de vrede in 1945 werd verklaard enkel aangezien zijn tweede dochter net geboren was.

Tegen 1949 ontmoette de eerste vrouw van mijn vader een andere mens en scheidde van mijn vader.

Dit werd gefronst door de Katholieke Kerk die mijn vader excommuniceerde.

Mijn moeder was geboren in Duitsland in 1925 en leefde thuis door de oorlogsjaren
in Eschweiler, had de Eerste Oorlog van de Wereld heel wat verwanten gedood en in de Tweede Oorlog van de Wereld werd de moeder van mijn moeder gedood door één van de laatste luchtaanvallen alvorens de vrede werd verklaard.

Het trauma van WW 2 plus persoonlijke trauma's betekende dat beide ouders zeer gekwetst waren toen zij in naoorlogs Londen in 1950 samen kwamen.

Allebei waren vrij van hun huis milieu, kwamen zij samen en het was liefde op het eerste gezicht liefde, en mijn moeder was meteen zwanger.

Zij gungen twee gekwetste individuen met niet veel gemeenschappelijk met het perspectief op een kind.

Na wat tijd maakte de vijandigheid van de kerk, die was gestegen omdat mijn ouders in een registratiebureau hadden gehuwd, hen in 1962 deed beslissen om te verhuizen na Engeland en weg te gaan voor goed van Trinidad.

Zo het geheim is nu definitief opgelost voor me waarom wij Trinidad moesten verlaten.

Ik kan het nu in het verleden laten en mij op het heden concentreren, het is zonnig weer aan het eind van de middag en het perspectief op een prettige avond is goed.