Op na het Voorjaar.

Salvadore Dali.

Merkwaardig hoe mijn MS is gevorderd en mijn gevoel over mijzelf is ook gevorderd, in het begin was ik werkelijk van mening dat elk stukje van zelfwaardering was ontdaan van mij.

Zo voelde het, op de een of andere manier voelde ik mij als waardeloos en nutteloos, veronderstel dat dit met niet meer werken samenhangt.

Niet aardig om plotseling niet te kunnen werken, zie nu dat het beter voor me was geweest wanneer ik langer gewerkt had.

Mijn probleem was dat ik toen niet verder kwam dan mijn voordeur, dat was toen ik de trap kon lopen.

Eigenlijk had mijn werkgever mee moeten werken om mij na mijn werkplek te brengen, dan had ik nog veel langer mee kunnen doen, zeker langer dan ik was.

Zij waren vrij gelukkig om me niet te zien, betekend uit gezicht uit de gedachten tot zij mij in 2009 kwijt konden krijgen.

Het gaf me 2 jaar om terug te keren na mijn werk, goed in theorie, maar mijn werkgevers wilde mij in de praktijk niet op het werk, aangezien zij dan de werkplek moesten aanpassen.

Hoorde dat het beleid op mijn werk was iedereen van de hand te doen die voor lange termijn ziek werd, als dat gebeurde zouden zij eerst proberen om je uren te verminderen.

De verminderde uren geven je minder ziekte en werkloosheidsgeld en minder rechten, de meeste mensen weten dit soort zaken niet,

Toen ik viel en het kraakbeen in mijn knie brak waren mijn bazen eerst eventjes zeer aardig maar toen zij realiseerden dat ik 3 x per week naar de fysiotherapeut 3 moest gan, waren zij minder enthousiast.

Dan werden mijn werkgevers werkelijk onplezierig en elk maand was er een vergadering waar ik werd beschuldigt van een reeks fouten.

Aangezien ik op de service desk werkte met 4 collega's en wij allen met het zelfde wachtwoord inlolgden was het niet mogelijk om te zeggen wie wat heeft gedaan.
.
Maar dat weerhield hen niet van mij te beschuldigen van alle soorten zaken.

Nachts kan ik niet meer goed slapen, had constant nachtmerries over de vergaderingen en de beschuldigingen.

Tot het ongeval was ik de beste service desk medewerker geweest, het glanzend boegbeeld voor iedereen en toen werd ik plotseling gedegradeerd.

Mijn werkgever heeft tot mijn diagnoses van MS gepoogd om mij uit mij werk te pesten,
op en gegeven moment werd de spanning teveel.

Kort daarna werd ik naar de neuroloog gestuurd en kort daarna volgede de diagnoses van MS.

Ik denk dat al spanning op het werk het begin van mijn symptomen hebben verhaastte, iets dat zelfs mijn werkgever zou geschokt hebben.