Een Ontspannen Dag.

Roberto Matta.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta

We nemen het zeer gemakkelijk vandaag, om onze evenwicht ter herwinnen die aan het begin van de week werd verstoord door de ramp met de katheter.

Eerste van alle de nare verrassing op maandag ochtend, wanneer de pijn van niet te kunnen urineren moeilijk voor mij om mee om te gaan.    

Toen Richie wist, dat het niet mogelijk was om een nieuwe katheter in te voeren in de stoma    deed hij vervolgens de enige andere mogelijkheid, en dat was een katheter in mijn uretha plaatsen.

De opluchting voor mij was meteen, dit was geweldig om dat ik begon zeer wanhopig te worden.

De volgende dag in het ziekenhuis was een verschrikkelijke beproeving voor mij om te moeten doorstaan, maar gelukkig waren de artsen succesvol na 1 1/2 uur.

Dat was uitstekend, speciaal om dat ik hoef geen nieuwe operatie, iets waar ik niet naar uitkeek, gelukkig is het nu niet nodig.

Echt blij, dat we hebben het gemakkelijk genomen. wij hadden stille tijd echt nodig om weer te herstellen.

Ik ben zo blij dat Richie zorgd voor mij, iets wat hij zo goed doet, en met dergelijke  vriendelijkheid en liefdevolle zorg, hij is absoluut mijn schat.

 

Een Emotionele Maand.

Barry James,
http://en.wikipedia.org/wiki/James_Barry_%28painter%29

Deze maand is zeer emotioneel geweest, de vader van Richie is op de laatste Zaterdag in Oktober overleden, veel verdriet voor mijn schat Richie.

Het enige positief was het feit dat Tom, de vader van Richie niet meer in pijn was, wat ook een grote opluchting was denk ik  voor zijn familie was.

Zo blij hij kwam ons in Amsterdam bezoeken in 2000, hij was een zeer charmante en mooie mens, een echte heer.

Wij namen hem  na veel plekken; wij aten in het Melkweg restaurant, één van de grote muziek podiums, hij genoot enorm om ergens zo hip te zijn.

Wij namen hem ook naar onze favoriete coffee shop de Basjoe, in de Nieuwmarkt, het oudste deel van stad.

Een mooie plek, dat toen gerund was door twee broers, James en Leo, zij waren gecharmeerd dat wij de vader van Richie naar hun coffee shop gebracht  hadden en zij hebben  hem zeer warm begroet.

Zij organiseerden de beste plek op hun terras voor ons, was leuk daar met Tom te zijn, en de boten ga op de gracht en de mensen die langs liepen te zien.

Helaas kon hij niet langer blijven dan 5 dagen maar het was goed om hem te ontmoeten en tijd samen door te brengen.

Toen hij wegging was Richie bij de flessen bank om onze lege flessen weg te gooien, hij vroeg zic of zijn vader het leuk had gehad terwijl hij hier was.

Op het ogenblik realiseerde hij dat hij net 6 lege Spaanse champagne flesen  had weg geworpen en besloot dat zijn vader een grote tijd had gehad.

Het is altijd een grote schok wanneer je ouders sterven; de mijnen stierven aan het begin van 2000, binnen 3 weken van elkaar.

Geen wonder dat ik zo gelukkig was om Tom te ontmoeten, hij was toen 85 de zelfde leeftijd zoals mijn vader en was ook zeer interessant om mij te spreken.

Sinds de dood van Tom is Richie zeer ongerust dat Spike niet goed kan lopen en over mijn operatie.

Wat een emotionele maand het was en geen wonder  dat er veel  tranen en slaaplooze nachten waren.

Maandag, 22, November, 2010. Wat Een Dag

Wat een dag vandaag is geweest, afschuwelijk om uit een diepe slaap gerukt vanochtend door Richie om 07.30.

Dat was zo wreed, ik wenste ik was een egel was in winter slaap tot april
op het vroegst.

07.30 was werkelijk afschuwelijk alvorens ik wakker was ik zeer nat gemaakt door Richie douchte, toen ontwaakte ik langzaam.

Vrij snel was ik in de woonkamer niet totaal wakker, vandaag kwam Stadsmobiel precies op tijd.

Was ook een goede bestuurder, heb hem eerder gehad, dat is al weer een paar jaren geleden, ook herinnerde hij aan mij wat aardig was.

Wij waren daar vlak vóór tijd, de receptie controleerde de ontvangst mijn  ziekenhuis pasje en na een paar minuten haalde een verpleegster ons.

Ik werd gehesen uit mijn rolstoel en werd gezet op een bed, daar namen Richie en een verpleegster mijn kleren wege en drapeerden één van charmante  ziekenhuis jasjes om mij heen.

Herinner mij niet hoe het gebeurde maar vedrtelde de verpleegster dat ik dronk een fruitschake om  07.00 dit ging zij met de arts controleren.

De aarts moest over dit denken, water drinken is toegestaan maar slechts water of thee, vruchten shake was niet goed.

Er was bijna sprake van het die tot volgende week ter doen, dan om 11.45  werd ik alsnog naar chirurgie genomen.

Er was een prettige groep mensen die mij van het bed op een andere verplaatsten en een bloeddrukmachine op mijn rechte arm vast maakten.

Zij deden drie monitors op mijn borst en een charmante verpleegster babbelde met mij op mijn verzoek nadat ik haar dat vertelde dat wat zij ging doen eng was.

Zij glimlachte zeer mooie en ik had de infusienaald in de rug van mijn hand alvorens ik het realiseerde of zelfs voelde, enkel een uiterest kleine prik, wat een expert was zij.

Dan kwam de anesthesist en ik was verrast om te horen dat zij mij nog geen verdoving had gegeven, hij lachten en op dat ogenblik moest ik van een zuurstofmasker twee keer diep  inademen, ik deed het tweemaal en was weg.

Ontwaakte om 13.00, en een verpleegster kwam meteen zien of ik ok was en ik kreeg een slokje en ik hing aan een infuus.

Na en tijde kwam een arts langs en vroeg mijn naam, geboortedatum, adres en type operatie.

Kort nadat werd mijn bed op wielen in een recovery ruimte geplaatst, waar een prettige verpleegster voor mij twee plakken  bruine brood en boter en ham plus 2 mandarinesn  haalde en met vele slokjes van water mij heeft gevoed.

Niet te lang daarna, om 14.30 kwam Richie terug , en nadat de infuus werd beëindigd nam een verpleegster de infusie uit mijn linkerhand.

Dan kleedden zij mij aan en brachten mij  met een tilift  in mijn rolstoel, een verpleegster telefoneerde stadsmobie om 16.00, en 30 minuten later was het busje aan gekomen en wij waren thuis om 16.50.  

Het ging goed, het pijnlijkst was torn zij de infusie van mijn hand weg haalde, nu voel ik een kleine vaag en lichtjes branndene pijn.

Niet slecht alles ging veel beter dan ik ooit gedacht had dat het zou gaan, nu zijn wij aan het ontspannen, en Spike loopt opeens veel beter.

Een goede maar een vermoeien dag, ben blij dat het over is.








    

Optimistisch En Het Beste Te Maken Van Het Leven.

 
Roy Lichtenstein.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roy_Lichtenstein

Goede nacht slaap en geen natte verrassing vanochtend toen ik wekte, en dat was  zeer prettig.

Ontving nuttige informatie vandaag, over de Supra Pubis katheter van Webster, een blog vriendin, deze informatie is voor mij zeer nuttig.

Grappig hoe ik mij bijna nu verheug op de operatie, maar dat is omdat ik mij zeer ongerust maak dat de katheter op elk ogenblik uit kan vallen.

Zeer droevig te ontdekken dat Peggy, mijn eerste Nederlandse blog vriendin was gestorven, zij was de eerste persoon die mij over de SP katheter had verteld.

Haar had willen vertellen dat ik  een uroloog ging zien zeer spoedig, zodat ik een SP katheter kon krijgen, aangezien ik het werkelijk nu nodig heb.

In verwarring gebracht goor  geen reactie van haar te krijgen, maar dat is nu niet verrassend nu ik weet Peggy niet meer in leven is.

Als zij het  was geweest, zou zij rechtsweg geantwoord hebben, kende haar niet goed, bezocht haar blog tot het begin van het jaar.

Jammer dat ik door mijn decubitus wond geheel in beslag werd genomen en ook depressiev werd dat het  zo lang duurt om te hielen om vele blogs te bezoeken.

Blij dat het definitief heelde, was zo frustrerend dat het zolang duurde, in totaal was het keer open gegaan, tot het definitief dicht was in augustus.

Tegen die tijd verloor ik bijna hoop dat het ging gebeuren, gelukkig hielde het en goed ook, zodat goed dat niet in bed moet zijn de hele dag en elke dag.

Ondanks de depressie, slaagde ik erin om optimistisch te blijven en het beste van alles te maken dat ik kon, wat de enige manier is om te zijn, optimistish te zijn is het beste in het leven.

              

Optimistisch en het beste te maken van het leven, de beste en enige goede manier te zijn.

Vandag Schijnt de Zon.

Werd plotseling wakker vanochtend, ongelooflijk maar ik had geslapen tot 12.30.

Dan kreeg ik een krachtige schop van een been spasmes, dat mij bewust maakte dat mijn armen stijf en pijnlijk waren

Zo pijnlijk dat ik de hulp van Richie nodig had om mijn armen van het dekbed vrij te krijgen zodat ik kon beginnen mijn arm oefeningen te doen.

Maakte heel wat lawaai aangezien ik in pijn jammerde en het nummer van de oefening die ik deed.

Heb opgemerkt dat mijn wijsvinger was begonnen een probleem te zijn, ik kon niet op de muis klikken.

Een statisch beeld is interessant voor een kort ogenblik maar dan wordt het saai, gelukkig dat ik erin slaagde om mijn wijsvinger ertoe te brengen om een paar keer te klikken.

Ik was blij dat mijn wijsvinger werkte zodat ik mezelf kon amusieren terwijl Richie en de honden naar het park gingen.

Het was een groot uitje voor Spike, was zijn eerste uitje in zijn favoriet park, waar Richie hem elke dag met Marleen nam voor hij in de bench moest blijven..

Spike had zijn eerste wandeling zonder riem gehad op de weg na huis van de dierenarts vrijdag.

Gisteren was de eerste keer dat de twee honden samen konden lopen en spelen buiten in het park.

Beide honden waren zeer gelukkig toen zij terugkwamen, zij liepen blij de slaapkamer in en lieten mij zien hoe blij zij waren.

Eerst liepen zij rond met hun speelgoed en toen renden zij weg na de keuken voor hun eten.

Na het eten eisten zij hun spel met Richie en haalden hun speelgoed en Marleen stond voor Riche en schudde haar varken in zijn gezicht.

Toen hij het andere eind van het stuk speelgoed pakte was het spel begonen en Spike begon zijn speelgoed te schudden.

Het leek alsof hij scheidsrechter was in het spel tussen Richie en Marleen; hij deed dit op zijn eerste dag met ons in 2002.

Wij realiseren ons veel later hoe goed het was dat hij zijn speelgoed in zijn mond te houden en te schudden tijdens dit spel.

Één keer deed hij het zonder een stuk speelgoed in zijn mond en hij begon te blaffen, door het speelgoed word zijn blaffen gedempt.

Zodra wij dit opmerkten zorgden wij altijd ervoor dat als hij geen stuk speelgoed had wij een voor hem zouden hebben.

Wij hebben twee weken vóór de eerste operatie op 19 maart, tijd om onze kleine held te laten genieten van veel wandelingen en spelen met Marleen in het park alvorens hij weer in de bench moet blijven voor 6 meer weken om te herstellen.

Voor 19 maart kunnen wij onser Spike veel plezier geven en vandaag schijnt de zon en het is zeer koud perfect weer voor honden om in het park te spelen.