Vast besloten om mijn best te doen.

Roberto Matta.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta 

Het was een enorme opluchting dat de katheter vervangen in het ziekenhuis zo goed ging gisteren in het ziekenhuis.

Gisteravond  hoopte ik dat als gevolg van het succes in het ziekenhuis dat ik een goede nachtrust zou krijgen.

 Helaas ging dit niet zoals ik wilde, omdat ik wakker werd minstens vijf keer tijdens de nacht, dit was te wijten aan mijn benen de extra pijnlijk bleken te zijn.

De andere reden was het dekbed is nog steeds te warm voor mij, omdat het weer terwijl koel niet koud genoeg voor dergelijke dikke dekking is voor mij.

Ik zal vanavond  Richie vragen om het dekbed te vervangen met een deken in een dekbedovertrek die me alle warmte die ik nodig heb zou geven , zonder dat het te warm wordt.

Vanmiddag had ik een zeer aangenaam bezoek van Anne, die bezocht me voor twee uur, dit was fijn.   

We hadden een goede tijd chatten en lachen, aan het einde van het bezoek, heb ik beloofd meer proactief te zijn en haar regelmatig te bellen, en ook te vragen voor een bezoek

Op maandag had ik gezegd dat ik eindelijk de Seetech computer zou proberen te leren, wat zou betekenen dat ik een tijdje niet kan schrijven voor mijn blog.

Maar toen ik terug was uit het ziekenhuis gisteren wilde ik toch nog een kort stuk schrijven met Dragon spraakherkenning , waarna ik wilde oefenen op de Seetech computer.

Tezamen met Richie heb ik de Seetech computer bekijken en tot mijn verbazing was het nog moeilijker dat ik had gedacht.

Wat me verward was niet precies begrijpen wat ik moet doen, ik heb geprobeerd verschillende items te openen en ben alleen geslaagd elke keer om de computer helemaal af te sluiten.

Na een uur toen ik begon  hoofdpijn te krijgen , en hebben Richie en ik besloten dat het genoeg was voor een dag.

Ik hoop dat het zal  gemakkelijker worden, het zou mooi zijn als het werd mij duidelijk heel snel precies wat ik moet doen.

 Het leren van hoe nieuwe software werkt is niet makkelijk en niet zo snel als ik wilde, wat ik wil is om meteen mijn berichten schrijven op mijn nieuwe computer.

Ik realiseer me nu dat nogmaals  zal zeer geduldig moeten  zijn en het rustig aan te doen, wat niet makkelijk voor mij is , maar ik ben vast besloten om mijn best te doen.    

Het liet mij weer merken dat ondanks alle zorgen vooraf dat de werkelijke gebeurtenis helemaal niet een probleem was geweest.  

Ik vraag me af als het mij deze keer eindelijk heeft overtuigd dat ik geen zorgen hoeft te maken, dat zou mooi zijn als het zo was.

Vandaag was een opluchting.

Roberto Matta. 

http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta 

Vandaag begon erg vroeg, Richie was wakker om 06.30 uur zodat hij kon een douche nemen en een kopje koffie drinken alvorens hij de honden rond het blok heeft genomen.

Om  08.00 maakte Richie me wakker en begon mijn rechterarm te masseren, waarna ik  mijn tanden poesten alvorens de rest van mijn arm oefeningen en been oefeningen te doen met Richie's hulp.

Alles ging erg goed met inbegrip van de douche en ik was terug in bed in genoeg tijd om een drankje en een diazepam kon slikken, voordat de ambulance arriveerde.

De afspraak met de ambulance was voor 10:30, en  ze waren hier niet te lang nadat om 10.40, wat perfect was voor ons.           

Het was zo leuk om weer eventjes buiten te zijn, zelfs als het slechts voor een paar minuten was, ik heb even op de stoep gezeten, voor mij was het zo aangenaam.

ditmaal waren er drie ambulance bemanning die me in de ambulance zeer efficiënt hebben geladen, en voordat we het wisten waren we in het ziekenhuis.

Ze nam ons mee naar de afdeling urologie waar ze voor ons wachten,  het was precies 11.15 toen we aankwamen.

Het kon niet beter om dat wij werden begroet door de dezelfde aardige verpleegster, als de laatste keer de vroeg ons om haar te volgen  naar de behandeling kamer, waar dezelfde arts op mij heb gewacht.      

Het Valium plus  THC ontspanden mij en hielp me om te gaan met de situatie door mijzelf te distantiëren van alles wat er gaande was.

Na 5 minuten had de dokter de nieuwe katheter succesvol ingevoegd en het was helemaal over, wat een opluchting niet alleen voor mij maar evenals voor iedereen anders was.

De arts adviseerde ons om ook nog een keer in November terug te komen en als die afspraak ook goed ging. De sessies

 Wij waren terug naar huis om 11.45,  wat briljant , eindelijk kon ik volledig ontspannen en genieten van weer thuis zijn.

Het liet mij  merken dat ondanks alle zorgen vooraf dat de werkelijke gebeurtenis helemaal geen probleem was.

Ik vraag me af als het me deze keer misschien kon overtuigen dat het niet nodig was om mij vooraf altijd zogen te maken, dat zou inderdaad erg mooi zijn.

   

  

      

Momenten

Roberto Matta.
http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta

Nadat ik wakker ’s morgen was begon ik te huilen, meestal probeer ik de tranen stoppen, maar zodra ze zo snel beginnen dan is het  moeilijk om te stoppen.

Vandaag was het moeilijker om dit te doen; mijn hele situatie werd echt te veel voor mij, en met name het weten dat er is niets dat ik kan doen om het te veranderen.

Hoe ik wou er was iets dat ik kon doen, omdat ik zou alles doen wat ik kon,  maar helaas is het in mijn macht noch in de macht van mijn lieveling Richie.

Richie doet zo veel voor mij en ik bedoel niet alleen de lichamelijke zorg, hij maakt mijn leven zo veel beter, hij heeft dit altijd gedaan.

Huilen heeft een functie, vandaag bleek het noodzakelijk te zijn, om mijn pijn te verlichten zowel als de druk te verminderen die onlangs is opgebouwd

Een ding wat mij een goed gevoel geeft, is dat ik Richie onmiddellijk heb verteld  dat ik depressief was en ik kon geen vooruitzichten van verbeteren zien.

Het is behoorlijk deprimerend weer terug in bed zo lang te zijn met schijnbaar geen kans om naar buiten te gaan.

 Soms voelt het alsof ik dat nooit nogmaals zal ervaren, wanneer ik moest naar het ziekenhuis onlangs was ik kort  in de frisse lucht  en het was geweldig.

Ook al was het maar voor een paar minuten tussen de voordeur en instappen in de ambulance, het was het prachtig om weer eventjes buiten te kunnen zijn.

Gelukkig het weer was geweldig die dag, het was warm en zonnig, helaas heb ik niet veel kunnen zien van deze prachtige stad door de ambulance ramen.

De aardige man van de ambulance, die achter met ons zat vertelde me waar wij waren dit was erg aardig van hem.

Die paar minuten buiten waren prachtig.  

Een Ontspannen Dag.

Roberto Matta.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta

We nemen het zeer gemakkelijk vandaag, om onze evenwicht ter herwinnen die aan het begin van de week werd verstoord door de ramp met de katheter.

Eerste van alle de nare verrassing op maandag ochtend, wanneer de pijn van niet te kunnen urineren moeilijk voor mij om mee om te gaan.    

Toen Richie wist, dat het niet mogelijk was om een nieuwe katheter in te voeren in de stoma    deed hij vervolgens de enige andere mogelijkheid, en dat was een katheter in mijn uretha plaatsen.

De opluchting voor mij was meteen, dit was geweldig om dat ik begon zeer wanhopig te worden.

De volgende dag in het ziekenhuis was een verschrikkelijke beproeving voor mij om te moeten doorstaan, maar gelukkig waren de artsen succesvol na 1 1/2 uur.

Dat was uitstekend, speciaal om dat ik hoef geen nieuwe operatie, iets waar ik niet naar uitkeek, gelukkig is het nu niet nodig.

Echt blij, dat we hebben het gemakkelijk genomen. wij hadden stille tijd echt nodig om weer te herstellen.

Ik ben zo blij dat Richie zorgd voor mij, iets wat hij zo goed doet, en met dergelijke  vriendelijkheid en liefdevolle zorg, hij is absoluut mijn schat.

 

Uit Mij Genomen.

Roberto Matta.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta 

De laatste paar dagen hebben het echt uit mij genomen, vooral gisteren in het ziekenhuis.

Het was vrij verschrikkelijk daar te liggen, met drie artsen en twee verpleegkundigen die probeerden om een nieuwe katheter in te voegen in mijn blaas.

Het was zeer pijnlijk, hoewel niet zo pijnlijk als het zou zijn geweest, maar gelukkig voel ik het niet helemaal zo veel, vanwege mijn verlamming.

Wat ik voelde was niet aangenaam, wat helpt mij enorm is om mezelf te kunnen distantiëren van wat er gebeurt.

Ik ben blij dat ik ben in staat om mezelf uit te schakelen van wat gaande is er als ik het niet fijn vindt wat er gebeurt.

Dit stuk zal niet langer dan dit, omdat ik ben nog steeds behoorlijk moe na mijn bezoek aan het ziekenhuis.

Morgen is een andere dag, wanneer ik hoop beter te voelen,  ik zal dit plaatsen  op mijn blog samen met een andere uitstekende kunstwerk door Roberto Matta.

Moe Maar Gelukig.

Roberto Matta.
http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Matta

Vandaag is een zeer vermoeiende dag; het begon om zes uur vanmorgen toen Richie stond op om de hondente  naar het Park te nemen, om te lopen en te spelen

Voordat Richie ging met de honden, vroeg ik hem om mij THC te geven, die mij helpt om weer te slapen.    

Helaas ben ik nooit in geslaagd om zo diep te slapen zoals ik het deed, voordat ik ben ontwaakt, en voordat ik het wist waren Richie en de honden terug van het Park.

Richie kwam in de slaapkamer en begon meteen de ontspanningsoefeningen op mijn rechterarm te doen dan deden wij beide armen samen, ik de linker arm, hij deed de rechte.

Waarna hij mijn beenoefeningen deed, Richie tilt ze op, dit is goed omdat het de spieren soepel houdt.

Richie gaf me een fijne douche; hij heeft mij aangekleed en geparfumeerd met Chanel 5, goed voor  mijn zelfvertrouwen in het ziekenhuis

De ambulance kwam voor ons om 10.30 uur, de afspraak was voor 11.00 uur, het was een beetje een verrassing, omdat we de extra half uur nodig hadden om alles te checken.    

We waren in het ziekenhuis net voor 11. 00 en werden vrij meteen gezien, twee verpleegkundigen nam ons mee naar een behandelkamer.

Ze probeerden een katheter zonder succes in te voeren, na een tijdje haalden zij twee artsen erbij, die ook hebben geprobeerd de katheter in te voeren.  

Ik begon te voelen als een kruising tussen een spelde kussen en een dartboard met alle pogingen om een katheter in de stoma te krijgen.

Sacraal BBC niet eens meer normaal gesproken moet worden

Vandaag is een zeer vermoeiende dag; het begon om zes uur vanmorgen toen Richie stond op te nemen de honden naar het Park voor een run evenals spelen.

Voordat Richie ging met de honden, vroeg ik hem om me sommige THC die had me terug om te slapen vrij snel te drijven.

Helaas ik nooit in geslaagd om te slapen als diep zoals ik deed voordat ik heb ontwaakt, en voordat ik het wist Richie en de honden terug van het Park waren.

Richie kwam in de slaapkamer en begon de ontspanningsoefeningen op mijn rechterarm, te doen dan we deden beide armen samen, ik heb de linker arm, hij deed het recht.

Waarna hij deed mijn been oefeningen, Richie verplaatst hen, dit is goed omdat het de spieren soepel houdt.

Richie gaf me een prachtige douche; hij gekleed en geparfumeerd me, Chanel 5 te houden mijn vertrouwen in het ziekenhuis

De ambulance kwam voor ons op 10.30 uur, de benoeming was voor 11.00 uur, het was een beetje een verrassing als we de extra half uur om te fine-tunen van ons vertrek nodig.

We waren in het ziekenhuis net voor 11. 00 en werd gezien vrij veel gezien meteen, twee verpleegkundigen nam ons mee naar een behandelkamer.

Ze wilde een katheter zonder succes, invoegen na een tijdje ze ging en kreeg twee artsen die ook geprobeerd te voegen een katheter.

Ik begon te voelen als een kruising tussen een pin kussen en een dartboard met alle pogingen om een katheter in de stoma.

Het duurde een en een half uur voor de katheter kan tot slot worden ingevoegd in mijn blaas en de andere katheter in mijn uretha.

Na een tijdje kreeg de artsen te komen en te zien als hij een katheter zetten krijgen kon hun senior collega.

Na het eerste uur toen het leek dat artsen niet overal kregen en de pijn kreeg aan me, begon ik te huilen.

Dan ik verontschuldigde zich, zij gereageerd door te zeggen dat het geen wonder dat ik huilde als het moet zeer pijnlijk voor mij, was ze dacht dat ik was zeer moedig geweest.

Net toen ik dacht dat ik zou gaan worden verteld zij konden niet verrichten iets voor mij en ik zou moeten hebben een nieuwe transactie dat, kreeg de derde Dr de katheter.

Dan moesten we wachten nog een uur voor een ambulance om ons huis, dat ik vond het echt moeilijk om het wachten zo lang als ik begon te voelen zeer oncomfortabel gestut up zittend op een bank onderzoek, die moeilijk was.

Tot slot na 13.30 uur de ambulance kwam voor het verzamelen van ons en we waren home om 14.00 die was prachtig, nu ben ik volledig verbrijzeld, maar gelukkig het is gedaan.

Na een tijdje gingen zij hun meer ervaren collega vragen of hij de katheter kon plaatsen, wat hij ook gelijk probeerde.

Na het eerste uur toen het leek dat artsen geen succes zouden hebben, en de pijn werd te veel voor mij dat ik begon te huilen.

Dan verontschuldigde ik mij, zij gereageerd door te zeggen dat het geen wonder was dat ik huilde, want het moet zeer pijnlijk voor mij zijn,  ze dachten dat ik was zeer moedig geweest.

Het duurde 1 1/2 uur voor dat de katheter kon tenslotte worden ingevoerd in mijn blaas en de andere katheter in mijn uretha uit gehaald kon worden.

Net toen ik dacht dat ik zou gaan worden verteld, dat zij konden het niet doen, ik zou een nieuwe operatie nodig hebben, het de derde dokter de katheter ingevoerd.           

Dan moesten we wachten nog een uur voor een ambulance om ons huis te brengen, dat vond ik echt echt moeilijk om zo lang te moeten wachten, begon mij onwel te voelen en zeer oncomfortabel op een onderzoek bank.         

Tot slot na 13.30 uur arriveerde de ambulance om ons op te halen we waren thuis om 14.00, dat was prachtig, nu ben ik volledig moe, maar gelukkig het is gedaan.

      

.

Rustig Zijn.

Roberto Matta.
http://en.wikipedia.org/wiki/RobertoMatta

We werden later gisteravond dan wij wilden, maar toch was het een ontspannen avond, die gaf ons geen waarschuwing voor wat ging gebeuren de volgende dag.

Vanmorgen werd ik heel abrupt wakker ik dacht aanvankelijk dat het was alleen maar omdat ik gehoord heb dat Richie op stond.

Dan realiseerde ik me het was omdat ik lag niet comfortabel, ik heb Richie gevraagd om mij te verplaatsen, en dat leek mijn probleem op te lossen.

Maar het was niet het probleem, in plaats daarvan werd mijn ongemak verslechterd, ik deed mijn best om te ontspannen en te concentreren op iets anders, maar het is mij niet gelukt.

Toen ik voelde dat ik echt het niet meer kon verdragen, heb ik Richie gevraagd voor meer hulp.

Hij kwam onmiddellijk, zodra ik heb gezegd dat ik dacht dat er mogelijk een probleem met mijn katheter was, nam Richie een kijkje.

Meteen vertelde hij me dat de katheter op een of andere manier was eruit gekomen en lag met de ballon leeg naast me.    

Tegen die tijd voelde het alsof ik wilde in vlammen barstten, toen ik bewust werd hoe nodig ik moest plaasen.              

Richie kreeg de nieuwe katheter niet in, hij deed zijn best maar hij kon de nieuwe katheter niet in de blaas krijgen.       

Hij kon ook niet  een katheter zonder ballon invoeren, voor de afvoer van de urine die gaf me zo veel ongemak.

Richie besloot uiteindelijk om de katheter in mijn uretha te plaatsen, als een tijdelijke oplossing, toen dit werd gedaan, belde ik onze huis arts.

Ik legde de situatie uit en ze naam onmiddellijk contract met de uroloog in het ziekenhuis, die had de supra pubis katheter operatie in 2010 gedaan.

Morgenochtend zal ik worden genomen door een ambulance naar het ziekenhuis, waar zij hopen de stoma te kunnen uit breiden zodat de katheter erin kan.

Als niet, dan moet ik wachten tot de oorspronkelijke stoma helemaal dicht is, dan moet ik een nieuwe operatie hebben.        

Hopelijk lukt het om de stoma morgen groter te maken, ik ben zeer nerveus over wat gaat gebeuren morgen, dat is waarom ik nu rustig moet blijven.     

Gisteren had ik besloten dat er weinig zin was om mij zorgen te maken, ik moet wachten en zien wat morgen brengt.

 

Kalm En Koel Blijven.

 

Landscape Near Dresden 1910

Erich Heckel.
 

http://en.wikipedia.org/wiki/Erich_Heckel

Vandaag was niet de dag dat ik had verwacht, Richie heeft mij zeer vroeg uit bed gehaald, gewassen en aangekleed en in de rolstoel gezet voor 09.10.

Stadsmobiel belde om 09.13 dat hij op onderweg was; hij was hier om 09.25, Richie zei door de intercom dat wij in 5 minuten beneden zijn, Richie worstelde om mijn fleece jasje, de winterjas en de been zak mij aan te trekken.

Wij waren klaar in 5 minuten zoals wij hadden gezegd, en toen zagen wij het busje weg rijden precies om 09.30.

Zonder ons te bellen zoals zij altijd deden. anders zou ik gezegd hebben wij komen nu.

Probeerde om een andere Stadsmobiel busje te organiseren maar zij konden slechts een sturen om 10.30  wat de tijd van mijn afspraak was.

Zo hield het op voor vandaag, nu heb ik een nieuwe afspraak voor volgende week donderdag om 11.00 uur.

Wij waren allebei door het drama van het drama van Stadsmobiel vanochtend een beetje kaput, hopelijk volgende week zal ik het ziekenhuis ook bereiken.

Voel mij zeer vermoeid nu en Richie ook, denk het al de adrenaline was voor de afspraak vanochtend.

Één goed aspect was dat ondanks de schok en de teleurstelling van vanochtend, ben ik niet boos geworden, had geen zin energie te verspillen.

Veel beter om te doen wat ik deed en dat was kalm blijven, beter koel te blijven dan overstuur en verdrietig.

Leven Is Vol Verassingen.

Joan Miro.

http://en.wikipedia.org/wiki/Joan_Mir%C3%B3

http://nl.wikipedia.org/wiki/Joan_Mir%C3%B3



Dit was ik toen ik 50 was in december 2001, vlak voordat Richie en ik zijn getrouwd op 19 december.

Wanneer ik deze foto zie geeft het me een bitterzoet gevoel, maakt mij nostalgisch voor onze goede tijden.

Ik weet ik kan de tijd niet terug draaien, maar wanneer ik deze foto bekijk zou ik graag weer zo uitzien, weet dat dit niet realistisch is.

Denk nu dat 2005 duidelijk in het teken van MS was aangezien ik zo vaak tijdens dat jaar viel.

Het begon in januari; ik viel op de ijzige trappen buiten voor het Service Desk en landde zwaar op mijn billen en liep stijf na binnen en begon werk.

De volgende keer was toen ik een doos van kleuren patronen voor de foto kopieer apparaat had gepakt, toen ik uit de ruimte liep struikelde ik over dozen die slecht bij de ingang waren opgestapeld en ik viel.

Ik lag op mijn gezicht, twee collega's die mij zaggen vallen deden niets om mij te helpen zodat ik mezelf en de doos opraapte.

Dan een maand later toen ik naar huis ging ik viel ik over schreeve straat stenen in het parkeerterrein.

Ik herinner mij dat ik zeer boos was en nog meer toen ik merkte dat de rechte knie van mijn broeken lichtjes beschadigd was.

Herinner mij dat ik ook mijn schoenen controleerde, aangezien ik mijn nieuwe Misfits schoenen niet wilde beschadigd.

Herinner mij aan een collega die uit haar raam keek en mij vroeg wat was gebeurd dit terwel ik op de grond lag.

Een rare vraag om iemand te vragen die duidelijk is gevallen, ik zei iets sarcastisch en stond op en liep weg.

De maand daarop viel ik op precies de zelfde plaats en ik vermeed daarna dat deel van het parkeer terrein.

Een paar maanden later in het begin van september viel ik opnieuw toen ik de deur uitliep bij het veiligheid personeel.

Ik was zo kwaad dat ik na de bus stampte, en aanbiedingen van koffie en een pleister golft en me omhoog de weg sleepte om het bus na huis te pakken.

Ging zelfs naar de coffee shop voor wiet, was het slechts toen ik thuis was dat ik mij realiseerde hoe pijnlijk mijn knie was.

Richie drong erop aan dat hij mijn wonden schoon maakte, alleen de desinfecterende lotion was erg pijnlijk.

Richie kon het niet geloven dat ik geen eerste hulp op het werk had gevraagd; hij meende dat ik na het ziekenhuis had moeten gaan.

Met terugblik zou ik hulp op het werk had moeten krijgen en, maar herinner mij dat twee collega's opnieuw dicht bij waren toen ik viel en opnieuw deden zij niets tot ik hen aan schreeuwde om mij omhoog te helpen.

Dit deden zij uiteindelijk en toen kwam één van de veiligheid personeel zeer langzaam om mij
te vragen terug te gaan na hun kantoor voor een koffie en een pleister.

Tegen die tijd was alles wat ik wilde was naar huis te zijn met mijn schat Richie.

De belangrijkste oorzaak van mijn vallen is realiseer ik mij nu waren spasmes en niets anders.

Het terug keek na 2005 laat mij zien dat die vijf keer dat ik viel toe te schrijven is aan MS en niets niet ijs of iets anders dan spasmes.

Dat is het leven vol van onverwachte verrassingen.

Lage Dosis Naltrexone.

Werd gecontacteerd door Linda Elsegoed op Facebook en werd verzocht om lid van de groep LDN te worden.

Heb informatie over LDN gezocht en besprak het ook met Richie, waarna ik lid werd van de LDN groep, en wil heel graag meer te weten komen.

Dit is de eerste behandeling van PPMS dat ik heb vernomen, verbaasd me dat ik nooit van gehoord heb.

Het schijnt veel gebruikt te zijn om drug overdosis te neutraliseren.

Sindsdien is het ook gebruikt voor ander ziektes zoals MS..

Ik ben zeer geinteresseerd in LDN, begrijp dat het mondeling in capsule of poedervorm wordt
genommen.

Ben benieuwd wat de bijwerkingen zijn.

Dit is zeer interessant maar omdat er geen proeven/zijn geweest, geen tests schijnen er slechts persoonlijke testamenten en geen wetenschappelijke feiten te zijn.

Ben benieuwd waarom de neurologen die ik gezien heb niets over deze behandeling hebben gezegd, zij vertelden mij dat er geen behandeling mogelijk voor PPMS was.

Is dit is omdat het niet in op het ogenblik gepatenteerd is, en niemand wil geld voor proeven op een drug besteden waar zij niet het octrooi voor hebben.

Richie jheeft mij vertelt dat hij niets heeft gevonden over LDN dat het problemen veroorzaakt, schijnt wel bewijs materiaal te zijn dat LDN pijn stillende hulp van opiaten zal neutraliseren.

De snelle vooruitgang van mijn MS heeft mij het gevoel gegeven, dat ik niets te verliezen heb door deze middel te proberen.

Dit wordt aantrekkelijker gemaakt door het feit dat het geslijkt word, in tegenstelling tot alle andere middelen die worden injecteerd.

Zou het zeer waarderen om feedback over LDN te krijgen van ander Msers.

Heb een e-mail naar mijn huisarts Dr. Wijngaarden gestuurd.

Evenals aan twee neuroloog Dr. Professor Polman van Vrije Universitieits Ziekenhuis Amsterdam en Dr. Kalkens van Onze Lieve Vrouwen Gasthuis Ziekenhuis, Amsterdam.

Ik ben geinteresseerd naar hun mening over LDN, maar ben zelfs nog meer geinteresseerd in de meningen van andere mensen die MS hebben.


Links to LDN:

http://www.iocob.nl/multiple-sclerose/ms-en-ldn.html


http://www.ldnresearchtrust.org/



http://forum.ldnresearchtrust.org/index.php?/topic/982-2008-ldn-fact-sheet/



http://forum.ldnresearchtrust.org/index.php?/topic/1304-linda-elsegoods-story-2009/


http://www.ldnresearchtrustfiles.co.uk/docs/November_2009.pdf

http://www.lowdosenaltrexone.org/


http://www.lowdosenaltrexone.org/index.htm#What_is_low_dose_naltrexone

http://glasgowldn2009.com/category/conference-sessions/