Monday, May 11, 2009









Maandag ochtend was er weer snel, ik herken het van toen ik nog werkte dan was maandag altijd in razend tempo weer daar.

Vaak ging het aan het weekend regen en mijn nu helaas ex collega, Iris (een mooi naam) zei altijd dat het slecht weer was omdat er niet genoeg auto's op de weg waren.

Volgens haar moesten er meer auto's rijden in het weekend als door de week en dan was het probleem niet meer.

Ik wist wel dat het een grapje was maar had Iris toen net ontmoet dus was nog niet echt bekend met haar droge humor.

Jammer dat het niet de oplossing is want dan hadden wij een lijst kunnen maken van alle vrijwilligers die elk weekend over het land willen rijden tegen klimaat veranderingen.

Maar dat is de oplossing natuurlijk niet en er moeten snel een alternatief gezocht worden zodat wij hier niet overstromen.

Volgens mij heeft Iris een goed plan en tenminste een goed verhaal of een grap hierover.

Ik mis haar zeer ook die ander collega's mis ik maar Iris in het bijzonder, het was fijn om zo een aardige collega te hebben.

Zij was ook die eerste persoon die ik kende die een familielid had die MS had, de zus van Iris lag al een lange tijd in bed.

Tot ik van haar hoorde was mijn kennis van mensen die MS hadden beperkt tot Ronny Lane van The Small Faces en Richard Prior.

In September 2005 viel ik over slecht gelegde stenen op mijn werk en heb het kraakbeen in mijn rechte knie gebroken.

Na een tijdje goed te revalideren begon ik achter uit te gaan en ben ik naar de neuroloog gestuurd en kreeg in Juli 2006 te horen dat ik Primair Progressieve MS had.

De progressie van de MS was vrij snel en in November 2006 zat ik al in een rolstoel maar kon nog een paar stappen zetten.

Wat met mij gebeurde was moeilijk voor Iris aangezien haar zus haar huisarts vroeg om en einde te makken aan haar leven dit is ook in September 2005 gebeurt.

Tot Juni 2006 werkte ik maar daarna kon ik niet lopen en ben ik niet meer op mijn werk geweest.

Mis Iris maar kan het zeer goed begrijpen dat zij mij niet meer kan zien, het is hard maar dat is haar realiteit.

Het bewijst weer hoe emotioneel wij mensen zijn en hoezo het goed is dat mensen elkaar begripvol ontmoeten.

Echt een goed idee om elke dag iets liefs en aardig te doen voor de mensen in je omgeving.

Een fijne dag allemaal.

1 comment:

Annemiek said...

Wat een mop, de verklaring van Iris over het weer. Leuk zo'n collega met droge humor. Ik had er ook zo een. We hebben heel veel gelachen samen.

Jammer dat je Iris niet meer ziet, maar misschien is inderdaad jouw toestand te heftig voor haar.

Soms durven mensen ook gewoon niet te komen omdat ze bang zijn dat het heel slecht gaat. Dan weten ze niet goed hoe ze moeten reageren.