Heb vanochtend Radio 5 van het BBC gehoord, in het programma waren een paar ex militairen die met de presentatries Victoria Derbyshire over hun ervaringen in het Leger spraken.
Zij vermeldden het gebrek aan steun voor hen zodra zij opnieuw burgers zijn en het belang van met elkaar over de trauma's spreken die zij hebben ervaren.
Allebei hadden extreem trauma's na het getuigen van de verschrikkingen van de oorlog, eentje was 3 keer in Afghanistan geweest en hij was slechts 24.
Hij klonk als een zeer gekwetste jonge man, in plaats van een jonge man met zijn leven voor hem.
Hij was een tikkende tijdbom enkel wachtend te exploderen; zij allebei zeiden dat de dagelijkse dingen flash-backs konden onverwacht teweeg brengen.
Een had die vaak bij het winkelen in de supermarkt met zijn partner, wanneer het gebeurd moet hij zou snel mogelijk na huis en veiligheid.
Deze twee jonge mensen schenen zwaar beschadigd na hun tijd in het Leger, één zei dat hij zich slechts in een oorlogssituatie levend voelde.
Hij vond het moeilijk om weer in het dagelijkse leven te zijn, werken was onmogelijk geweest aangezien hij niet om kon gaan met moeilijke situaties.
.
Als militair moest hij snelle reacties hebben maar niet wanneer je in een kroeg werkt edn iemand een drankje geeft.
Het is alarmerend hoeveel militairen aan post traumatisch schoksyndroom lijden en geen steun krijgen.
Jongens van 16 worden accepteert in het leger, met een echte perspectief om gebrutaliseerd het worden, en er schijnen nergens geen landelijke protesten te zijn tegen dit gebeuren.
Waarom laten wij dit gebeuren met onzer kinderen.
De vergelijkingen met jongen militairen in de Afrikaanse landen is inderdaad zeer sterk, jongens die worden aangemoedigd om te doden na gebruik van alcohol en opiaten.
Vandaag gehoord hoe het Leger actief alcohol bevordert om spanningen weg nemen bij militairen die gewoonlijk ook ander drogen gebruiken zoals speed en heroine.
Terwijl zij militairen aijn word alles voor ze geregeld maar zodra zij niet meer militairen zijn hebben zij niets om hun terugkeer in het burgerlijke leven voldoende te vergemakkelijken.
De ex militairen hebben een zeer hoog zelfmoord en hoge verslaving evenals veel huislijke geweld, evenals periodes in gevangenis en dakloosheid.
Terwijl ik luisterde na de 2 ex militairen en Victoria de bespraken hoe belangrijk het was dat ook dienende militairen steun zouden krijgen van het Leger.
Realiseerde plotseling waarom het Leger dit niet verstrekt, dat is net zo gek als het vragen aan de Katholieke Kerk om mensen te steunen om hun geloof te bespreken.
Dit is wat ik al de jaren niet begreep, hoezo de priester zo boos met mij was om dat ik vragen stelde.
Blijkbaar vraagt men niet men gelooft en zo is het ook met loyaliteit.
Tot slot begreep ik waarom het Leger dienende militairen niet zal steunen om hun gevoelens te verwerken, zij moeten gewoon loyal zijn punt uit.
Ook in het programma was Martin Neary van Barnados, hij was de vroegere Directeur -Generaal van het Gevangeniswezen.
Hij wil meer kinderen in zorg laten nemen, alvorens zij het nodig hebben.
Ondanks dat er hoog zelfmoord is van kinderen de uit huis worden gehaald,vaak worden zij fysiek door personeel worden misbruikt.
Veel van hun belanden in de prostitutie, met drugs problemen, en problemen van zelf schade en geweld.
De jonge kinderen in kwestie zullen hoofdzakelijk arbeiders kinderen zijn, die niet meer nodig zijn in deze economie.
Nu er weinig vraag naar fabrieksarbeiders is, veel industrie is gesloten en uit Groot-Brittannië. vertrokken.
Na delen van de wereld waar de nieuwe arbeidskrachten voor hun goedkopere arbeid, worden geëxploiteerd en uiteindelijk voor ander meer winstgevende plaatsen zouden verlaten.
De gevolgen voor de verlaten arbeiders is een leven zonder enige perspectief op vooruitgang om hun leven te verbeteren.
Zij hebben slechts het perspectief om het slechter te hebben dan hun ouders, zij zijn in feite veroordeeld om te leven in de marges.
Zij zijn onteigend geworden; en hebben niets om na uit te kijken behalve te vluchte in goedkope alcohol, sigaretten en opiaten.
Voor heel veel van deze gemeenschappen is het enige uitweg het Leger geworden.
Velen doen het en vinden zich in nog slechtere situatie zodra zij weer buiten het leger zijn.
Het perspectief op grote aantallen kwetsbare kinderen in het zorgsysteem worden geplaatst is verschrikkelijke.
Dit radioprogramma heeft me veel gegeven om over te denken over kwetsbare kinder en gebrutaliseerde soldaten.
Jongen mensen die vergeefs werk zoeken en nergens aan de slag komen, worden gelokt door belooftes van opleidingen en reizen na verre plekken en avonteur.
Je hebt geen kwalificaties nodig, je moet slechts een medisch test nemen en een paar vragen beantwoorden, en als je tussen 16 en 33 bent kan je als militair ondertekenen.
Wat jammer dat wij al deze jonge mensen zo weg gooien, wat jammer voor hun gemeenschappen waar zij veel goeds hadden doen kunnen in plaats van oorloog te voeren.
Ik wens werkelijk dat wereldwijd er meer belang was voor het steunen van leven dan het vernietigen van het leven en het planeet.
No comments:
Post a Comment