over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Tuesday, September 29, 2009
Pijn en Honden.
Redelijk geslapen, maar werd een paar keer gestoord door lawaai van buiten, luide gespreken rond 3 uur en om 6 uur door een hond die luid blafte buiten.
Ik dreef viel weer in slaap met een beetje THC, en was definitief wakker toen ik een beetje bewoog.
Zodra ik me in de ochtenden beweeg, zelfs als het enkel mijn armen een fractie beweegt resulteert het in afschuwelijke krampen in mijn armen.
Het is onplezierig, het is moeilijk om mijn armen recht te maken, en vanochtend was mijn enige optie om even de pijn te vergeten en deed mijn arm oefeningen.
Was nog erg pijnlijk tijdens en na maar anderzijds kon ik mijn armen goed uitrekken en mijn handen zonder teveel probleem gebruiken.
De handen zijn duidelijk, meer onhandig en het blijft potentieel zeer frustrerend om dingen goed te doen.
Soms moet ik gewoon mijn verdriet en pijn uit schreeuwen , en zodra ik Richie heb gerustgesteld dat ik zijn hulp niet nodig heb, daan kan ik zo veel schreeuwen als ik het nodig heb.
Vanochtend was extra pijnlijk en mijn armen waren zeer gespannen en zeer moeilijk om wat mee te doen.
De pijn was even te veel voor mij, Richie was meteen naast mijn bed en hield me heel zacht en fluistered veel lieve woorden in mijn oor.
Toen Spike hoorde dat ik pijn had, begon hij te piepen tot Richie hem op mijn bed ophief, waar hij zeer zorgvuldig dicht bij mij kwam en krop in mijn armen.
Hij was uiterst stil en zeer gevoelig en wij hebben de mooiste knuffel gehad voor ongeveer 40 minuten.
Wanneer Richie Spike weg haalde, heeft hij Marleen op mijn bed gezet, en toen zij ook haar bijdrage heeft gemaakt om mij te helpen beter te voelen is zij teruggekeerd na haar eigen comfortabel bed.
Richie deed mijn been oefeningen en de massage en mijn benen voelden iets beter.
Baclofen tabletten werden genomen en na het wassen van gezicht, hals en handen en het borstelen van mijn tanden, alles gedaan in bed, kon mijn dag beginnen.
Het is fijn twee zulke aardige honden zoals Marleen en Spike te hebben, zij zijn echt verrukklijk maatjes.
Zij geven ons zoveel plezier elke dag, met hun speelse goed hartigheid en hun totale vertrouwen en affectie voor ons.
Het is zeer lief om te zien hoeveel zij van ons en hun leven houden en waar zij leven.
Werkelijk mooi om te zien, vooral opmdat beiden niet in zulk goede staat was toen wij hen kregen.
Spike hebbeb wij online gevonden bij een honden asiel in Den Bosch hebben, hij was gedumpt als puppy en was net 7 maanden oud, toen wij hem na huis namen.
Hij was hysterisch en gedeprimeerd en had grote behoefte aan liefde, hij kon zijn geluk niet geloven toen wij hem mee na huis namen.
Zodra wij huis waren en het werd duidelijk aan hem, dat hij veel aandacht en speelgoed heeft gehad en het beste voor hem was dat wij wilden met hem spelen
Hij was zeer opgewekt toen ik van de dierenwinkel met een bed en komen voor hem plus een bal terugkeerde.
Ik herinner me aan zijn opwinding aangezien hij de bal uit mijn hand wegrukte, wij denken dat het de eerste stuk speelgoed was dat hij ooit had gehad.
Wij waren allebei uiterst verrast om te zien dat zijn poten nog roze waren, hij was nooit weze wandelen, misschien was hij af en toe aan de lijn uit gelaten op het gras rond de honden asiel..
Toen wij het asiel bezochten konden wij zien dat zij niet de tijd hadden om hem extra aandacht te geven, zij vertelden ons dat hij plotseling aan het hoesten was, maar verder gezond was.
Toen wij thuis waren herinnerde zich Richie, wat zij in het asiel hadden gezegd en gecontroleerd en vond dat de kraag veel te strak was.
De kleine hond was zijn kraag ontgroeid en het begon in zijn hals te snijden en de huid was zeer rood en ruw, een nog dag en het zou zijn hals hebben gesneden en het zou in zijn nek groeien.
Geen wonder dat hij zo hysterisch was, de pijn heeft hem lichtjes krankzinnig gemaakt.
Marleen die wij in 2005, ook op internet hebben gevonden, zij moest een neiuwe huie krijgen, aangezien de nieuwe baby astma had en Marleen zeer pluizig is.
Zij woog tweemaal zoveel als Spike, zij was 12 en1/2 kilo en Spike was 6 kilos, wij gaven wij haar minder te eten dan Daisy en Spike, en zij begon spoedig om gewicht te verliezen.
Zij was zo vet zij kon slechts in haar bed met een reusachtige inspanning komen, en haar zelf verzorgen was een nachtmerrie aangezien zij te dik was om te draaien.
Zij kon zich niet goed verzorgen en had weinig resultaat met haar verzorging, zij hijgde wanneer zij slechts een paar stappen liep.
Zij had nooit speelgoed gehad of gespeeld, dat heeft zij met ons geleerd.
In het park is zij als een gek rond gelopen, telkens stopte zij om te hijgen zodat zij opnieuw kon lopen.
Zij hield van zwemmen en wijdde zich aan het zwemmen, en na twee maanden verloor zij 6 1/2 kilo's en zag zij beter uit en voelde zich beter.
Het was merkbaar geweest dat zij toen wij haar kregen was depresief, en langzaam en geleidelijk ging het beter met haar, na het verliezen van het gewicht gaf het haar een nieuwe leven.
Nu is zij onze schitterende Marleen, die gelukkig is en houdt van lopen en spelen, zij is nu een gelukkig hondje
Ik ben zeer gelukkig dat wij zulk een verschil aan het leven van deze twee honden konden uitmaken, en zij hebben zeker een groot verschil aan ons leven gemaakt.
Zij geven ons groot genoegen, zij houden van hun tijd door te brengen met mij in de slaapkamer en het schijnt hun taak te zijn om voor me te zorgen en me onderhouden met speeltjes
Ik wil even pleiten dat men een hond of kat uit het asiel nemmt, en de dieren zullen je met hun liefde en toewijding terugbetalen.
Arsenaal speelt in het Champions League vanavond tegen Olympiakos, een Griekse team.
Heb een goede dag, dat ben ik van plan, ook ondanks mijn pijn en het gebrek aan blauwe hemel en zonneschijn, het is onze eerste grijze bewolkte dag.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment