Zitten.

Straat Kunst.

Het was fijn om in de woonkamer te zitten, leuk om te zien hoe Richie die voor bereidingen deed voor onzer eten..

Wij waren beide zeer gelukkig dat ik daar was, ook die honden vonden het leuk, zij speelden gelukkig om ons heen.

Spike zat het grootste deel van de tijd pal naast mijn stoel, Richie heeft me regelmatig laten weten waar hij was, zodat ik niet per ongeluk over zijn potjes rolde.

Zodra ik opnieuw begon te zitten was het een schok om te ontdekken dat het zo uitputtend was, special aangezien ik had gedacht dat de aanpassing het voor mij zou doen.

Kon niet werkelijk voorzien hebben dat het zulk een langzame proces zou zijn.

Vertelde Richie die ik nu kon zien dat het idee van mij om naar het concert van Peter and The Test Tube Babies op 21 november, te gaan, drie weken nadat ik weer begon te zitten, uiterst onrealistisch was geweest.

Richie was het ermee eens dat het niet realistisch was geweest, maar herinnerde me dat het goed voor mij was geweest om te denken dat ik naar het concert zou kunnen gaan.

Hij zei hij dat het mij goed deed om een doel te hebben, fijn dat Richie mij herinnerde aan de positieve aspecten.

Ook heeft Richie mij herinnerde dat ik ook een reactie van Peter, van Peter and The Test Tube Babies had, dat ik niet had verwacht.

Werkelijk vriendelijk van hem om me terug te mailen; aardig te weten dat hij mijn blog leest, het is altijd goed om nieuwe vrienden te maken.

En heeft het goed gevoel bevestigd dat ik van de band had.

Gisteren was het goed om te zitten, maar he heeft me bewust gemaakt van de vooruitgang van mijn MS, mnijn armen zijn nu zwakker dan vorig jaar, ik heb mijn spieren in mijn boven armen opgebouwd, het is dus niet een kwestie van zwak zijn..

Mijn armen zijn niet meer zo flexibel en het duidelijk dat het mij grote moeite koste om mijn vork tot mijn mond te brengen.

Het gehoopt dat eten moeiteloos zo zijn zittend in mijn rolstoel, misschien dat het met tijd makkelijker zal worden.