nrc.nl
Het Meldpunt ‘Polen en andere niet-inwoners van Venlo’ is een goed voorbeeld van de creativiteit van Geert Wilders. In dat opzicht staat hij eenzaam aan de top in de politieke hoofdklasse. Zou hij zijn speelse fantasie ook kunnen inzetten voor het vinden van oplossingen? Dan zouden gouden tijden aanbreken.
Zoals meestal verwoordt de PPV-leider een element van onbehagen dat leeft bij mensen die zich verliezers voelen van de wereldwijde concurrentie. Die heeft werk en welvaart weggezogen naar lagelonenlanden. Hier bleven we zitten met goedkope bloesjes, maar minder werk. De autofabriek in Born hangt weer eens aan een zijden draad.
De bedrijven die nu hun eigen geld drukken scheppen zelden banen in het Westen. General Motors is 35 miljard waard en heeft 77.000 werknemers in de Verenigde Staten en 208.000 in de rest van de wereld– GM-dochter Opel lijdt al jaren verlies. Apple is bijna negen keer zoveel waard en heeft 60.000 werknemers. Facebook is twee keer GM waard, met 2000 werknemers.
De Amerikaanse hoogleraar internationale betrekkingen Charles Kupchan noemt dit soort voorbeelden in het jongste nummer van Foreign Affairs. In een breed opgezet artikel getiteld ‘The Democratic Malaise’ beschrijft hij hoe in Europa en de Verenigde Staten de middenklasse is gekrompen, staten zijn uitgehold en democratische politiek te kijk is gezet.
Een bovenlaag van geldmensen, adviseurs en juristen verdient extreem goed, maar zij bezorgen veel minder mensen een fatsoenlijk bestaan dan vroegere ondernemers. Het welvaartsverlies van lagere- en middeninkomens veroorzaakt onvrede, die zich richt op vermeende schuldigen: immigranten die niks doen, immigranten die onze banen inpikken en dronken achter het stuur zitten, luielonenlanden die wij financieel moeten redden, de Europese Unie die het erger maakt en hier de boel overneemt.
De verschijnselen zijn dermate ingewikkeld en wereldwijd dat geen enkele nationale regering helemaal doorheeft wat oorzaak en gevolg zijn, laat staan bij machte is in te grijpen. Voor samenwerkingsverbanden als de EU geldt hetzelfde. Dankzij het wijdverbreide dereguleringsgeloof kunnen financiële markten het gezag van regeringen en de soevereiniteit van staten aan hun laars lappen. De rijken worden rijker en machtiger, de niet-rijken kunnen alleen maar bozer worden.
In Nederland zijn de SP (sinds een jaar of veertig) en de PVV (sinds 2005) de partijen die het verzet tegen de neergang van de verzorgingsstaat gezicht hebben gegeven. De een komt uit de communistische hoek, de ander uit de VVD, maar beide zijn beducht voor buitenlandse bedreiging van wat wij hier hadden opgebouwd. Beide vinden de deur naar Europa te wijd openstaan.
Terwijl de SP naam heeft gemaakt met medische en juridische spreekuren voor arbeiders, heeft Geert Wilders na zijn verstoting uit de VVD een partij zonder leden opgebouwd die het nieuws beheerst door taboes te doorbreken. Met zijn docuvendetta Fitna doorbrak hij de geluidsbarrière van tot dan politiek aanvaard gedrag.
Het buitenland nam razendsnel kennis van de Nederlandse Le Pen, Haider of De Winter, maar zag ook een nieuwe politieke strijdmethode. Ik leerde zelf Geert Wilders begin 2005 in Washington kennen waar hij op zoek was naar geestverwanten en centjes. Omzoomd door beveiligers dronken we een kop koffie. De nieuwe ster aan het Haagse firmament toonde zich ontspannen, geestig en goed op de hoogte van de grote wereld.
Bij het uitzetten van zijn politieke pad heeft hij zeker voorbeelden voor ogen van Amerikaanse conservatieve radicalen, voor wie de permanent verhoogde toon een alledaagse discussietrant is. De politieke polarisatie heeft Amerika bijna onbestuurbaar gemaakt. Met zijn getwitterde aanvallen op Griekenland, Europa, de koningin, en zijn coalitiepartners als het gaat om hypotheekrente en ontwikkelingssamenwerking, en nu weer het meldpunt heeft Wilders de politiek van de permanente gijzeling geïntroduceerd. Waar ligt de CDA-pijngrens?
Angst en walging binnen de PvdA kwamen deze week aan de oppervlakte nadat fractievoorzitter Cohen en partijvoorzitter Spekman in een Trouw-gesprek wat tegen de SP waren aangeschurkt. Dat terugkerend lijden is mede een gevolg van Wilders’ guerrillapolitiek. Cohen is kwetsbaar want hij heeft niet overtuigend thema en stijl van zijn sociaal-democratie neergezet. Door hem systematisch weg te zetten als bedrijfspoedel van Rutte dwingt Wilders partij en fractie van de PvdA met samengeknepen knieën de rijen te sluiten. En machteloos te blijven. Tot genoegen van de SP.
Het PvdA-ongerief geeft Wilders de kans zijn eigen ‘partners’ verder te gijzelen. De premier vermeed ook gisteren na de ministerraad iets kritisch te zeggen over het meldpunt, dat inmiddels een gigantische blamage voor Nederland is geworden. Rutte’s poging om geen olie op het binnenlandse vuur te gooien negeert de werkelijkheid dat men in het buitenland geen onderscheid maakt tussen coalitie- en gedoogpartners. De PVV regeert mee, de rest is franje.
Het kabinet dat wil dat de buitenlandse dienst eindelijk het (economische) belang van Nederland verdedigt, ziet zich om binnenlandse redenen gedwongen het belang van Nederland in de wereld chronisch te laten schaden. Welk Europees land helpt dit rijke Nederland met verzoeken om lagere lasten? Geert Wilders illustreert de politieke malaise en wakkert die aan. Hoe lang zullen Mark Rutte en Maxime Verhagen het nog in het belang van hun partij of het land vinden om hem daar een podium voor te bieden?
Dit verhaal is geplaatst op zaterdag 18 februari 2012 om 08:00 uur. Trackbacken vanaf uw eigen site is mogelijk.
No comments:
Post a Comment