Leonor Fini
Ik
wekte verfrist, dan na een mooie douche verheugde ik mij op het inhalen van mijn posten.
Ik
was net in de woonkamer 30 minuten toen ik door een onplezierige sensatie werd
gegrepen.
Welk
ik als een onverwachte darmbeweging erkende, vroeg Richie mij snel uit mijn
rolstoel te hijsen.
Niet
alvorens ik poepte in mijn broek maar niet in de rolstoel wat briljant was.
Het
betekende ik kon in mijn rolstoel zitten, zonder het schoon te maken en te
drogen alvorens het opnieuw te gebruiken.
Tegen
de tijd dat ik was hersteld en weer eens voor mijn laptop gezeten, kon ik niet
meer typen.
Zo
nogmaals moest ik geduldig zijn en op morgen wachten, schijnt het is nog niet over
vandaag, nog niet over.
No comments:
Post a Comment