over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Wednesday, June 10, 2009
Het is bijna feest hier vandaag, Ton, van het RCA heeft ons verast met een vroeger bezoek dan was eerder gepland.
Wij hadden hem om 13.45 verwacht met Doktor Stolwijk, nu stond hij alleen voor de deur om 11.45 merkte toen hoe gestrest ik was.
Geen wonder dat ik om 5 uur ochtends klaar wakker was, ik was natuurlijk gestrest over het bezoek van Ton.
Kon ook niet anders en ook voor Richie maakte die ontlading duidelijk hoe gestrest ook hij was over het bezoek van Ton.
Nu is het allang achter de rug en het goede nieuws is dat er krap een cm nog open is, de wond is dus kleiner en minder diep.
Richie hoeft alleen een tipje van de tamponstreng gebruiken en kan totaal stoppen met de prontosan.
Ton gaat op vakantie voor twee weken en komt weer 8 Julie, hij verwacht dat het dan dicht is, hij hoopt dat het in twee weken al dicht is.
Ik hoop dat dit ook zo is, wij wachten nu vanaf einde Januari op het moment waar het dicht gaat.
Denk nu dat het Augustus word voor dat ik buiten ben en dan snel nog iets van de zomer pakken voor dat het weer over is.
Moet voor zorgen dat wanneer ik weet dat ik kan zitten dat ik een aangepaste jas en been zak koop.
Ook al is het warm is het voor mij koeler of koud en een been zak is een goede aanwinst.
Ik verheug me op buiten!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment