De laatste tijd heb ik vaker gedacht dat het helemaal niet eerlijk is dat ik MS heb.

Dit gaat gepaard met veel tranen en slechte slaap.

Maar ja wat is dan eerlijk?

Zou het eerlijk zijn wanneer mijn buurvrouw het had en ik niet, ik denk het niet.

Hoezo ik niet en iemand anders wel, want dit is een ziekte dat ieder kan krijgen.

Nu wanneer ik terug kijk kan ik zien dat ik het veel langer heb dan ik dacht.

Er waren wel af en toe dingen gebeurd zoals opeens kon ik geen gewicht doen op mijn linke voet.

Ik liep heel moeilijk voor een paar weken, de huisarts kon toen niets vinden.

Ean zoals het kwam was het ook weer weg.

r was altijd een rede hoezo ik viel een keer was het glad, dan was het een slecht gelegde weg of platen op mijn werk de schreef lagen en waar meer collega's waren er ook over gevallen.

In 2005 in se-ptember ben ik op mijn werk gevallen over schreve stenen en heb mijn kraakbeen gebroken fysio heeft in de eerste maanden geholpen tot mijn verjaardag 17 maart.

Op die dag was er duidelijk iets anders aan der hand want ik deed er 45 minuten over om een afstand van 10 minuten te doen.

Ik liep raar en mijn evenwicht was weg, het was best wel eng, en bleef raar want ik en Richie wisten niet wat gebeurde.

Nadat ik vaker bij de huisarts kwam heeft hij mij door gestuurd naar de neuroloog en hij heeft mij gestuurd voor een MRI.

Toen wij voor de uitslag hoorden wij dat het MS was.

De neuroloog heeft ons 5 minuten van zijn tijd gegeven en beloofde dat hij de volgend keer meer zou vertellen en wij moesten niets opzoekeen op het Net.

Hij heeft ons 5 afspraken aan een lijntje gehad, elke keer zou hij de volgende keer iets vertellen wat nooit gebeurde.

Bij de vijfde afspraak gaf hij mij en zeer oud boek en dat was alles wat wij van de goede Dr. Tiessens (OLVG) kregen.

Wij hadden natuurlijk alle informatie op het Net gevonden.

Veel was niet waardevol omdat het niet getest was zoals en aantal wonder middelen die je weer zou genezen van MS.

Zo maakt men misbruik van kwetsbare mensen.

Vrij snel na de diagnoses stelde een vriendin de journalist is voor dat ik een blog zou maken.

In de eertse instantie vond ik dat te eng maar toen ik een probleem had om te zwemen in het Marbnixbad wilde ik mijn gevoelens hierover ergens kwijt raken.

Zeer snel vo0nd ik het zeer prettig om het van me af te schrijven.

Dan kreeg ik mijn eerste reactie op mijn blog en daarna heb ik ander mensen met MS via hun blog leren kennen.

Leuk de contacten dat ik heb op gebouwd in de blog wereld, mijn dagen gaan snel over doordat ik de hele dag met mijn laptop bezig ben.

Dan email ik of lees de kranten of spel spelletjes of lees ander blogs en ben mijn aan het up daten.

Het is goed dat wij de Internet hebben want het is een goed middel om met mensen in contact te komen.

En door met elkaar in communicatie te komen kunnen wij elkaar beter begrijpen en steunen.

De Internet is een manier voor gehandicapte mensen om noch midden in het leven te staan het door breekt de barreren rond ons en brengt ons dichter bij elkaar.