Fotos van Wales gemaakt door Gareth.

Was erg down gisteren, denk het te heet en tegelijk tijd vochtig is waar ik absoluut niet meer tegen kan nu dat ik MS heb.

Het maakte me echt ziek en word dan erg down en moedeloos, goed dat ik het gevoel herkende.

MS is echt een kut ziekte, het heeft mij in een mum van tijd zeer gehandicapt gemaakt, heb veel pijn en ongemak.

En wat heel moeilijk te verwerken is het feit dat ik lichamelijk zo enorm ben af getakeld.

Ik snapte wel dat mijn spieren minder zouden worden maar had niet verwacht dat ik zoveel spieren zo snel zou verliezen.

Ok ik begrijp dat de bil spieren kleiner worden maar niet zo klein zoals zij nu zijn.

En hoezo moet ik zo snel zo lelijk uit zien in 2006 zag ik nog uit als een attractieve 50 plusser nu zie ik er uit als een oude 60 plus gehandicapte vrouw.

Waarom moet MS alles weg nemen waarom kon het niet blijven bij het verliezen van mijn loop vermogen.

Haat hoe ik zo snel zoveel gewicht heb verloren , mijn lichaam is zo anders nu, heb dunne benen en dunne arme.

Gelukkig kon ik mijn arm spieren weer wat kracht opbouwen door elke ochtend 30 minuten arm oefeningen te doen.

En Richie doet been oefeningen en been massage en ik gebruik de Motomed elke dag om mijn benen te laten bewegen en dat houdt mijn been spieren in staat.

Helaas kan het niet veel meer nieuwe been spieren opbouwen kan alleen een poging doen om wat ik nog heb te behouden.

Het is allemaal te snel en te ingrijpend moet het eerst goed verwerken en dat doe ik beetje bij beetjes.

Hoe ik nu uit zie vind ik het moeilijkste van alles klinkt misschien banaal van me maar ik ben ook alleen een mens.

Ijdel zijn is goed voor de mens, ik vo0nd het echt fijn o0m me flitsend aan te kleden en vind he moeilijk dat ik zo weinig flitsend kleding heb eigenlijk heb ik niet meer.

Lekker flitsend en strakke moderne kleding vond ik paste goed bij mij en ik kan er op dit moment niet zo goed omgaan dat ik dat deel van mezelf ben verloren door deze ziekte.

Wat haat ik deze ziekte maar dat kan en wil ik niet volhouden want anders komt het terug en krijg ik een grote lading verdriet.

Ik moet gewoon stuur volhouden desondanks dat het even moeilijk is met mijn intentie om in het hier ne nu te leven en het beste van alles te maken.

Moeilijk maar minder moeilijk dan alles uit handen te laten vallen en in een diepe depressie te zinken.

Morgen is en nieuwe dag en nieuwe dag nieuwe kansen.