Elkaar Steunen

Ik ben nu constant verbaasd hoe het leven nu gaat, hoe ik zo goed kan omgaan met mijn situatie/

Had ik nooit voor mogelijk gedacht dat ik met iets als mijn primaire progressieve MS kon leven.

Ik geloofde mijn moeder, die mij vroeger mij vertelde dat ik nutteloos was.

Kan nu zien dat wat zij zei me over mij was in feite over haarzelf was, zij beweerde dat ik hysterisch en totaal irrationeel was.

Zij kreeg me zo ver dat ik me ongerust maakte over emoties ongerust maakte, realiser me nu dat het voor haar een probleem was.

Geen wonder aangezien zij door één van de ergste periodes in geschiedenis, in Duitsland tijdens haar kinderjaren en tienerjaren was geweest.

Mijn arme moeder was emotioneel zeer beschadigd door de Tweede Wereld Oorlog zoals zo vele mensen waren.

En net als de meerderheid had zij nooit hulp gehad voor de trauma dat zij heeft verdragen, geen wonder dat zij een klein beetje raar was.

Heb me slechts onlangs gerealiseerd wat het effect was op mijn vader en ik.

He is goed om te weten dat er niets verkeerd met me is, en dat ik goed om kan gaan met deze vreeslijke situatie

Het leven met mijn ouders heeft mij ergens toch geholpen om nu te leven als een zwaar gehandicapte vrouw.

Het leven met mijn ouders in Engeland was vol van onzekerheden, zorg, spanning, stress engebrek aan informatie, net als het leven met een primaire progressieve MS.

Ik zie nu dat ik optimistisch, geduldig, veerkrachtig en dynamisch ben desondanks dat ik in bed lif sinds augustus 2008.

Ondanks alle pijn en onzekerheid ben ik nog steeds mezelf ben, kan nu get ook horen dat ik moedig ben.

Misschien omdat ik nu begreep wat het betekent.

Nu realiseer ik mij dat wij elkaar moed moeten geven zodat wij alklemaal goed kunnen leven.