Weer goede nachtrust zonder Spike in de slaap kamer, arme kleine hond probeert zich te verstoppen onder mijn bed in de hoop dat Richie hem niet ziet.
Hij zal zelfs een koekje weigeren om hier in de slaap kamer te blijven.
Afgelopen nacht werd hij zachtjes in zijn bed geplaatst met een koekje, hij was niet blij hij wilde liever op de koude, harde vloer onder mijn bed blijven.
Hij is werkelijk een prachtige hond, hij is zijn mijn kleine held, een schitterende kleine vriend.
Vind het droevig dat hij de kamer moet verlaten, maar het is zo goed voor me, veel beter voor mij om te slapen.
Wanneer Spike in de ruimte is, kan hij niet als Marleen stil blijven liggen, hij moet minstens drie keer schudden elke nacht.
Dat is 3 keer dat ik wakker word en als er zaken zijn die ik nog moet doen word ik wakker gehouden door piekeren er over.
Dat is ook wanneer elke pijn meer wordt en ik wens dat ik me kon bewegen.
Mijn armen vergeleken met vorig jaar zijn moeilijker te gebruiken, zij zijn moeilijk om op te heffen.
Ben zeer gelukkig dat ik mijn handen en armen nog kan gebruiken.
Nu probeer ik niet te berekenen wat ik niet kan doen, en ik begin nu meer te zien wat ik wel kan doen.
De halve volle kop niet de halve lege kop, het maakt inderdaad een groot verschil.
Het betekent dat ik van ogenblikken als kan nu kan genieten wanneer de hemel blauw is en de zon schijnt.
No comments:
Post a Comment