1989 Was Een Goed Jaar.

Kostverlorenkade, Amsterdam.










Fotos van Wales
Gisteren hadden wij een dramatisch begin van de dag, gelukkig was het vandaag rustiger en wij konden allebei in ons eigen tempo wakker worden.

In tegenstelling tot gisteren hoefde ik niet snel na de bad kamer te gaan, en kon ik proberen mijn hals en schouders te ontspannen.

Zodra ik volledig wakker was voelde ik alle pijn opnieuw over mijn hele lichaam, zelfs mijn duim had een pijnlijke spasme.

Ik deed mijn arm en rug oefeningen min of meer meteen, in feite, zodra ik begon te denken dat ik het misschien over ging slaan.

Omdat mijn armen vandaag zo pijnlijk waren, maakte ik heel wat lawaai tijdens de oefeningen, vooral tijdens de eerste reeks.

Na de eerste oefeningen kon ik mijn armen zonder pijn weer uitstrekken, deze oefeningen zijn zeer belangrijk om mijn arm functies zo lang mogelijk te behouden.

Heel af en toe moet ik mezelf herinneren aan de voordelen van de oefeningen, deze dagen heb ik niet teveel aanmoediging nodig om ze te doen.

Mijn armen voelen de laatste tijd als of zij zwaarder geworden zijn, dat is de MS, want het is niet een kwestie van kracht.

Dankzij mijn dagelijkse oefeningen in de laatste 15 maanden, heb ik weer spieren in mijn armen opgebouwd.

Ondanks de oefeningen heb ik het af en toe moeilijk om te eten, vooral wanneer ik moei ben

Wanneer ik hulp nodig heb dan vraag ik Richie om me te helpen, hij doet het zo goed, hoe hij mij helpt.

Richie is een zeer lieve man, ik vind het goed hoe hij altijd een oplossing heeft, als er een probleem is of een betere manier vindt om iets te doen.

Het is indrukwekkend hoe hij alles gedaan krijgt wat hij allemaal voor mij moet doen; Ik ben een full-time baan voor hem.

Ben zo blij dat hij het doet, en zeer gelukkig dat wij samen zijn en dat wij goede vrienden die zoveel van elkaar houden.

1989 was een goed jaar, toen wij elkaar ontmoet hebben, de jaren sinds zijn veel beter geweest met Richie in mijn leven.

Herinneren mij goed hoe Riche de eerste keer ochtends voor een kop thee langs kwam en dat het opeens avond was en wij waren nog steeds in gesprek.

Het is ongelooflijk dat het reeds twintig jaar geleden is, en wij zijn nog steeds niet uit gesproken.