Ga mijn inspiratie van onze honden nemen en in het hier nu leven.

 
The Temptation by Danny Sillada.

http://en.wikipedia.org/wiki/Danny_Sillada

Gisteren nam ik 2 mg diazepam 30 minuten voordat Richie mij naar de rolstoel van de douchestoel overbracht.

Na het organiseren van mijn houding en het maken van de noodzakelijke aanpassingen, bespoot Richie mij met parfum en deed mijn keus van oorringen aan.

Dan probeerde ik om de bestuurings hendel  vast te houden en de rolstoel rond te draaien en de ruimte te verlaten, en het werkte.

Was een fijn gevoel  dat   ik de rolstoel zonder problemen kon stuuren naar de woonkamer.

Gelukkige dagen inderdaad, het voelden zeer goed om het doen, zal vandaag proberen zonder diazepam en zien hoe dat gaat.

Als het te moeilijk is kan ik weer 2 mg diazepam nemen om mijn leven te vergemakkelijken, zeker deze Donderdag om na het ziekenhuis  afspraak te gaan, dan moet ik in de lift sturfen en in de Stadsmobiel.

Ook op 17 november voor de Drive by Trucskers concert in Paradiso , stuurde hen een e-mail en vertelle hun dat ik mij verheugte op hun concert, maakte mij wel zorgen dat zittend in een rolstoel ik hen niet goed zou kunnen zien.

Kreeg een mooie reactie van Jenn, de basspeler, die mij de naam van hun Tour manager en sound man gaf, voor het geval dat wij hulp nodig hadden om hen behoorlijk te zien.

Werkelijk aardig van haar,  ben blij en kijk enorm uit op volgende week Woensdag, de één bus reis waar ik mij op verheug voor 100%

Het is de één goede ding dat nu gebeurd, na de droevigheid van de dood van de vader van Richie, die overleed op het laatste weekend inm October.

Ook zeer droevig is dat Spike’s conditie slechter wordt, wij hopen dat de kliniek in Utrecht ons kan helpen.

Als niet hebben wij straks een moeilijk besluit die wij moeten nemen; enkel erover denken heeft veel tranen veroorzakt.

Wij kunnen niet onze kleine vriend in de steek laten en erger laten worden, vooral als er geen perspectief is op beter worden en hem allen slechter zien worden en in veel pijn.

Zo zullen wij de dierenarts moeten vragen en onze kleine vriend in laten slapen, dit word zeer moeilijk voor ons beide en voor Marleen zal het zeer moeilijk zijn zonder haar maatje.

Ik  zal hem enorm missen, hij is zulk een mooie lieve kleine kameraad, hij is  zulk een mooie speelkameraad, en altijd mijn ‘grote’ beschermer geweest.

Ook is de vooruitgang van mijn MS op dit ogenblik geen goed nieuws en het is ook een koude en grijze dag van November.

Voor nu blijven wij hoopvol en optimistisch blijven en van Spike genieten, en wanneer het werkelijk gebeurt zien wij het dan wel.

Ga mijn inspiratie van onze honden nemen en in het hier nu leven.