Genieten ook is het moeilijk

Sinds de laatste paar onplezierige incidenten toen mijn handen niet meer werkten heb ik heel veel over de vooruitgang van mijn MS gedacht en hoe dat ons zal beïnvloeden.

Heb me zeer ongerust gemaakt over het effect op Richie en hoe ik hem extra pijn en stress kan sparen, vooral wanneer ik zelfs nog meer gehandicapten word.

De gedachte alleen dat ik mijn handen niet meer kan gebruiken is op dit ogenblik onwerkelijk maar anderzijds zo vreemd is het ook niet.

Het is een zeer onwerkelijke ervaring die ik niet ooit heb kunnen bedenken.

Had dit nooit kunnen bedenken in 2006 dat het volgende jaar ik zo veel hulp nodig zou hebben, dat ik niets voor mezelfzou kunnen doen.

Niets had me kunnen voorbereiden, dit is een afschuwelijke situatie en beïnvloedt ons allebei, Richie en I op zo vele verschillende niveaus.

Het heeft zeker een groot stuk van mijn zelf vertrouwen weg genomen gehad, nu ik weet dat het niet een fysiek iets is maar mijn houding voelt het beter.

Ik ben nog duidelijk mezelf gebleven.

Weet op dit moment niet hoe de vooruitgang zal zijn en hoe het ons beïnvloed .

Één ding is zonder twijfel alhoewel er vele onzekerheden zijn, een ding is zeker Richie en ik wil samen zijn.

Ik heb me over dit ongerust gemaakt dat het teveel voor hem is, maar hij heeft mij duidelijk gemaakt dat hij bij wil zijn

En ik wil hetzelfde, ook is deze situatie niet makkelijk toch willen wij liefst zoveel tijd als mogelijk samen zijn.