over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Thursday, June 03, 2010
Wij Zijn Allemaal Een Deel Van Het Rijke Tapijtwerk Van Het Leven.
Flemish Kunst.
Vandaag zat ik voor twee uren, deed ik het zeer gemakkelijk en ga het deze keer langzaam opbouwen.
Top Peeks was tevreden toen hij gisteren langs kwam om te controleren hoe goed het met mijn huid ging.
Hij ging met me akkoord, toen ik zei dat ik van plan was om het zeer gemakkelijk te nemen en niet plotseling 4 uren of meer te zitten zoals ik de laatste keer had gedaan.
Toen Steve hier was vergat ik dat ik het gemakkelijk met zitting wilde en moest doen , toen Steve om 7 uur wegging had ik Richie moeten vragen om mij in bed te doen.
In plaats daarvan had ik zulk een goede tijd in de woon ruimte met Richie en de honden dat ik om 8 uur na The Archers op BBC radio luisterde en toen gegeten met mijn schat Richie.
Tegen de tijd dat ik naar bed ging was het al 9.20 uur zodat ik iets meer dan 7 uren gezeten had, gelukkig was er geen teken van roodheid op de huid en ook niet de volgende dag vrijdag of op zaterdag.
En toen was het een grote schok dat de huid door de katheter op de zondag werd beschadigd, voelde alsof ik iets met één hand was gegeven en het was terug genomen met de andere hand.
Voelde mij werkelijk vreeslijk om nogmaals 24/7 weer terug in bed te zijn.
Realiseerde niet hoe gedeprimeerd ik was tot April toen ik de gevolgen van het compenseren met teveel chocolade, toetjes en grote porties eten opmerkte.
Richie zei het was typisch van mij dat zodra ik het opmerkte heb ik actie ondernomen en stopte.
Niet gemakkelijk om zulk een dramatische verandering aan te brengen maar anderzijds waarom niet vooral nadat MS mijn leven zo dramatisch heeft veranderd.
Vandaag is een dag van diepte punten en hoogte punten, een goede vriend is aangekomen, hij zal hier blijven terwijl hij een baan zoekt in Amsterdam, hoop dat hij iets in dit recessie vindt.
Werkelijk aardig om Nur opnieuw te zien, het was 5 jaar geleden toen wij hem het laatst bij onze oude huis zagen, wij waren collega's bij EURONET, een Internet bedrijf in 2000.
Het droevige nieuws gehoord gisteren, een goede vriend van ons, Keith in Liverpool, had een zware hersens bloeding vorige maand.
Zijn partner schreef dat wij niet droevig moesten zijn want gisteren was een positieve dag voor hem, aangezien hij voor het eerst in een maand begon te spreken en ook uit bed kon.
Blij hij begint voortgang te maken, jammer dat het dit droevig nieuws was dat ons in aanraking met zijn mooie partner bracht.
Hoop dat het beter en beter wordt en dat hij binnenkort terug op de Universiteit is en kan weer les geven.
Nu dat ik dit heb geschreven voel ik mij veel beter, voelde mij vanmiddag een tikje droevig en huilde een beetje, was goed want de spanning was weer hoog opgebouwd en dat moest even uit gelaten, tenslotte ben ik slechts menselijk.
Ondanks alle pijn, ben ik blij hier te zijn, net als Jane @ A Journey Of Another Kind, denk ook ik dat ik kostbare extra tijd heb gekregen.
Huilen, lachen en droefheid en het geluk, evenals het genoegen zijn allemaal een deel van het rijke tapijtwerk van het leven.
Hoop om wat meer van mijn eigen tapijtwerk te borduren deze zomer.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment