Horasani Melati
Het Parool.
Syriërs schreeuwen naar Allah en smeken hem om hulp
http://www.parool.nl/parool/nl/225/BUITENLAND/article/detail/3066365/2011/12/06/Syriers-schreeuwen-naar-Allah-en-smeken-hem-om-hulp.dhtml
http://www.parool.nl/parool/nl/225/BUITENLAND/article/detail/3066365/2011/12/06/Syriers-schreeuwen-naar-Allah-en-smeken-hem-om-hulp.dhtml
Een doodgewone ochtend in Homs, Syrië. Mensen lopen over straat en kopen brood, slenterend, keuvelend, tot plots dat kille, harde geluid klinkt. Er wordt geschoten: op mannen, op vrouwen, op kinderen, allemaal met brood in hun handen. 'Welkom in Homs', zegt een stem. 'Zo gaat het hier elke dag.'
Al ruim acht maanden gaan Syriërs de straat op om te demonstreren tegen hun president, Bashar Assad, maar omdat de deur potdicht zit voor journalisten, krijgen wij maar mondjesmaat te horen wat er nu echt gebeurd in het land.
Rauwe, bloederige filmpjes
We moeten het doen met de cijfers van mensenrechtenorganisaties, die elke dag melden hoeveel doden er nu weer zijn gevallen. Of met de gruwelijke filmpjes die op YouTube te
Rauwe, bloederige filmpjes
We moeten het doen met de cijfers van mensenrechtenorganisaties, die elke dag melden hoeveel doden er nu weer zijn gevallen. Of met de gruwelijke filmpjes die op YouTube te
zien zijn, van doodgeschoten en doodgemartelde mensen, die met gevaar voor eigen leven door de nabestaanden worden geüpload, zodat de wereld kan zien hoe erg het is. Maar die de wereld direct weg klikt, omdat de beelden te rauw en te bloederig zijn.
Een enkele journalist weet illegaal binnen te dringen en komt terug met verhalen over soldaten die naar het ziekenhuis gaan om demonstranten die daar worden behandeld mee te nemen naar de martelkamers, of ter plekke dood te schieten. Artsen die betogers helpen, zijn hun eigen leven niet meer zeker.
Zeldzaam
Beeldmateriaal is nog zeldzamer, omdat een journalist die met een camera rondloopt, direct opvalt. Daarmee zou hij zichzelf, en iedereen die hem helpt, in levensgevaar brengen. Toch heeft de zender Skynews een reportage kunnen maken in Homs, de stad die het centrum is van de protesten.
'Negen mensen zijn er deze week op deze straathoek neergeschoten', vertelt correspondent Stuart Ramsay terwijl we zien hoe een kind stopt om het brood op te rapen dat hij in zijn vlucht heeft laten vallen.
Er zijn ook beelden van een illegaal ziekenhuis, waar een zwaar gewonde man en een klein meisje voor schotwonden worden behandeld. De gezichten van de chirurgen kan de correspondent niet filmen. Als ze worden herkend, zouden ze worden vermoord omdat ze deze mensen opereren.
Ongelofelijke wil
Elke dag weer zijn er begrafenissen in Homs, waar mensen massaal op af komen. Elke begrafenis is een politiek statement, elke dode, een nieuwe reden om te blijven vechten. De wil om verandering af te dwingen, is ongelofelijk. Het ziet er niet naar uit dat ze winnen, maar dat is voor de bevolking geen reden om te stoppen met demonstreren.
De protesten begonnen acht maanden geleden vreedzaam, maar het is verworden tot een burgeroorlog. Steeds meer militairen deserteren omdat ze niet op hun eigen mensen willen schieten, maar ze hebben geen wapens, geen mogelijkheden, om de burgers te beschermen. Laat staan om het actief op te nemen tegen het leger.
Het antwoord van de regering op elke demonstratie is alleen maar: weer een aanval. Tijdens het gebed in de moskee, schreeuwen de mensen dan ook wanhopig naar Allah en smeken ze hem om hulp.
Maar die komt nog steeds niet. Na acht maanden van ongewapend verzet, staan de Syriërs nog steeds alleen.
Sacha Kester
Een enkele journalist weet illegaal binnen te dringen en komt terug met verhalen over soldaten die naar het ziekenhuis gaan om demonstranten die daar worden behandeld mee te nemen naar de martelkamers, of ter plekke dood te schieten. Artsen die betogers helpen, zijn hun eigen leven niet meer zeker.
Zeldzaam
Beeldmateriaal is nog zeldzamer, omdat een journalist die met een camera rondloopt, direct opvalt. Daarmee zou hij zichzelf, en iedereen die hem helpt, in levensgevaar brengen. Toch heeft de zender Skynews een reportage kunnen maken in Homs, de stad die het centrum is van de protesten.
'Negen mensen zijn er deze week op deze straathoek neergeschoten', vertelt correspondent Stuart Ramsay terwijl we zien hoe een kind stopt om het brood op te rapen dat hij in zijn vlucht heeft laten vallen.
Er zijn ook beelden van een illegaal ziekenhuis, waar een zwaar gewonde man en een klein meisje voor schotwonden worden behandeld. De gezichten van de chirurgen kan de correspondent niet filmen. Als ze worden herkend, zouden ze worden vermoord omdat ze deze mensen opereren.
Ongelofelijke wil
Elke dag weer zijn er begrafenissen in Homs, waar mensen massaal op af komen. Elke begrafenis is een politiek statement, elke dode, een nieuwe reden om te blijven vechten. De wil om verandering af te dwingen, is ongelofelijk. Het ziet er niet naar uit dat ze winnen, maar dat is voor de bevolking geen reden om te stoppen met demonstreren.
De protesten begonnen acht maanden geleden vreedzaam, maar het is verworden tot een burgeroorlog. Steeds meer militairen deserteren omdat ze niet op hun eigen mensen willen schieten, maar ze hebben geen wapens, geen mogelijkheden, om de burgers te beschermen. Laat staan om het actief op te nemen tegen het leger.
Het antwoord van de regering op elke demonstratie is alleen maar: weer een aanval. Tijdens het gebed in de moskee, schreeuwen de mensen dan ook wanhopig naar Allah en smeken ze hem om hulp.
Maar die komt nog steeds niet. Na acht maanden van ongewapend verzet, staan de Syriërs nog steeds alleen.
Sacha Kester
No comments:
Post a Comment