Geen Kostbare Tijd Hebben Verloren.

The Absent Lady, 1942.

Yves Tanguy.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Yves_Tanguy

Positief en optimistisch zijn is zo essentieel voor mij; Ik merkte het slechts werkelijk hoe waar dit  was in 2009.

Nadat ik 24/7 in bed moest zijn, met een diepe decubitus wond die mij daar 2 jaar, vanaf 2008 tot 2010 hield.

Ik was zo gedeprimeerd dat ik niet zelfs tot 2009 realiseerde, hoe depressief ik toen was geweest.

mijn blog Schrijvend, hielp mij elke dag werkelijk begrijpen wat gebeurde, het gaf mij de ruimte om te denken.

Het andere goede effect was het hielp weer eens totaal eerlijk te zijn, ook

met mezelf; dit is zo goed voor mij geweest.

Het heeft mijn communicatie met Richie bevorderd en iedereen anders ook, ik kon praten over hoe ik was, in plaats van het geven van een algemene reactie van ik ben o.k.

Het kunnen  vrij spreken is goed voor mij, vooral aangezien ik een open eerlijke persoon ben, mensen op afstand houden was niet mij geweest.

Enkel zeggend  ik ben o.k. nu vertel me, dat ik en geen wonder uiterst doen schrikken was het slechts twee jaar na mijn diagnose was.

Slechts twee jaar en reeds had ik een enorme decubitus plek, dit zou niet moeten voorgekomen zijn.

Niet als mijn case manager en WMO ergotherapeut hun werk behoorlijk hadden gedaan.

Ik had slechts in een rolstoel sinds 21 November 2006 gezetten, als Anita en Hanneke hun werk behoorlijk hadden gedaan, zou ik geen kostbare tijd hebben verloren.