Amsterdam Life.
Wij werden allebei gewekt door enorm lawaai vanochtend als alle vuilnis containers in de straat tezelfdertijd werden leeggemaakt.
Het lawaai was niet alleen het geluid van de containers die omhoog getakeld werden maar ook het lawaai van verscheidene grote goed gevoede Amsterdamers.
Wel moest elke actie met een geschreeuwd gesprek schijnbaar begeleiden worden, en als mogelijk op een grote afstand van elkaar zo kon iedereen mee horen.
Zij waren zeer luid maar onbegrijpelijk aan iedereen behalve de mensen zelf.
Dit gebeurde rond 7 uur vanochtend, hun motto is duidelijk ‘’ ik ben wakker en jij zult het ook zijn.
Gelukkig, hoewel wij allebei ontwaakten, konden wij opnieuw in slaap vallen nadat de vrachtwagens weg waren.
De teruggekeerde vrede, was lang genoeg voor ons allebei om weer te slapen tot 9.30 wanneer ik ontspannend wakker werd.
Zodra ik bewust was van de pijn, zoals elke ochtend opnieuw was ik niet zo loud en maakte slechts kleine geluiden van pijn.
Zodra Richie het hoorde ging hij THC voor me halen wat me zeer goed hulp om te ontspannen.
Richie haalde zijn koffie en wij luisterden na de radio en babbelden terwijl hij zijn koffie dronk en met de honden speelde.
Spike en Marleen genoten van de aandacht en van hun gekietelde buiken en spelen met de bal.
Allebei waren zij aan het uitblinken omdat ik erbij was, zij zullen zich altijd extra inspannen voor toeschouwers.
Zij zijn echte actoren, alle honden zijn actoren vind ik.
Spike houdt er niet van wanneer Richie de harmonica of de trompet speelt, dan gaat hij huilen.
Ook als Richie het speelt in een andere ruimte, zelf dan zou Spike janken.
Marleen heeft ook zaken die zij niet tolereert zoals haar te lang aan kijken of iets grapig op het hoofd te plaatsen.
Onze andere hond Daisy was een ongelooflijke actrice, als u haar vertelde dat zij zeer dapper was en bijzonder moedig zou zij stoïcijns kijken zeer moedig zijn, als was zij door enorm trauma geweest.
En als u zei ‘’ wat een welke afschuwelijke tijd je hebt gehad zou zij soms zeer extravagant gaan beven.
Op een de dag besloot zij dat de rubber handschoenen kwaad waren, Richie gebruikte de handschoenen om de afwas te doen.
Dit keer zodra hij de handschoenen had aan getrokken sprong Daisy omhoog en dramatisch en hevig bevend liep zij na me toe.
Dan verborg zij zich achter mijn benen en piepte en drukte zich tegen mijn benen.
Het was werkelijk vrij bizar aangezien wij allebei rubber handschoenen voor een verscheidenheid van huishouden karweien hadden gebruikt.
Toen Richie zich net terug vestigde in Amsterdam in 1997, toen voelde Daisy zich niet helemaal hier thuis, buiten was het een opwekken nieuwe wereld maar de binnenkant was zeer veilig.
Elke zomer toen het restaurant voor hun vakantie werd gesloten, kwamen de muizen njaj boven.
Deze keer sprongen zij uit de gas meter kast en liepen over mijn bed richting keuken.
Ik riep Daisy en toonde haar de muizen en stelde voor dat zij hen vangt en in plaats daarvan liep zij weg.
Dezelfde avond sprong zij de kamer uit achter een vlieg en kwam terug met een dode muis in haar mond..
Wij waren zeer blij en gaven haar een koekje waar op zij weg ging en later terugkwam met een stapel van muizen, ongeveer tien in totaal.
Zij werd ruim beloond en dit werd gelukkig goedgekeurd maar nog belangrijker is dat zij nu een rol had.
Daisy had nu een opdracht en zij werd een gelukkigere hond en genot van haar nieuw leven in Amsterdam.
Elke dag zou zij gelukkig zoeken naar muizen als wij vroegen waar zijn de muizen..
Dan zou zij trots weg gaan en een inspectie rondje doen zoekend na muizen aan het einde ging zij haar koekje eisen.
Soms ging zij op eigen houtje onderzoeken of er muizen waren en na een korte inspectie ging zou haar koekje eisen.
Ik kon haar onafhankelijke actie meer waarderen en beter deze dagen begrijpen.
De onafhankelijkheid is zo zeer belangrijk voor ons allemaal, heb eerder nooit gerealiseerde hoe belangrijk het was tot zo gehandicapt werd.
