over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Friday, November 27, 2009
Wind en Regen.
Opnieuw goed geslapen vorge nacht dankzij lavendel olie en thc.
Ik deed mijn arm oefeningen en Richie de been oefeningen en massage en ik was klaar voor de dag.
Vandaag is het grijs, nat en koud, het is bijna het einde van november.
Richie is na de Chinese supermarkt op de Nieuwmarkt voor groeten en soja producten en ander lekker zaken.
Het idee was dat hij morgen niet teveel hoeft te doen en kan het rustig aan doen.
Wij houden onzer weekend bij voorkeur liever vrij van afspraken omdat er veel zijn door de week.
Hier wordt niets hier gedaan zonder een afspraak, ook voor een kopje koffie, dat was ik niet gewend in Engeland.
Daar gebeurde dat soort dingen spontaan, en vaak zonder afspraak, het was even wennen toen ik net hier was.
Ander land ander gewoontes, en dat vergd tijd om aan te wennen, hier is anders dan Enegland en daar was ook anders dan Trinidad.
In Trinidad heb je natuurlijk ook afspraken maar daar is het normaal dat mensen spontaan langs komen.
Voor mij ook, al ben ik als kind weg gegaan van Trinidad toch zal ik nooit echt wennen om mijn leven via mijn agenda te leven.
Nu als gehandicapte heb ik geen keuze en moet afspraken over me laten gaan elke week, dat is het lot van elk gehandicapten.
Blij wanneer Richie terug is, het is net 4 uur en het begint al donker te worden..
Kerstmis zal hier spoedig zijn wat erg fijn is.
Ben blij dat ik Richie cadeaus heb gekocht, dat geeft een fijn gevoel, nu moet ik alleen niet verklappen wat ik heb gekocht.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment