De Silveren Voering.

Moderne Nederlandse Kunst.


Gisteren aan het eind van wat een goede dag, konden mijn handen en vingers plotseling niet meer goed functioneren.

Het ogenblik dat ik de deur dichte ging achter Richie en Marleen stopte mijn wijsvinger met functioneren en ik kon niets doen behalve het beeld op mijn Desktop bewonderen.

Het was afschuwelijk vooral aangezien het ander half uur duurde voor dat Richie en Marleen thuis waren van het park.

Vlak voor dat zij hier waren slaagde ik erin om Freecell te openen en een kaart te leggen, dit heeft mij een boost gegeven.

Het was slechts één kaart maar het voelde goed dat ik dat kon doen, moest Richie vragen om het televisie abonnement te betalen aangezien mijn vinger weer niet wilde werken.

Zodra de rekening was betaald hees Richie me uit bed en in de douche stoel en nam me mee na de badkamer.

Nadat Richie me waste rolde hij mij terug in de slaapkamer voor mijn 30 minuten op de Motomed.

Toen ik terug in bed ben werkte mijn wijsvingers en mijn handen werkten opnieuw, oh de vreugde van een functionerende wijsvinger.

Het verliezen van de functie in mijn wijsvingers is iets dat ik vrees, maar het begint een werkelijkheid te zijn, gebeurt nu elke dag , gewoonlijk vlak voordat ik wordt uit bed gehesen.

Wanneer mijn wijs vinger werkt kan ik het noch lang volhouden.

Maar ik ben realistisch genoeg om te weten dat ergens wanneer zal mijn hand en vinger functie ophouden en omdat het nu telkens weg valt betekenen dit gewoonlijk dat het spoedig zal ophouden.

Dat is hoe het met mijn benen is gebeurde, ik begon problemen met lopend te hebben in April 2006.

Tegen eind November waren mijn loop dagen over, ik kon maar slechts een paar stappen nemen.

Gelukkig was ik nog redelijk onafhankelijk, en kon mezelf nog persoonlijk verzorgen achteraf heb ik het geweten.

Dacht dat ik nog een paar jaar rond zou kunnen schuifelen, het was een grote schok eind Maart 2007 toen ik opeens niet meer kon opstaan en het schuifelen van enkelen stappen om op een stoel of het toilet of de douche te zitten was opeens onmogelijk.

Tot het eind van Maart 2007 duchte ik mezelf nog en maakte mijn ontbijt elke dag.

Zat dan gelukkig in de keuken met de honden en ging in de rolstoel na de pc in de woonkamer en bleef de rest van de ochtend daar tot Richie van zijn werk thuis kwam om 13.30.

Alhoewel ik in onze flat op de tweede verdieping was zonder een lift, was ik nog vrij gelukkig toen ik die belangrijke 3 stappen nog kon doen.

De dag dat dit ophield was een reusachtige schok, ik had gelukkig de telefoon in mijn zak en kon Richie bellen en hem vragen om naar huis te komen en me te redden.

Dit gebeurde meerdere keren en toen moest ik aanvaarden dat ik hulp nodig had.
.
Dat was toen wij de diensten van de Thuiszorg moesten gebruiken, die niet meer zo goed waren aangezien de mzorg tot een commerciële onderneming werd gemaakt.

Het was meestal een nachtmerrie al die verschillende mensen die drie keer per dag langs kwamen.

Sommige verzorgers waren zeer goed en anderen waren zeer, zeer slecht, 4 hebben mij pijn gedaan met de tillift en een heeft mijn voeten zo slecht in Motomed vast gebunden dat ik blaren kreeg en toen viel de hele huid van mijn enkels, gelukkig was het weer gehield in 6 weken
.
Blij dat ik een PGB reeg zodat Richie thuis kon blijven en volledig voor mij zorgen
.
Dit is zo veel beter dan dat Richie werkte en mij verzorgde omdat de mensen van de Thuiszorg het minimum wilde doen.

Het is heel wat werk voor mijn schat Richie, waardeer het zeer dat mijn schat hier met mij is en voor mij zorgt.

De zilveren voering voor me is Richie en zijn liefde en zorg.