Optimistisch nu dat ik weer kan zitten.

Gistern was de grote dag dat de aanpassing definitief rond werd gebracht, slechts nu realiseer il me hoeveel stress deze afspraak terweeg had gebracht en hoe ongerust ik was geweest.

Niet had gerealiseerd hoe ongerust ik was geweest, maar nu weet ik het wel, nu dat ik niet meer ongerust bednb, aangezien ik zeer goed vorge nacht sliep.

Wat me vandaag amuseert is dat ik vorge nacht hier lag overtuigde dat ik niet zou slapen en viel onmiddellijk in slaap.

Vlak alvorens zij allen gisteren aankwamen voelde ik me vreselijk zenuwachtig en toen zij hier waren was ik onmiddellijk ok, en wilde enkel zitten.

Ik werd in de stoel gezeten, zodat Elwin goed kon zien hoe ik zat en Ludwine maakte sommige aanpassingen en Elwin maakte tekens waar hij de vorm moest verminderen.

Op dit punt werd ik teruggezet in bed en na en aantal aanpassingen, werd ik weer gehesen uit bed en in de stoel gezet om te zien of er waren meer aanpassingen nodig.

Elwin maakte wat meer tekeningen op de delen die aangepast moest worden, en Jenny kwam met de druk meting kussen, dat uiterst nuttig was.

Het wees precies aan waar de druk was, en het bleek precies waar de wond was geweest.

Ludwine en Jenny gaven Richie een meester klas in hoe te erkennen hoe ik zit om me correct inm de rolstoel te plaatsen zodat ik behoorlijk zit.

Het was een zeer vermoeiende dag, eerst al het anticiperen en dan tweemaal gehesen worden in en uit bed en aan het eind van de middag heeft Elwin de stoel en de aanpassing weer mee genomen om het klaar af te maken op zijn werk..

Dat was jammer wilde na de afspraak, voor en tijdje willen zitten, en misschien voor en moment het gebouw verlaten en even Willes bezoeken.

Maakt niet uit vandaag was de rolstoel en de aanpassing hier vroeg vanochtend tussen 8.30 en 9 uur en vanmiddag kan ik daarin zitten en geleidelijk kan ik opnieuw het zitten leren.

Zo nieuwsgierig hoe het zal voelen om mezelf rond te bewegen en zonder dat iemand anders me duwt.

Dat is vrij opwindende gedachte dat ik me van ruimte tot ruimte zal kunnen bewegen wanneer ik het wil.

Niet zeker dat ik het kan visualiseren na meer dan 14 maanden op bed liggen.

Op dit ogenblik verheug ik me op opnieuw om te zitten vanmiddag, in feite verheug ik me op het zitten voor een uur per dag om te beginnen.

Het is te hopen dat het uitzonderlijk goed gaat en dat ik al volgende week twee uren zou kunnen zitten.

Niet zeker of er genoeg tijd voor me is om genoeg uren op te zittend op te bouwen in de rolstoel zodat ik naar het concert op 21 November kan gaan.

Dat is waarom het zu jammer is dat ik niet de aanpassing vroeger voor de stoel kreeg zodat ik het zitten kan op bouwen zonder negatieve affecten op mijn bill.

Het zou me zeer verdrietig maken wanneer ik het nbiet haal om op 21 November na het concert te gaan, maar het zou me zelfs meer verdrietig maken als ik een andere decubitus plek zou ontwikkelde dat een diepe open wond werd door te snel weer zitten.

Dat zou zonder twijfel inderdaad veel slechter zijn.

Voor nu ben ik optimistisch dat ik voor vier uren kan zitten op 21 November.

Zeer optimistisch en ik verheug me op de volgende avonturen.

Het is zo snel weer vrijdag opnieuw, dit keer is het de dag dat ik de aanpassing kreeg, de dag dat mijn leven weer opnieuw begon en de dag dat ik kan besluiten wanneer ik wil zitten.

Hoop dat iedereen een goede dag heeft vandag.