Dat is het Leven.

Vorge nacht was ik vrij dromerig aangezien wij op het punt stonden om het licht uit te doen en te slapen.

Er waren twee dingen die er tussen kwamen, een was dat ik begon te praten met Richie

En het andere meer storende ding waren die feesten, je kon alleen de dreun van de bass horen.

De saaie dreun en veel te veel opgewekte gillen en schreuwen van gelukkige feest gangers waren niet precies wat ik nodig had om te slapen.

Ik denk ik dat zo ongeveer drie uren heb gepoogd om te slapen, zonder sucess.

Gerealiseerd op een bepaald punt dat ik iets moest doen om de situatie op te lossen; een pil en een zak van THC, THC om me te ontspannen terwijl ik wachte dat de pil werkte.

Veronderstel de pil heeft gewerkte aangezien ik sliep tot 11.30, niet slecht, ben wel teleurstelden dat ik een pil heb moeten gebruiken.

Kijk nu terug op de gelukkige dagen, waar ik na het inhaleren van 3 zakken thc vrij snel ging slapen soms tot 9.30, soms zelfs tot 10.30 en af en toe tot 11.00.

Net voor dat ik insliep begon ik over boeken te denken die ik gelezen heb en evenals toen ik vanochtend wakker was.

In 1974 ging ik voor een solicitatie gesprek voor een baan als drukker bij Metal Box in hun hoofd kantoor in Baker Street, Londen.

Ik werd geïnterviewds door het hoofd van de Personeelsafdeling, een strenge kijkende vrouw, genoemd Vera Wood.

Zij vroeg me over de boeken de ik las en zij was verbaasd toen ik haar enthousiast alles over de auteur vertelde ik op dat ogenblik las, en dat was Laurens van der Post.

Laurens van de Post is een Afrikaner, die onder andere boeken The Lost World of the Kalahari schreef; hij was er tegen Apartheid, zijn boeken gingen over het leven in de Kalahari Woestijn en het leven van de Afrikaanse mensen.

Laurens had het geluk om Afrikanen als kind te ontmoeten zonder voor oordelen.

Ik kreeg Vera Wood zo in zijn boeken geinteresseerd, dat ik haar ter plekke van zijn boeken leende dat ik reeds had uit gelesen.

Ik kreeg ook de baan, en begon met een cursus van zes weken in Acton, West Londen alvorens het werk op het Hoofdkantoor van Metal Box Baker in Centraal Londen te beginnen.

De treinreis was uitstekend voor mijn hartstocht voor lezing en ik las heel wat boeken vóór het eind van de cursus.

En zodra de cursus werd gebeëindigd reiste ik dagelijks naar Paddington en toen omdat de metro zo overvol en claustrophic was, liep ik liever de twintig minuten.

De eerste dag ging ik met de metro, haar het lukt me niet om uit te stappen in Baker Street, mopeste toen door na de volgende sation die bij Mevrouw Tussards was.

Ik besliste de twintig minuten van en na Paddington te lopen elke dag, een goed besluit, ik kon mee lopen met één van mijn collega's en haar echtgenoot de deden elke dag de zelfde reis.

Het was zo goed voor onser conditie om elke ochtend en elke avond in totaal 40 minuten per dag te lopen.

Enkele andere auteurs dat ik in 1974 en 1975 las waren:

Black Boy en The Outsider van Richard Wright.

The Little Foxes en Pentimento van Lillian Hellman.

Hear The Grass Singing en The Golden Notebook en The Four Gated City en The Good Terrorist van Doris Lessing.

Living my Life en Anarchism en Other Essays van Emma Goldman.

Jane Eyre en Emma van Jane Austin.

Vida en Woman on the Edge of Time van Marge Piercy.

Sexual Politics en Flying en the Prostitution Papers van Kate Millett.

The Female Eunuch van Germaine Greer.

Beyond A Boundary en Letters From London en Minty Alley van CLR James.

A Bend in the River en A House For Mr Biswas van V.S Naipaul.

The Tin Drum en Dog Years van Gunther Gras.

The Buddenbrooks en Tonio Kruger van Thomas Mann,

Washington Square en Portrait of a Lady van Henry James,

Patterson van Carlos William Carlos.

War and Peace en Anna Karenina en The Death of Ivan IIyich van Tolstoy.

Metamorphous and The Trial en The Castle en The Penal Colony van Franz Kafka.

Een jaar later ging Metal Box naar een gloednieuw bureau in Reading, waar ik toen woonde en slecht twintig minuten van mijn huis.

Hoewel het fijn was dat ik niet meer elke ochtend om 7 uur de trein moeste pakken, toch miste ik werkelijk de treinreis en vooral de lees tijd.

Alles heeft zijn voor en nadelen, dat is het leven..