over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Thursday, October 01, 2009
Katrin en Ik.
Het bezoek van Katrin was briljante gisteren werkelijk goed, maakt niet uit hoe lang wij elkaar het laatst hebben gezien, het klikt altijd goed tussen ons.
Gisteren begonnen wij te spreken zodra zij hier was om12.30 tot 5.30 en toen moest zij lopen om haar trein van 6 uur te halen.
Natuurlijk realiseerde ik me daarna dat het meesten van waar ik had over willen spreken niet over gesproken hebben.
Maar zo gaat het in een gesprek, het is dynamisme, één minuut sprekt men over het heden en dan verwijst je naar het verleden.
Het is als een soort pingpong tussen mensen die deelnemen; gisteren spraken wij over zo vele dingen.
Het is briljant om zo in overeenstemming met iemand te zijn, en toch zijn wij ook zo verschillend, wij hebben dergelijk verschillend leven gehad.
Verschillende opvoeding en verschillende omstandigheden, zij heeft kansen gehad die ik nooit heb gehad, en ik heb ervaringen gehad die zij nooit zal hebben en vice versa en toch hielden al die verschillen ons niet tegen om goede vrienden te zijn.
Wij hebben zelfs elkaar niet zo vaak gezien, zij is nu 60 is en ik ben nu 58.
Alles bij elkaar hebben wij elkaar misschien 10 maal gezien.
Wij ontmoeten elkaar voor het eerst in 1955, wij logeerde voor 2 weken in hun huis in Koln, Duitsland, dan opnieuw in 1958 en opnieuw voor 2 weken, dan in 1962 voor een paar dagen opnieuw in Koln, dit zou het laatste bezoek aan hun huis in Koln zijn.
Het jaar daarna verhuisden zij naar Scharbeutz, een mooie stad op de kust van de Oostzee.
De volgende keer dat wij elkaar zagen, Katrin bezocht ons in Reading, Engeland voor en paar weken in de vroege zomer van 1966.
En ik had het grote genoegen om mee terugkeren naar huis naar Scharbeutz met haar voor de laatste maand van de de zomervakantie.
Een magische plaats, vooral omdat het me weg naam van de constante argumenten en de clostrophic supervisie van mijn moeder.
Het was een uitstekende vakantie, dicht bij het strand, met mijn favoriete nicht en zee en zand en het beste van allen zij hadden een zeil boot die wij vrij vaak gebruikten.
De vakantie was goed voor me het gaf me de kans om mezelf te zijn en mezelf uit te kunnen drukken.
Was goed als 15 jarige als volwassen te worden behandeld dan als een klein kind onmondig zoals thuis.
Ik bezocht opnieuw voor de volledige de zomervakantie in 1967, wij leefden toen in Bonn, Duitsland en ik mocht alleen op de trein van Bonn tot Hamburg gaan waar Katrin me zou ontmoeten en me op een lokale trein naar haar huis zou nemen.
Een grote vakantie, de klasse van Katrin ging naar Kopenhagen en zij konden één persoon extra mee nemen en ik kon met hen gaan.
Wij voeren op een nachtboot; Ik bleef op dek en keek na het maanlicht op de golven en de maan en de sterren.
Dit was een grote reis en had zelfs mijn eerste kus met de aardigst en beste uit zienend jongen in de klasse, hij was een heer, en het is me als fijne herringering gebleven.
Het was een prachtige onvergetelijke vakantie.
Dan zag ik opnieuw Katrin niet tot 1979 in Parijs voor een weekend, was zenuwachtig hoe het zou gaan maar zodra wij samen kwamen voelde het goed tussen ons.
12 jaar tussen onze laatste ontmoeting heeft onzer gevoelens voor elkaar en onzer vriendschap niet verminderd en wij hadden een verrukkelijke tijd samen.
Ik ontmoette haar partner en 2 één jarige dochter en zij mijn toenmalige vriend en wij hadden een goed weekend.
Zoals vaak gebeurt gaan de dingen altijd andres als gepland en de volgende tijd dat wij elkaar opnieuw zagen was in 2001 voor een weekend in Parijs om mijn 50 e verjaardag te vieren.
Ik ben zeer gelukkig dat toen ik in bed vorig jaar moest blijven dat Katrin hier op bezoek is geweest, zij heeft ons tweemaal bezocht zij, een keer over nacht en de tweede keer voor 5 uren en opnieuw gisteren voor 5 prachtige uren.
Het is briljant dat 54 jaar na onzer eerste ontmoeting toen ik 4 was en zij 6 dat wij nog goede vrienden zijn , in de leeftijden van 58 ik en Katrin 60.
De tijd verandert vele dingen maar onze vriendschap is niet veranderd.
Labels:
favoriete nicht,
goede vrienden,
Kopenhagen,
Scharbeutz,
zeilboot
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment