over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Monday, November 30, 2009
Rising Damp.
Cornish Art.
Afgelopen nacht waren wij veel to laat op gebleven, voor dat wij wisten was het 2.30 uur.
Ik was helemaal wakker heb een film gezien van de series Rising Damp, dat in de jaren 70 op televisie was in Engeland.
Zeer aardig om het weer te zien, Leonard Rossiter was uitstekend als Rigsby.
Het probleem was dat ik te wakker was om zachtjes in slaap te vallen.
Aangezien het bijna 3 uur was tegen de tijd dat Richie me mijn laatste had Baclofen tabletten had gegeven, nam ik ook een Lormetazpam.
Het deed de truc en ik sleep vrij snel, de honden blijven vorige nacht in de slaapkamer omdat ik diep sliep.
Spike schijnt vaak tijdens de nacht te moeten opstaan en zich schudden wat heel veel lawaai maakt.
Zijn oren klinken als pistolen schoten, dat mij wakker heeft gewekt, en zodra ik word gewekt, dan is het onmogelijk voor mij om weer in slaap te vallen.
Dank zij Loremetazpam hoorde ik niets en sliep tot 12 uur, wat prachtig was, toen heeft Spike zich geschud en zijn oren waren nog luider dan normaal.
Weer een grijze en natte en winderige dag schijnt dat wij alle regen van de laatste maanden in de laatste tien dagen heb gehad.
Het is teleurstellend dat het weer zo slecht is, dat ik nog geen poging heb gemaakt om uit te gaan.
Ben een beetje bang dat ik niet meer durf na buiten te gaan, het wordt geen probleem en Richie zal me aanmoedigen om uit te gaan.
Op het ogenblik is er geen probleem aangezien het weer werkelijk niet aardig genoeg is voor me om uit te gaan.
Enerzijds moet ik het ooit een keer spoedig doen, en voor me kan dat niet snel genoeg zijn.
Ik zal niet zeggen wanneer ik denk dat het zal gebeuren, maar het zal spoedig gebeuren alvorens ik een fobie over het uitgaan opbouw.
Sunday, November 29, 2009
Natte en Koude Zondag.
Beryl Cook.
Het weer is niet zo goed geweest hier deze laatste week; het regende telkens als ik na buiten wilde gaan.
Denk dat wanneer er geen droge dag is dat ik gewoon na buiten moet gaan, want in de herfst en winter regent het veel hier.
Ik vind het niet zo fijn om na buiten te gaan in de regen, niet gemakkelijk voor me aangezien de regen niet mijn favoriet is.
Hier is er veel regen en ik wil niet de hele winter binnen blijven.
Moet mijn warme kleren organiseren,het grootste deel van mijn kleren is nu niet meer geschikt.
De lycra bloezen zijn nu niet goed aangezien zij omhoog rollen en niet kunnen worden recht getrokken, niet zittend in een rolstoel.
Al mijn broeken zijn niet meer goed omdat zij in me snijden en achter zit de broek te laag.
In een rolstoel heb jij broeken nodig die compenseren.
Het grootste deel van mijn t-shirts zijn nu niet goed, shirts waar Richie bijna mij erin moet worstelen.
Denk nu dat dit de tijd is om mijn kleding weg te doen.
Eerst aan vrienden geven, dan in de kleren container.
Heb online voor rolstoel kleren #gekeken, wat ik heb gevonden is zo droevige, dat ik nauwelijks de beelden kon bekijken.
Zeer droevige en ouderwets de rolstoel mode.
Sommige websites hebben foto's van hun producten, It-Fits heeft hoofdzakelijk lijntekening van hun producten.
Deze slechte tekeningen geven je geen informatie over de kleren zelf.
Schijnt dat niemand heeft bedacht dat de mensen in rolstoelen niet alleen in alle maten en leeftijden, maar smaken zijn ook gevarieerd.
Maar zij hebben smaak niet iets wat schijnbaar indruk maakte op deze websites.
De websites die ik heb gevonden, schijnen allemaal zielige en onaantrekkelijke kleren te willen verkopen.
Het is jammer dat de rolstoel een belemmering is om goed gekleed te zijn.
Schijnbaar is het niet voldoende om gehandicapt te zijn, je moet ook zo gekleed worden.
Niet ik, ik wil nog steeds goed gekleed worden, en ga het ook organiseren.
Saturday, November 28, 2009
Zon en Wolken.
Art Nouveau.
Één minuut is het zonnig en de hemel is blauw en he volgende minuut is het bewolkt, met grote boze regenwolken.
Richie en de honden zijn naar het park in de hoop dat het prettig blijft; hoop dat mooi blijft,het is aardig voor de honden.
Zij hebben werkelijk een goede tijd in het park nodig, omdat zij niet zo0veel tijd krijgen wanneer het nat is.
Zij kunnen elk ogenblik kterug zijn,ik typte di9e woorden en de deur opende en de honden stormden na binnen gevolgd door Richie.
Zij zijn nu zeer gelukkig en ontspannen, zoals wij onzer honden willen hebben, Richie is na de markt gegaan via de dierenwinkel voor het favoriete voedsel van de honden, pens.
Het zitting gaat langzaam; toen ik vier uren dinsdag zat, ging het goed, de ander dagen was ik vermoeid geweest.
Dat kon ook het effect van de antibiotica zijn, die het lichaam to0taal verstoren.
Zodra ik alle antibiotica heb genomen moet ik ander tabletten nemen.
Richie is weg na de markt, en Spike baalt ervan en huilt een beetje in zijn bed.
Hij is net voor een uur in het park geweest, heeft een prachtige tijd heeft met zijn bal gespeeld, en toen hij thuis kwam kreeg hij koekjes maar dat is niet hoe Spike het ziet.
Het is opnieuw zonnig, laatste keer alvorens de zon voor de dag weggaat.
Labels:
antibiotica,
honden,
Invaliden parkeerkaart,
Ten Cate markt
Friday, November 27, 2009
Wind en Regen.
Opnieuw goed geslapen vorge nacht dankzij lavendel olie en thc.
Ik deed mijn arm oefeningen en Richie de been oefeningen en massage en ik was klaar voor de dag.
Vandaag is het grijs, nat en koud, het is bijna het einde van november.
Richie is na de Chinese supermarkt op de Nieuwmarkt voor groeten en soja producten en ander lekker zaken.
Het idee was dat hij morgen niet teveel hoeft te doen en kan het rustig aan doen.
Wij houden onzer weekend bij voorkeur liever vrij van afspraken omdat er veel zijn door de week.
Hier wordt niets hier gedaan zonder een afspraak, ook voor een kopje koffie, dat was ik niet gewend in Engeland.
Daar gebeurde dat soort dingen spontaan, en vaak zonder afspraak, het was even wennen toen ik net hier was.
Ander land ander gewoontes, en dat vergd tijd om aan te wennen, hier is anders dan Enegland en daar was ook anders dan Trinidad.
In Trinidad heb je natuurlijk ook afspraken maar daar is het normaal dat mensen spontaan langs komen.
Voor mij ook, al ben ik als kind weg gegaan van Trinidad toch zal ik nooit echt wennen om mijn leven via mijn agenda te leven.
Nu als gehandicapte heb ik geen keuze en moet afspraken over me laten gaan elke week, dat is het lot van elk gehandicapten.
Blij wanneer Richie terug is, het is net 4 uur en het begint al donker te worden..
Kerstmis zal hier spoedig zijn wat erg fijn is.
Ben blij dat ik Richie cadeaus heb gekocht, dat geeft een fijn gevoel, nu moet ik alleen niet verklappen wat ik heb gekocht.
Labels:
arm en been oefening,
been massage,
Engeland,
Trinidad
Thursday, November 26, 2009
Honden Therapie.
Absurdist Kunst.
Laatst zei een vriend in een mail dat het aardig was om een vrolijke post weer te lezen.
Ik zou vrolijk zelf verkiezen maar MS is een vreeslijk ziekte en soms heb ik teveel pijn.
Maar zelfs dan ben ik gewoonlijk vrolijk en optimistisch; misschien zijn mijn posten niet altijd vrolijk.
MS is geen positieve onderwerp, het is een onderwerp waar mensen liever niets over willen weten.
Voor sommige is het zelfs zo eng dat ze opeens nooit meer langs komen, dat kan pijnlijk zijn zeker na een lange vriendschap.
Voor ik werd gediagnostiseerd had ik slechts van één persoon met MS gehoord en dat was de zuster van mijn collega, bij mijn laatste baan.
Haar zuster gediagnostiseerd zeer jong en zeer snel was zij full time in bed, werd zij progressief slechter en kon niet spreken of slikken, en werd haar gezicht vermogen en hoor vermogen ook zeer zwak.
Op dat punt maakte zij het duidelijk dat zij wilde dat haar leven werd beëindigd; wat gelukkig wettig is in Nederland.
Het was zeer pijnlijk voor mijn collega en haar moeder en broer.
Wij weten dat dit mijn toekomstig perspectief is en Richie en ik zijn blij dat ik aan kan geven wanneer het voor mij niet meer hoeft.
Onlangs heb ik een paar ogenblikken gehad waar ik niet meer wakker wilde worden, dat gaf me zo een schok, dat ik begon te huilen en vrij spoedig was ik bijna ontroostbaar.
Het was even te pijnlijk om aan te denken,maar het is wel goed om de tranen hun vrije loop te geven.
Soms is het allemaal teveel voor mij, dan is het moeilijk om positief te zijn.
Men heeft het vaak over MS bevechten net zoals een bokser in de ring maar helaas kan je het niet winnen.
Het enige wat je kan doen is in het hier en nu blijven, en genieten van het leven.
Dat is mijn intentie, en dit heeft mijn leven aanzienlijk beter gemaakt.
Wel vecht ik om de functionaliteit van mijn armen te houden door mijn arm oefeningen te doen dagelijks, en ben van mening dat het me helpt.
Komisch genoeg wat ook helpt voor me is een hond op mijn schoot, op het bed of in de rolstoel te hebben; het is goed voor de bloeddruk.
Spike houdt van mijn handen likken, daarna kunnen mijn vingers altijd beter bewegen, mijn hond de therapeut.
Lachen is een goed tegen gaas voor de MS; het maakt de honden ongerust maar is goed voor ons.
Subscribe to:
Posts (Atom)