Foto van Daisy

Mijn favoriete foto van onze eerste hond Daisy op het balkon @ Haarlemmerdijk, Amsterdam in 1997.

Zij was een mooie hond, en een typische terriër, ongelooflijk goed en zeer braaf.

Een zeer knappe hond, heel intelligent zij kon haar bed en deken na onze slaapkamer brengen om luie zondag ochtenden in de slaapkamer met ons doorbrengen, en wij zaten in bed en dranken thee en luisterend de radio.

Zij was een grote kleine actrice als je tegen haar zei ''ach wat zielig voor je,arme hond wat heb jij het toch rot hier''.

Elke keer speelde zij vlekkeloos mee, in een paar seconden was zij ongetoveerd van blij tot het zieligste hondtje ooit, een Oscar winnende prestatie.

Daisy was een groot muis en ratten jager, zij loste het muis probleem één zomer op Haarlemmer Dijk in 1997 en was opeens geliefd door de man van de bloemen winkel omdat zij een rat uit zijn winkel jaagde en dood makte.

Zij was zeer populair op die straat, zij kreeg veel aandacht en honden brokjes van de winkeliers terwijl ik moest wachten om iets te kopen.

Een fijne lieve hond, zij word zeer gemist.

Een van mijn favoriet gedichten van Allen Ginsberg is:

A Supermarket In California

What thoughts I have of you tonight, Walt Whitman, for I walked down the
streets under the trees with a headache self-conscious looking at the full moon.

In my hungry fatigue, and shopping for images, I went into the neon fruit
supermarket, dreaming of your enumerations!
What peaches and what penumbras! Whole families shopping at night! Aisles
full of husbands! Wives in the avocados, babies in the tomatoes! --- and you,
Garcia Lorca, what were you doing down by the watermelons?
I saw you, Walt Whitman, childless, lonely old grubber, poking among the
meats in the refrigerator and eyeing the grocery boys.
I heard you asking questions of each: Who killed the pork chops? What price
bananas? Are you my Angel?
I wandered in and out of the brilliant stacks of cans following you, and
followed in my imagination by the store detective.
We strode down the open corridors together in our solitary fancy tasting
artichokes, possessing every frozen delicacy, and never passing the cashier.
Where are we going, Walt Whitman? The doors close in an hour. Which way does
your beard point tonight?
(I touch your book and dream of our odyssey in the supermarket and feel
absurd.)
Will we walk all night through solitary streets? The trees add shade to
shade, lights out in the houses, we'll both be lonely.
Will we stroll dreaming of the lost America of love past blue automobiles in
driveways, home to our silent cottage?
Ah, dear father, graybeard, lonely old courage-teacher, what America did you
have when Charon quit poling his ferry and you got out on a smoking bank and
stood watching the boat disappear on the black waters of Lethe.


Heb een goede dag iedereen en aub bezoek Steve @ The Wheel of Fortuna en geef hem je steun.

http://spinfortunaswheel.blogspot.com/