Kathe Kollowitz.
Vanochtend begon met een onplezierig telefoongesprek met Ria, een werknemer van Arjo Huntleigh, het bedrijf dat mij van de Nimbus 3 matras gegeven had.
Ria belde mij gisteren en wij waren het ermee eens dat 11.00 vandag, een goede tijd was voor haar om langs te komen, en haar belangrijk werk te doen, aangezien ik om 11.30 moest opstaan.
Zij belde mij twee maanden geleden om te zeggen, dat zij langs moest komen en controleren dat de matras nog o.k. was, zij wilde de volgende dag tussen 10.00 en 11.00 komen.
Toen ik haar vertelde dat ik een afspraak had de volgende dag, 5 uren van 10.00 tot 15.00, zei zij dat zij mij de volgende week zou bellen.
Dan hoorde ik nooit een woord tot gisteren, zou het bedrijf moeten gebeld hebben, aangezien zij probeerde te zeggen, dat zij wegens mij zolang had moeten wachten om het bed te controleren.
Alsof het mijn fout was die zij niet eerded had terug gebeld, zij zei dat zij mij een paar weken geleden had gebeld, scheen verrasd te zijn toen ik haar vertelde dat het was twee maanden geleden niet twee weken.
Vanochtend verwachtte ik haar hier om 11.00, in plaats daarvan riep zij om 11.05 om te zeggen dat zij, tegen 20 tot 30 minuten laat zou zijn.
Aangezien ik uit bed om 11.30 moest zijn voor een afspraak om 12.30, vroeg ik of wij de afspraak kon verzetten maar dit was absoluut niet mogelijk.
Haar belangrijke bezoek bestaat uit een vraag of de matras nog voldoet en wanneer ik ja zeg gaat zij weer weg. Ik vroeg haar of het niet over de telefoon kon.
Ria’s reactie was om mij te vertellen dat als zij niet vandaag kon komen, zou ik het risico lopen om de matras te verliezen aangezien het bezoek noodzakelijk was.
Zij was hier om 11.45 en vroeg mij of de matras nog ok was, toen ik ja zei tikte zij een papier met mijn naam en is weg gegaan, het duurde 2 minuten, een telefoon gesprek was zeker genoeg geweest.
No comments:
Post a Comment