Vastbesloten Om Van Het Hier En Nu Te Genieten.

Rooftops, View From Atelier In The Hague, 1882.


http://en.wikipedia.org/wiki/Vincent_van_Gogh

Gisteravond, was ik in heel veel pijn, kon mijn armen nauwelijks bewegen, typen werd onmogelijk.

Richie adviseerde mij om 2  mg- diazepam te nemen, om mijn spieren helpen te ontspannen, en niet alleen mijn spieren, maar ook mij.

Omdat ik ontspannen was, slaagde ik later erin, om te slapen wat erg goed was voor mij.

Vanochtend toen ik wekte voelde ik meteen al de pijn weer, vooral in mijn armen.

Wat ik bovenal opmerkte was hoe onbeweeglijk mijn armen waren, daar leggen zij naast mij, niet in staat zich te bewegen zonder veel inspanning.

Het voelde alsof mijn armen waren vast genageld, ik werd erg verdrietig bij deze gedachte dat ik straks geen functionerende armen meer heb.

Ik begon meteen te huilen, de tranen liepen tot onderaan op mijn gezicht, ik konden hen niet tegenhouden, Richie was meteen naast mijn bed zodra hij mij hoorde huilen.

Ik hoorde ook Cyril janken, omdat ik overstuur was, Richie droogde mijn tranen, dit duurde even, telkens als hij hen weg had geveegd kwamen er meer.

Een schijnbaar eeuwigdurende vloed van tranen, ik moest mezelf dwingen om op te houden, uiteindelijk lukte het, en toen haalde Richie THC, die me hielp om weer te slapen.

Toen ik een paar later uren wekte ik weer en ik voelde kalmer en filosofisch, nog steeds overstuur van de onvermijdelijkheid van mijn situatie, maar besloten van het hier en nu te genieten.