De juwelen die je tegen komt in het labyrint dat de Sociale Zorg is.

Zij hebben hier de Gezondheid Verzekeringen open gebrokken, dit noemt men het liberaliseren van de markt, het betekend dat een openbare dienst is verkocht als een winstgevende onderneming
.
De gezondheidsverzekering is aanzienlijk in prijs gestegen en aanzienlijker ingekrompen qua zorg die je krijgt..

Tot 2005 waren de basiskosten per maand ongeveer 30 gulden per maand, waarvoor je goede zorg, ook regelmatige tand controles door de tandarts kreeg.

En dit veranderd toen zij de openbare vennootschappen in privé bedrijven omgetoveerd hadden en gezondheid was opeens slecht een manier om te investeren en winst te maken.

Nu betalen wij 250 Euro elk per maand en krijgen minder zorg, plus iedereen moet 150 betalen aan het begin van het jaar.

Het is hier ook zeer frustrerend, een nieuwe wet WMO is in 2007 van kracht geworden, tot dan was alles georganiseerd vanuit Den Haag.

Nu was het de verantwoording van de steden om het zelf to organiseren.

Nu wordt de nieuwe wet die de bepalingen voor de zieken en de gehandicapten beheert plaatselijk beheerd en zijn er variaties afhankelijk van plaats.

Elke stad heeft het recht te specificeren wat zij zullen verstrekken; in Haarlem is het gemakkelijk om een hand bike te krijgen voor de rolstoel, maar niet in Amsterdam.

Ik vroeg één in 2007, op advies van de ergo therapeut van het RCA, na verscheidene maanden waar het scheen het resultaat goed zou zijn; hoorde ik dat ik had verloren.

Maar had ik werkelijk verloren want ik kreeg de Speedy de eletrische hand bike, ik moest ervoor mijn scootmobiel inleveren.

Dit was goed nieuws aangezien ik de scootmobiel niet kon gebruiken, toen ik het kreeg kon ik net niet meer lopen.

Had ik het sneller gehad dan had ik het 6 maanden lang gebruikt, het ging naar RCA met me en slechts een keer werd het gebruikt toen ik een test rit in het park deed.

WMO is een frustrerende wet, terwijl de wet opgeeft wat u een recht op mobiliteitshulp zijn, wat het uiteindelijk wordt is totaal een verschillend ding.


Jammer dat het sociale stelsel zo bepaald is door geld sparen, zij zoeken niet het beste voor je en je situatie, in plaats daarvan zullen zij iets zoeken die het minimum geeft en goedkoop is.

Dit is geen goede manier om Sociale Stelsel te runnen, bij mijn beroep tegen de beslissing over de hand bike, had ik sommige feiten om mijn beroep tegen het besluit van de handfiets te steunen.

Ik wees aan hen op de gezondheids voordelen om in de rolstoel met een hand bike te kunnen rond effienctly bewegen.

Ik werd geïnformeerdu dat de medische redenen geen gronden voor beroep waren, dat zij zuiver het op administratieve redenen bekeken en ik had niets zodat mijn beroep verworpen werd.

Bij het RCA merkte ik dat bijn iedeern de zelfde soort rolstoel kreeg.

Duidelijk hadden zij massal ingekocht en hen aan iedereen gegeven wie een rolstoel nodig had

Sprak twee mensen, zij is ongelukkig omdat de rolstoel te zware was voor haar om zich onafhankelijk binnen te bewegen; hij met hartproblemen en het astma moesten haar duwen, moest hij elke weinig meters zitten, wat niet mogelijk overal in Amsterdam is.

Of er zijn reusachtige vertragingen om een rolstoel krijgen, ontmoette de één man bij het RCA, die op nieuwe wielbescheremers nodig hadden.

Bij elk afspraak was het weer verkeerd ewn uiteindelijk kreeg hij het een jaar later.

Hij had vele afspraken met een adviseur van Welzorg en telkens als de wiel bschemers niet o.k, was, een jaar later was hij de trotse ontvanger van een goedkope plastic wiel beschermers die hem droog hielden.

In Amsterdam is het moeilijk om overal toegang te krijgen, niet verbazend bij zulk en oude stad.

De toegankelijkheidswet eist dat alle gebouw toegankelijk zijn voor het publiek zoals winkels en cafes en de restaurants zijn toegankelijk.

Hier kzn je nieuw gebouwen vinden met grote drempels zodat er geen manier is om binnen te komen zonder hulp..

De Gemeenteraad zou winkels en andere zaken hun vergunning ontzeggen, gewoon moeten weigeren tot hun gebouw voor allen toegankelijk is.

De Gemeenteraad kocht nieuwe trams; zij besteedden miljoenen, vlak alvorens de nieuwe wet op toegankelijkheid wet werd.

De trams geven geen vlotte toegang, in plaats daarvan moet de conducteur, twee kleine metaal hellingen uitbrengen en proberen om het zo opstellen zodat men na binnen kan.

Helaas is er niet genug ruimte niet voor dit manoeuvre en de conducteur brachten hun eigen gezondheid in gevaar, proberend om mensen op de helling zijdelings op te heffen.

Dat betekent dat de trams niet toegankelijk zijn en als je erin slaagt binnen te komen is er een kleine ruimte die je met fietsen en kinderwagens deelt.

De overheid heeft gelijke gedaan met treinen, zonder de hulp van de conducteur zijn de trainen niet ontoegankelijk.

Je moet boeken voor de uit reris en terugkomst inclusief welk station je gebruikt, dus je kan niet spontaan reizen.

De treinen zouden nu toegankelijk moeten zijn, maar op de een of andere manier hebben zij een uitstel gehad, tot zij nieuw treins kunnen kopen in 2020.

Ik heb opgemerkt dat er heel wat incompetente mensen zijn, die geen interesse hebben in de zieke mensen, en het geld verkwisten dat voor mobiliteitshulp en aangepaste huisvesting werd bestemd.

Jammer dat de mensen die goed zijn en de belangen van gehandicapten op het eerst plaats zetten niet betrokken zijn bij het adviseren van de Gemeente in verband met wat men nodig hebt.

Zij gebruiken hun vaardigheden om mensen te helpen en te steunen die wegens ziekte en progressieve ziekten kwetsbaar zijn.

Zij zijn de juwelen die je tegen komt in het labyrint dat Sociale Zorg is.

Wat is het leven toch mooi.

Neem het zeer gemakkelijk vandaag, had een vreemde nacht waar ik in slaap scheen te vallen tot ik me realiseerd dat ik opnieuw wakker was en na de muziek luisterde.

Het was een raar gevoel zo snel weer wakker zijn, was even een tikje onwerkelijk tot ik me realiseerde dat ik echt wakker was.

Ik probeer om mijn sevenwicht te hervinden na de schok van de nieuwsdat het bijna twee maanden zal zijn alvorens de aangepaste stoel klaar zal zal zijn.

Tegen die tijd zal ik bijna gillen om na buiten te gaan, heb gehoopt sinds het einde van januari, toen Ton zo optimistisch was dat de wond zeer snel dicht zou zijn.

Dan dachten wij dat ik zou kunnen zitten vlak voor mijn verjaardag op 17 maart, helaas was ik toen in bed was, maar de droom van na buiten gaan heb ik levendig gehouden.

Wilde na buiten gaan en genieten van de zomer, em mee gaan naar het park met Richie en de honden, maar helaas is het toen niets van geworden.

Doe mijn best om positief te blijven en ben het nog steeds, maar het is hard vooral aangezien ik opmerkte hoeveel meer pijn en ongemak ik deze dagen heb.

Het is omdat mijn spieren niets meer gedaan hebben, zij worden niet gebruikt, en geen wonder dat Richie constant mijn positie in het bed moet veranderen .

Op dit ogenblik zit ik heel raar, ik hang zowel naar links als na rechts.

Het hangen aan beide kanten en het rare knikje bij mijn heup geeft extra spanning en mijn hals krijgt het ergste van de druk,wat erg pijnlijk word.

Richie heeft geholpen om mijn evenwicht ter herwinnen, hij doet dat door me heel even en beetje na rechts te trekken.

Het was maar een kleine beweging om mij te helpen goed te zitten en maakt een groot verschil.

In Engeland is het hun lange weekend, waar zij maandag vrij hebben, in London vind dan Carnival plaats, Carnival dat van Trinidad komt en zeer kleurrijk en levendig is.

http://www.nottinghillcarnival.org.uk/


Had een idee van hoe snel het weeknd afgelopen is, en bij de gedachte voelde ik mijn verdriet weer dat ik niet kan werken.

Raar om te denken dat toen ik nog werkend was, ik soms het gevoel had dat ik niet mijn deel kreeg.

En nu kijk ik terug en glimlach bij mijntoenmalige dwaasheid dat ik me niet bevoorecht voelde, want vergeleken met nu was het een paradijs geweest.

De dingen kunnen slechter zijn en hier is het nu zo slecht als het kan zijn en nog ben ik vrolijk en optimistisch en zoekend na de goede dingen om van te genieten.

Het niet voor mogelijk gehouden dat ik zo kon zijn, zou het niet kunnen geloven.

Vandaag is zeer veranderlijk een moment is er veel zonneschijn en dan een grote hoeveelheden pluizige wolken en toen blauwe hemelen en weer zonneschijn geweest.

Het theater over de weg is verhuurd voor een verjaardagspartij, Richie zag dat de band aankwam en ook gezegd dat hij heeft hij mensen zien weggaan met borden van smakelijke voedsel.

Het klinkt zeer prettig over de weg bij de partij, met iedereen aan het zingen voor de gelukkige jarige.

De mooie gelukkige geluiden en warme ontspannen weer heeft het een fijne zondag aardig is, hoop Richie brengt me een zak spoedig van THC aangezien ik heel wat van pijn heb gemaakt.

Richie brengt een zak THC voor me om te inhaleren edn daarna de 5 uur pillen en een douch en haare knippen en nagels knippen en ik ben klaar voor de nieuwe week.

Morgen ben ik vastbesloten om het laatste beetje van administratie te doen en het leven kan meer ontspannen worden.

Voor nu zal ik genieten van Richie’s banjo speel en de geluiden van de buiten spelend kinderen en de zon dat zo prettily schijnt.

Wat is het leven toch mooi.

Iedeen wil een stuk hebben.

Ik ben in bed nu 24/7 vanaf 21 augustus afgelopen jaar geweest, tot een decubitus plek is weer dicht dat zich vorig jaar ontwikkelde heeft.

Het als resultaat van mijn rolstoel niet in mijn maat is en mij niet de steun gaf die ik nodig had.

De zitting is 10 cm te lang en ongeveer 7 cm te breed.

Dit resulteerde in een zeer diepe en brede decubitus wond ,die een over jaar heeft gevergd om te helen, de hele tijd heb ik half liggende half zittend in bed verbracht.

Had gedacht omdat er ernstige fouten waren gemaakt toen ik de elektrische rolstoel werd gegeven, dat het aanpassingen zal worden versneld.

Dacht werkelijk dat dit mij werd verteld, zodat ik ontzettend teleurgesteld was toen mij werd verteld dat het langer zou duren dan ik had gehoopt.

Werkelijk gehoopt dat het mid september klar zou zijn en ik eindedlijk na buiten kon gaan an een beetje leven, in plaats daarvan moet ik tot oktober wachten.

Heb besloten om kalm en koel te blijven over het moeten wachten tot oktober alvorens ik mijn elektrische rolstoel goed aangepast zal krijgen.

Ik veronderstel dat als de rolstoel goed aangepast word, dan betekent het de moeite waard was, aangezien ik moet weten dat ik goed gesteund werd.

Dit is wat ik nu nodig heb nadat ik net over een jaar in bed heb gelegen zodat de reusachtige decubitus wond kon hielen.

Het schijnt lang te zijn voor dat het helemaal gehield is, wel is het zeer goed aan het hielen, ook door goed vanaf de binnenkant op te vullen wat super belangrijk is.

Goed gesteund zitten is het eerste vereiste voor zitten voor me, iets anders zou om een directe herhaling van dit afgelopen jaar vragen.

Dit is bekend door mijn adviseur, Michelle, maar weerhield haar niet om mij te vertellen dat het mijn eigen fout was dat wij nu in een bureaucratisch procedure van 2 maanden vast zaten..

Aangezien het mijn eigen keus was om met Summit te werken en niet Carolien, van Welzorg, als ik Carolien had gekozen kon ik mijn aangepaste stoel blijkbaar reeds gehad hebben.

Zij weet dat Carolien geen echte optie was voor mij, aangezien haar methode en beetje lijkt op gokken, vorig jaar kon zij mij al de steun niet geven die ik toen nodig had.

Dit jaar heb ik zelfs nog meer steun nodig en het is niet gemakkelijk om precies te zien welke soort steun en waar.

Het vacuüm kussen van Summit is een veel betere methode dan me in en uit de stoel te zetten, om te zien of het al gelukt is en ik werd voldoende gesteund, dit is wat zij hebben geprobeerd afgelopen jaar en het heeft niet gewerkt.

Carolien wilde op deze manier de rug leuning moduleren om me de steun te geven die ik nodig had.

Zowel Michelle als Carolien zeiden allebei dat Summit de enige optie voor me was, nu dat mijn behoefte aan steun groter was dan afgelopen jaar.

Dat is omdat de spieren in mijn rug en de maag inactief voor een jaar zijn geweest en slap geworden en me niet rechtop kunnen houden zoals het eigenlijk moet zijn.

Het is vreemd om van de traagheid van de WMO bureaucratie te worden beschuldigd, aangezien zij ook voor Summit hebben gekozen.

Het is ook vreemd dat Welzorg moet worden erbij betrokken worden, zodat zij hun aandeel krijgen, aangezien zij niet echt iets doen, alles wat zij doen is ok te zeggen tegen Summit.

Fundamenteel gedragen zij zich als een projectleider die een aannemer in dienst neemt.

Grappig dat van de drie mensen werkelijk slechts één is die eigenlijk iets doet en dat is de man van Summit, Elwyn.

De ander twee, Harm van Welzorg en Michelle van ARCA doen niets dan hun gewerkte uren op hun werk briefje schrijven.

Wij zijn benieuwd hoeveel een ergotherapeut en een technische adviseur voor hun advies over de aanpassing van mijn rolstoel krijgen betaald.

Ik wedde het een aardige som geld is; vandaar willen zij proberen om zoveel mogelijk afspraken te plannen.

Dat is de reden dat de tweede afspraak moest wachten tot Michelle terug was van vakantie.

Vreemd dat dit niet kan plaatsvinden tot Michelle terug van vakantie was, aangezien zij niets doet behalve aanwezig zijn, maar dat maakt niets uit wij kunnen niet verder zonder haar.

Snap niet dat nu zij ons aan Elwyn heeft geïntroduceerd, hij niet de mal en kan maken en alles min of meer klaar hebben, tegen de tijd dat zij terug van vakantie is en dan had Michelle alles zeer grondig kunnen controleren.

En dan had de ambtenaar van de WMO in Amsterdam hun goed keuring kunnen geven zodat Summit de rug leuning en zitting kunnen maken.

Deze procedure zouden veel sneller gebeuren en meer mensen zouden kunnen helpen met het krijgen van de hulp en de mobiliteit middelen die zij werkelijk nodig hebben.

Deze langzame bureaucratisch procedure waar wij nu midden in zitten, is waar alle midden mannen en vrouwen hun aandeel krijgen, en heel misschien krijgt de gehandsicapten mensen de mobiliteits middelen die zij nodig hebben.

Dit is wat ik heb waargenomen ik in de drie jaar sinds mijn diagnose, aanvankelijk kon ik het niet echt geloven.

Kon niet geloven dat er een systeem was op twee niveaus en dat er waren zoveel mensen die werkten om gehandicapte mensen bij te staan, maar die schenen geen empathie of interesse te hebben in hun cliënten.

Ik ben in de afgelopen jaren vaak zo slecht behandelt worden door hulp verleners, genadeloos uitgeschreeuwd en verbaal aangevallen, fysisch zijn ze onachtzaam geweest, en hebben zij problemen veroorzaakt, zoals één verzorger heeft de huid van mijn enkels afgehaald door mijn voeten onvoldoende vast te binden in de motomed..

Anderen konden de tillift niet gebruiken en konden schijnbaar ook niet leren, zij hebben mij zoveel pijn veroorzaakt en pijnlijke spasmse en mij zeer bang gemaakt.

Anderen draaiden gewoon niet op, en lieten mij in de steek, een keer was het tweemaal in één dag, na uren was ik genoodzaakt om in de rolstoel te plassen.

Zij, de verzorgers uit de thuiszorg die hier dagelijks kwamen slaagden erin om heel wat dingen, meestal favoriete koppen en borden te breken, zonder ooit iets te zeggen.

Maar veruit slechter was en is de vreselijke houding van sommige leveranciers zoals Revacore geweest, die de mobiele douche stoelen leverde; het duurde drie maanden om een goede te krijgen die ik kon gebruiken.

Hun helpdesk was ongelooflijk bot en vijandig toen ik telefoneerde om te verklaren dat ik niet hun zeer onhandige, zware en veel te grote rolstoel douche stoel kon gebruiken.

Het bedrijf United Care die de passieve lift verstrekte, die ons 7 maanden van pijn, vrees en zorg gaf alvorens wij eindelijk door ARCA werden gehoord en een ander veilig en beter tillift hebben gekregen.

http://www.unitedcare.nl/Passive-Lifting/154/2/

Wij kregen uiteindelijk een goede lift van een bedrijf genoemd Handimove, de eerste keer dat wij goed door een bedrijf behandeld waren dat mobiliteits middelen levert.

http://www.handimove.be/

Welzorg behandelde me slecht en als een probleem geval, sinds ik de moed had te vragen voor uitstel van de afspraak tot ik mijn eerste afspraak bij het RCA had gehad.

Mijn denken was dat de artsen en de therapeuten goede raad zouden kunnen hebben voor me over de soort rolstoel die ik nodig zou hebben.

Dit was niet goed ontvangen door de werknemer van Welzorg, die telefoneerde om me een afspraak te geven; zij vertelde me zij was niet zeker dat ik een andere afspraak zou krijgen en verbrak de verbinding plotseling zonder goede dag te zeggen.

Sindsdien heeft elke Welzorg werknemer van verkooppersoneel tot werknemers die spullen langs brengen hebben ons met een bot neerbuigend houdingen benaderd.

In ARCA en Welzorg, schijnt er een bijna institutionele antipathie naar hun cliënten te zijn, dit is de zelfde houding die de andere adviseurs van het CIZ hebben, die adviseren dat de zieke en gehandicapte mensen en aangepaste woning krijgen.

Het advies van het CIZ in de zomer van 2006 was om me alleen het recht te geven om een beneden woning te krijgen, helaas niet een aangepast beneden huis.

Dit waren geen huizen die toegankelijk zijn voor een gehandicapte persoon en hadden geen van de aanpassingen die ik nodig had.

Tot slot heeft het RCA dit kunnen aanpassen voor mij en ik kwam nu in aanmerking voor een rolstoel woningen.

De vrouw van CIZ wist dat ik Primaire Progressieve MS had en dat ik niet alleen de trap na beneden kon doen, ook wist zij dat de vooruitgang snel zou kunnen zijn.

Mijn case manager van ARCA, wist ook dat mijn MS snel vorderden, zij had de taak om een douchestoel in onze badruimte te laten plaatsen samen met handige hand grepen in de wc en bad kamer en slaap kamer.

Zij werd gevraagd om het op kort termijn te doen in november 2006 en het werd gedaan begin Februari 2007 toen ik niet meer onafhankelijk kon douchen.

Wat erg droevig is dat er geen snelle procedures is voor mensen met een progressieve ziekten voor aanpassing en mobiliteits middelen en aangepaste huizen.

Zo een snelle proces zou goed zijn aangezien er vele mensen zijn met progressieve ziektes de te lang voor alles moeten wachten.

Ik heb continu alles te laat gehad, constant kreeg ik spullen wanneer het te laat was, zoals een scootmobiel toen ik niet meer kon lopen en ook het nieuwe huis toen ik niet meer zelfstandig na buiten kon gaan.

Dit systeem moet worden veranderd en vlug om aan de behoeften van mensen met progressieve ziekten te kunnen voldoen.

Het zou niet alleen georganiseerd worden om kosten zo laag mogelijk te houden, het moet ook daadwerkelijk gehandicapten mensen echt helpen.

Doordat het streven om kosten te drukken zo belangrijk was dat mijn elektrische rolstoel niet voldoende werd aangepast en daarom gaf me niet de essentiële steun die ik nodig had om decubitus plekken ter vermijden.

Door deze slechte beslissing heb ik meer dan een jaar op bed door gebracht met een grote decubitus wond.

Dit resulteerde in het ontzeggen van mijn recht om uit te gaan en te socialiseren en een deel van mijn buurt te zijn waar ik leef.

Dit is een heel jaar dat door deze slechte bureaucratische beslissing afgepakt is en dit jaar zal ik nooit meer terug krijgen.

Ik hoop dat in midden oktober wanneer ik de aangepaste stoel krijg ik definitief buiten zal kunnen gaan en nogmaals een deel van deze buurt te kunnen zijn in plaats van over een jaar in mijn slaap kamer en in isolatie te hebben moeten leven.

Helaas word het oktober.

De afspraak was alleen spreken, ben droevig dat er geen actie was zoals ik had gehoopt zou gebeuren.

In plaats daarvan, werd ik uitvoerig verteld over de procedure dat ik reeds wist, maar dit nam een uur, er waren twee telefoontjes die Michelle van de hand deed door te zeggen, dat zij in een vergadering met een cliënt zat.

Tijdens het uur werd ik verteld hoe hoe het project zou vorderen, het schijnt dat Michelle op vakantie is voor twee weken, zij is terug op 14 September en de tweede afspraak is op 17 September.

Bij deze afspraak zal iemand van Welzorg aanwezig zijn, dit is omdat zij de officiële leverancier zijn die samen met Summit werken.

Wij moeten door deze procedure gaan en Welzorg betrekken om de goedkeuring van de ambtenaren van de WMO in Amsterdam te krijgen.

Had gedacht dat met mijn situatie rekening zou worden gehouden om het gehele proces ter versnellen.

Ben zeer droevig want het schijnt dat dit niet gaat gebeuren.

Op 17 September zullen het Harm van Welzorg en Michelle van ARCA en Elwyn van Summit hier zijn.

http://www.welzorg.nl/

http://www.summit-benelux.com/index2.html

De eerste 45 minuten zullen hen wat technisch bespreken wat aan de stoel zal worden gedaan.

Ik vroeg ik of zij dit niet dit bij het RCA konden bespreken maar het kon niet aangezien zij mijn elro nodig hadden.

Elwyn zal mijn elektrische rolstoel meten, in het volgende uur zal Elwyn mij ook meten en hij is van plan om hun stoel met de zak te brengen.

Hij wil de eerste maatregel treffen van het registreren van mijn lichaamsafdruk in de zak, word ik geplaatst op de stoel en de lucht wordt geblazen in de zak die rond me opvult en zich aan mijn lichaam. vormt.

De afdruk van mijn lichaam wordt geregistreerd en ik word terug in het bed geplaatst.

Na deze vergadering, moet Elwyn een offerte maken, van hoeveel het werk zal kosten en waarom het nodig is.

Zodra de Gemeenteraad van Amsterdam akkord gaat, zal Elwyn de vorm maken die zal worden gebruikt om de rug leuning en zit te maken.

Hij denkt het doen van de eerste stap op 17 September ons een voorsprong zal geven wanneer het ja woord van de Gemeenteraad doorkomt.

Dan zijn er 1 misschien 2 meer afspraken met Elwyn om alles goed te controleren - en dan zal ik de aangepaste elektrische rolstoel hebben.

Het is realistisch te denken dat het zal in oktober zijn, alvorens ik de op maat gemaakte zitting van mijn elro heb.

Het is jammer dat het niet op tijd is voor het straat feest dat in September is.

Hoopte daar ook te zijn, het is de laatste kans dit jaar van het genieten van een straat eest met buren.

Ik veronderstel mijn volgende grote kans om mijn buren te ontmoeten is bij de kerstmis borrel in het theater Fijnhout zal zijn.

Na de afspraak was ik zo zeer teleurgesteld, was werkelijk vooral aangezien ik had gedacht dat mij was verteld dat alles zou worden bespoedigd.

Zodat ik geen ogenblik meer zou moeten doorbrengen in bed nodig en nu schijnt het dat ik tot midden oktober zal moeten wachten.

Zo was het burocracy die me in bed met de decubitus deed als resultaat van kosten drukken door mijn elro niet op mijn maat te maken en houdt me nu in bed extra 2 maanden omdat de procedure moet worden gevolgd.

Mijn reactie zal zijn om me zo rustig als mogelijk te houden mogelijk en mij op het uitgaan te verheugen om van deze mooie stad te zien en te genieten waar ik leef.

De dingen zouden slechter kunnen zijn en kunnen zelfs beter worden wanneer ik opnieuw kan zitten.