Mooie Zaterdag in August.

Geduldig zijn is nooit mijn ding geweest, maar nu ik zo snel gehandicapt ben geworden, en alles moet gedaan worden is het eindeloos afschuwelijk.

Ondanks hoe afschuwelijk het is moet ik mijn zeer best doen om er mee te leven en het beste van mijn leven te maken.

En ik geloof dat ik dat doe

Ben nu in bed voor een jaar (op 21 Augustus) heeft betekend dat ik geduldig moet zijn, zeer geduldig zelfs , heb nooit gedachte ik zou dit kunnen zijn.

Ben me de hele tijd ervan bewust dat ik geduldig ben en moet zijn en ook ben ik ervan bewust ben dat ik mijn ongeduld binnen net als een vulkaan borrelt.

Op de een of andere manier tezelfdertijd gebeuren beide dingen, mijn ongeduld, maar ik blijf kalm, weet hoe of waarom het gebeurt, maar het gebeurd.

Af en toe als het te veel word daan schreeuw ik het even af van mij,en goede manier wanneer ik even stoom moet laten.

Het is zeer vreemd om zo geduldig te moeten zijn; het is moeilijk om iets anders te doen, heb geen andere opties.

Haat zo opgesloten te zijn in dit onbeweeglijke lichaam, gisteren wilde ik iets organiseren waar ik me voor moest rond bewegen om zaken te regelen.

Wij moeten veel post en één of andere administratie regelen maar ik kan niet de omslagen open krijgen en door de administratie kijken aangezien mijn handen de pagina’s niet draaien of stukken van document kunnen open maken of door document schuifelen.

Dit is zeer frustrerend aangezien dat ik niet zelfs dit in mijn eenje kan doen, jammer dat ik het niet meer zelf kan doen, heb de laatste jaren hulp gehad, ik haat administratie en burocracy.

Één ding dat ik meteen heb opgemerkt is dat je als gehandicapte persoon veel burocratisch post krijgt, het lijkt op, een industrie te zijn.

Het is praktisch een full-time baan om alle brieven van lokale burocraten te behandelt en nu omdat ik heel wat hulp nodig heb om dit te doen.

Het maakt me zo bewust dat ik nu een jaar in bed ben, ik kan slechts mijn torso nog een beetje omhoog trekken met de papagie.

Met de papagie kan ik mijn schouders van de matras trekken, doe mijn beste mijn maagspieren ertoe brengen om samen te werken zodat ik kan proberen om mijn rugspieren te versterken die ik zal moeten behoorlijk omhoog zitten opnieuw.

Een jaar in bed is moeilijk af en toe, gelukkig dat Richie mij zogoed heeft verzorgd.

Vrienden bezoeken en telefoneren en Skypen en e-mail en blog contact en gesprek helpen omer tegen aan te gaan..

Ik hoop dat de dingen kunnen en zullen verbeteren; het is merkbaar dat ik mijn arm spieren door 30 minuten arm oefeningen te doen elke ochtend heb opgebouwd.

Mijn armen waren zo dun en de spieren waren zo verslapt, vorig jaar had ik slappe spieren na 5 maanden gebruijk van de elektrische rolstoel.

Vrij geschokt laatste augustus toen ik dat opmerkte, met behulp van mijn fysio heb ik een reeks ,van 15 verschillende reeksen arm oefeningen samen gesteld en doe er drie reeksen van elk oefeningen, dit vergt 30 minuten.

Werkelijk blij dat mijn armen, zo goed eruit zien en voelen en werken aangezien ik zoveel werk moest doen voor dat mijn armen ietsm konden doen.

Richie heeft beloofd om uit te kijken voor pruimen terwijl hij op de markt is.

Schijnt wij kijken na de eerste voetbalspel vanavond om 18 uur, wat erg spannend is.

Dan kunnen wij van de avond samen genieten wat een prettig vooruitzicht is.

Ondanks de voorspelling van een regenachtig weekend tot dusver is geen regen gebeurd, maar het was slechts 25 graden om de middag in plaats van de 30 graden van de laatste benauwde en vochtige weken is geweest.

Denk dat het opnieuw heter wordt, zal Richie vvragen om mijn positie in het bed aan te passen aangezien ik schijn na reachts te glijden.

Heb een goede zaterdag, ben van plan van mijn dag te genieten.


Hier is een webcam in onzer oude buurt bij de Prinsengracht in het centrum van Amsterdam.

http://www.eyelogue.com/donniecam.html


En dit zijn dias van Amsterdam

http://www.bigbusy.net/