over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Monday, August 24, 2009
Een mooie smaak van huis op zo een schitterende hete middag in augustus
Zeer goed geslapen tot de geluiden van de drie bouwterreinen en de kinderen die naar school gingen plus het theater.
Uitstekend gelach van het theater, gelach van Amsterdams fijnste theater scholen door jonge acteurs, de straks velen zullen verrukken.
De de zomervakantie schijnt over voor het grootste deel voor onze buren aangezien de parkeerplaatsen zijn weer vol.
En het geluid van mensen die hun koffers na huis slepen begint minder te worden, nu meer mensen al thuis zijn.
Het vakantie seizoen begint hier einde Juni met het eerste geluid van een koffer op wielen die langs de weg word gerold.
De rest van het jaar over het algemeen, dat de enige andere tijd dat wij deze koffers horen is wanneer de cabin crew die in onze straat leven gaat vliegen.
Vandaag is weer en hete dag, Mathilde mijn fysiotherapeut is geweest, zij vertelde me vandaag is één van de laatste werkelijk hete dagen.
Volgens haar zal het 20 graden op donderdag zijn, een verschil van de 30 op vorige week donderdag.
Maar ik veronderstel het voor de tijd van jaar juist is, reeds wordt het twee uren vroeger donker om 9 uur in plaats van 11 uur.
Wanneer het donker is is het nog donkerder dan in juni/juli, hoop dat het een glorierijke herfst en de fijne winter.
Komisch genoeg ondanks dat ik in Noord Europa woon sinds 1962 kan ik nog niet wennen aan het feit dat zomer stopt.
Ik haat dat de klokken terug gaan einde oktober, het ontzegd ons het schemerlicht aan het einde van de dag.
Maar dat gebeurt niet tot het eind van oktober, voor nu is het nog zomer
en is het weer heet en lui met de enige wind door de ventilator naast me wordt geproduceerd.
Sinds ik ontwaakte heb ik in een behoorlijke hoeveelheid pijn vandaag, en vank de pijnen die zich rond beweegt en overal nu is geweest.
Het begon in mijn knieën en reist op tot mijn hals en rug terwijl Mathilda hier was en nu terug in mijn knieën is..
Maar net als met het constante zoemen in mijn oren registreer ik, het maar reageer niet want het heeft weinig zin om te reageren.
Ga zo Richie voor een drank en wat thc en een verandering van mijn positie, die ongemakkelijk begint te voelen.
Zodra mijn schat mij kan beter plaatsten in het bed, danj kan ik een lang glas koude hibiscus thee drinken.
Dat is een mooie smaak van huis op zo een schitterende hete middag in augustus.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment