Impressionist Kunst.
Een langzame dromerige dag vandaag, kan het nog niet geloven dat ik weer wacht dat mijn huid heilt.
Mijn huid is nu zeer gevoelig, en één klein ding kan gebeuren en ik ben terug in bed wachtend op het hielen van het nieuwe wondje
Ton van het RCA, telefoneerde mij vandaag om te zeggen dat hij hier zal zijn morgen om te kijken en ons zijn advies te geven.
Werkelijk verbazend aangezien Ton ons vrijdag belde en vroeg hoe het ging en ik zei goed, vroeg het zelfs aan Richie.
Die zei dat de huid zeer goed en gezond uitzag en dan twee dagen later was het beschadigd.
Wij waren zeer geschokt en massaal teleurgesteld en heel dicht bei een grote uitbarsting van verdriet en tranen.
Wij spraken over hoe teleurstellend het is en hoe wij niet willen dat dit ons niet in een neerwaartse spiraal trekt waar wij gedeprimeerd worden, dat is niet wat wij willen.
Richie vertelde mij dat hij wilde huilen toen hij het zag, samen hebben wij gehuild en dat heeft de spanning verlicht en me geconcentreerd op wat belangrijk is.
En dat is optimistisch blijven en vooruit kijken na alle ogenblikken wanneer ik uit kan gaan en genieten van rond rollen in mijn rolstoel.
Net iets opnieuw geleerd en dat is dat ik de ogenblikken moet grijpen en van hen genieten, en niet uitstellen voor de ideaal ogenblik.
Het weer wordt langzaam beter hier nu; hoop dat het langzaam beter wordt en dat deze recentste wondje snel zal helen en ik in mijn rolstoel kan zitten en na buiten kan rollen.
Blij dat dit niet vorige week donderdag was gebeurde toen Steve van The Wheel of Fortuna ons kwam bezoeken.
http://spinfortunaswheel.blogspot.com/
Ik verheug me nu op wat gaat gebeuren.
No comments:
Post a Comment