over mijn leven met ms en hoe verder en hoe het is als gehandicapte om te merken dat je opeens niet meer overal na binnen kan. Het leven is opeens heel anders als zwaar gehandicapte
Friday, May 21, 2010
Nu hier op dit ogenblik geniet ik van het moment.
Kitsch Kunst.
Het weer was gisteren warmer en misschien zal het opnieuw warmer worden vanmiddag, vanochtend was het koud genoeg om de verwarming aan te hebben..
Ben met veel pijn wakker geworden, net als elke ochtend, wanneer ik ontwaak voel ik alles opnieuw in zijn volledige intensiteit.
Richie haalde THC wat hulp, ben bijna weer ingeslapen was het niet voor mijn stijve en pijnlijke armen.
Elke uiterst kleine beweging, zelfs een hoest of gapen veroorzaakt dat mijn armen verkrampen en zeer stijf worden.
Vanochtend luisterden wij na het verhaal van Alex Inglis die over zijn dode broer Tom spraak op BBC Radio 5.
>http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/8466140.stm
Een verstorend programma over zijn broer die aangevallen werd op een nacht uit, hij moest na het ziekenhuis gebracht worden door een ambulance.
Op de heenweg viel hij uit de ziekenwagen, en leed een reusachtige hersenen breuk schade, zijn schedel werd in zijn hoofd geforceerd.
Grote stukken van zijn schedel moest worden verwijderd; hij moest aan een machine hangen voor zijn ademhaling en voeding van buizen, plus een machine dat zijn longen elk paar minuten leeg zuigd.
Er was geen kans om te leven voor de jonge man; hij was enkel 20 toen het gebeurde en 22 toen hij stierf.
Na vele operaties werd het duidelijk dat er slechts één optie was en dat was geen voedsel en drank geven.
En om hem te verhongeren en water te ontzeggen, welke een afschuwelijke manier is te sterven, dit word gezien als een aanvaardbare vorm van euthanasie wordt vaak gebruikt.
De moeder van Tom kon het niet verdragen om haar zoon noch langer te zien lijden, zij wilde hem niet langzaam zien sterven van dorst en verhongering.
Zo kocht zij heroïne en diende het toe, hij stierf en zij werd gearresteerd en is veroordeeld tot levens lang in de gevangenis voor het doden van haar zoon.
Het is een zeer droevig verhaal, hart verscheurend om alle details te horen, Frances Inglis dient nu een gevangenisstraf van 9 jaar voor het doden van haar 22 jarigenzoon.
Maakt dat ik mijn situatie meer waard waar Richie niet zo een moeilijke besluit moet nemen om me te helpen sterven wanneer alles teveel voor me wordt.
Persoonlijk zou ik zolang mogelijk hier zijn.
Wanneer de tijd komt zal er geen oorzaak voor extra pijn en stress omdat ik niet kan sterven wanneer ik wil.
Ondertussen geniet ik van het warme weer en van de vogels op de vogelvoeder.
Nu hier op dit ogenblik geniet ik van het moment.
Ik hoop dat Steve van The Wheel of Fortuna kan beginnen om van het moment te genieten ondanks zijn verdriet over de dood van zijn geliefde partner BobRobert, een maand geleden op 23 April.
>http://spinfortunaswheel.blogspot.com
Het is briljant geweest om te zien dat Steve steun van de blogwereld kreeg.
Ik ga nu stoppen om hem dagelijks te melden, ik hoop dat jullie hem in zijn nieuw leven zullen blijven steunen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment