Genieten En Niet Ontzeggen.

Guillaume Cornelis van Beverloo

http://nl.wikipedia.org/wiki/Guillaume_Cornelis_Beverloo

Vandaag kreeg ik deze prachtige commentaar van Stephany @ Soulful Sepclucher

Het is een zeer lieve commentaar, zo lief dat ik huilde zodra ik begon het te lezen.

Door al het huilen kon ik de tekst nauwelijks lezen, moest zeer zorgvuldig proberen om mijn ogen te droog te deppen.

Antwoorden werd opeens moeilijk door al de tranen en de vlekken op mijn glazen.

Hier is de commentaar van Stephany, ik vond het een fijne commentaar die ik wilde delen.


‘’Hi Herrad,

I think women, as strong and spirited, interesting, funny and smart (YOU)still, though confident, have a small part of wanting to be accepted for who they are in physical appearance, especially, when it changes.

Our appearance changes with all years of our lives.

We change, but not always from illness. Our bodies evolve over time, and I know for a fact your smile and sparkle in your eyes are the same as when you and Richie first met.

Take a look at the photos, and what we see is a real, genuine human being, and a woman who with great pride is sharing with the world, the deep loss she feels.

Don't forget, you are you, no matter what. Richie only sees you. Sure, the daily grind is gruelling for both of you, but you know his heart is aligned with yours.

Both of you are to be admired.

I always want you to know I feel privileged to know you, even if through this format. I will mourn losing you. Find solace in the fact, you have friends that will rally around Richie; I think you may worry about that. And I'm not afraid to talk about the inevitable, because you talk about it. That's the gift you're giving us. And on that note, I hope to be here writing to you for many, many more years. :)

HUGS

love and hugs

Stephany’’


Zij heeft gelijk, ik wil graag fysiek nog zo zijn als voor de MS en mijn rug sclerose.

Bekijk af en toe nog de beelden van Richie en mij van 2001 op onze muur in de douche, dat was toen ik 50 was, wens nu dat ik zo weer uit zag.

Let niet op dat het overgaan van tijd, negen jaar zou moeten tonen, enkel van houden niet de tekens van lidstaten en mijn vervormde stekel te zien die zo duidelijk tonen.

Mijn rug vervorming is slechter geworden door , de vooruitgang van mijn MS en dat ik zolang in bed moest liggen wegens de zware decubitus

Niettemin is het een klap voor mijn trots en mijn ijdelheid, vooral aangezien ik heel wat zorg nam met mijn verschijning.

Had altijd goed zittend zwarte broeken voor mijn werk met mooi topjes en in koelere weer topjes met lange mouwen en in koud weer deed ik mijn favoriete grote zwarte mohair cardigan aan.

De cardigan werd gevormd als een jurk met lange mouwen en het had een hoge kraag waar in ik erg leuk in uitzag.

Helaas kan ik het niet meer dragen aangezien er teveel materiaal was voor achter mijn rug om in de rolstoel te zitten.

Gaf het aan onze buurvrouw Willes die het de hele winter en tot de lente droeg, zij zag er prachtig uit.

Ik heb verschillende kleding stukken weg gegeven, denk nu dat ik teveel heb weg gedaan,heb een tendens om mezelf te ontzeggen.

Het is goed dat ik er nu bewust van ben, ik ga nu mijn best doen te zorgen dat het niet opnieuw zal gebeuren, denk dat ontzeggen niet een goede optie is voor mij.

Ik denk dat het belangrijk is voor mij op dit ogenblik om te genieten van mijn leven en mijn kostbare tijd, ben van plan om het beste van alles te maken.

Met Richie en de steun van vrienden om mij aan te moedigen ben ik zeker dat ik een fijne zomer zal hebben.